బిచ్చగాడు — చక్రవర్తి.

బిచ్చగాడు — చక్రవర్తి.🌹🌹

ఒక రాజ్యంలో ఆ రోజు కూడా తెల్లారింది. మేల్కొన్నాడు చక్రవర్తి. ఒళ్ళు విరుచుకుని, అంతఃపురం పైనుంచి కిందికి చూశాడు. చెట్టుకింద కూర్చుని ఓ బిచ్చగాడు కనిపించాడు. తట్టుకోలేకపోయాడతను. తన రాజ్యంలో బిచ్చగాడంటూ ఉండకూడదు. అందరూ సిరిసంపదలతో వర్ధిల్లాలి. వర్ధిల్లుతున్నారనే భావిస్తున్నాడతను. ఆనందంగా ఉన్నాడు.
ఆ ఆనందాన్ని పటాపంచలు చేస్తూ బిచ్చగాడు కనిపించేసరికి కోపం కలిగింది చక్రవర్తికి. గబగబా కిందికి దిగాడు.

అమాత్యులు అనుసరించారతన్ని. అంతా బిచ్చగాణ్ణి చేరారు. సాక్షాత్తు చక్రవర్తే ఎదురుగా నిలబడడంతో భయం భయంగా లేచి నిల్చున్నాడు బిచ్చగాడు.
‘ఏం కావాలో కోరుకో’ అడిగాడు చక్రవర్తి. నేను కోరుకున్నది మీరు ఇవ్వలేరు మహారాజా అన్నాడు బిచ్చగాడు. రెట్టించాడు చక్రవర్తి. కోరుకో అన్నాడు. జోలె నుంచి చిప్పను తీశాడు బిచ్చగాడు. ఖాళీ చిప్పను చక్రవర్తికి చూపించాడు.

ఈ చిప్ప నిండుగా దానం చెయ్యండి చాలు అన్నాడు. వెండి వరహాలను తెచ్చి నిండుగా పొయ్యండి అని ఆజ్ఞాపించాడు చక్రవర్తి. మంత్రులు దోసిళ్ళతో వరహాలు తీసుకు వచ్చారు. నేనంటే నేనంటూ దానం చెయ్యబోతే ఒక దోసెడు చాలు! చిప్ప నిండిపోతుంది అన్నాడు చక్రవర్తి.

ఓ మంత్రిని దానం చెయ్యమన్నట్టుగా చూశాడు. ఆ మంత్రి ఆనందంగా చిప్పలో వరహాలు పోశాడు. దోసెడు వరహాలకి చిప్ప నిండిపోవాలి. కాని నిండిపోలేదు. పోసిన వరహాలు పోసినట్టే మాయమైపోయాయి.
చిప్ప ఖాళీగానే ఉంది. ఆ ఖాళీని భర్తీ చేసేందుకు మంత్రులంతా దోసిళ్ళతో వరహాలు గుప్పించారు. ఎన్ని వరహాలు పోసినా చిప్పలో నిలవడం లేదు. మాయమైపోతున్నాయి. ఆశ్చర్యపోసాగారంతా.
ఆసరికే అక్కడ సామంతులూ, పౌరప్రముఖులూ గుమిగుడారు.

నువ్వు కోరుకున్నది నేను ఇవ్వలేనని చెప్పండి మహారాజా!

ఓడిపోయానని ఒప్పుకోండి. నా మానాన నేనూ, మీ మానాన మీరూ హాయిగా ఉండొచ్చు అన్నాడు బిచ్చగాడు. ఒప్పుకోలేదు చక్రవర్తి. తను ఓడి పోవడం మరణంతో సమానం అన్నాడు.

కోశాగారం మొత్తం తీసుకొచ్చి, చిప్పలో ఉంచమన్నాడు. వజ్రాలు, వైడూర్యాలు, రత్నాలు, మాణిక్యాలు, బంగారు, వెండి అభరణాలు...అన్నీ తెచ్చి చిప్పలో పోశారు. ఎన్ని పోసినా, ఎంత పోసినా చిప్ప ఖాళీగానే కనిపిస్తున్నది.

చిప్పను వెనక్కి తిప్పి చూపించమన్నారు ప్రముఖులు. చూపించాడు బిచ్చగాడు. దానికి ఎలాంటి రంధ్రమూ లేదు. బాగానే ఉంది. కోశాగారం ఖాళీ అయిపోయింది. సామంతుల కోశాగారాలు కూడా ఖాళీ అయిపోయాయి. చేతిలో చిల్లిగవ్వ లేకుండా అంతా కట్టుబట్టలతో నిల్చున్నారు. ఇంతటితో ఈ పందెం నిలిచిపోతే బాగుణ్ణనిపించినా పట్టు వీడలేదు చక్రవర్తి.

నా సామ్రాజ్యం సర్వం పోయినా బాధపడను కాని, ఈ బిచ్చగాడి ముందు ఓడిపోవడం నేను భరించలేనన్నాడు. ముష్టిచిప్పను నింపేందుకు అందులో రథాల్ని ఉంచాడు. ఏనుగుల్ని ఉంచాడు. గుర్రాల్నీ, సైనికుల్నీ, బలాలన్నిటినీ ఉంచాడు. అయినా ఫలితం లేకపోయింది. చిప్ప ఖాళీగానే మిగిలింది. చివరి ప్రయత్నంగా అంతఃపురంలోని రాణుల్నీ, దాసీల్ని ఉంచాడు అందులో. సామంతరాజుల్నీ, మంత్రుల్ని కూడా ఉంచాడు. చిప్ప నిండలేదు.

ప్రజలంతా స్వచ్ఛందంగా చిప్పలోకి ప్రవేశిస్తామంటే వద్దని వేడుకున్నాడు చక్రవర్తి. అప్పటికి సూర్యాస్తమయం అయింది.

చేతులు జోడించి, బిచ్చగాడి కాళ్ళ మీద పడ్డాడు చక్రవర్తి. ఓడిపోయానని ఒప్పుకున్నాడు. నువ్వే గెలిచావంటూ బిచ్చగాణ్ణి మెచ్చుకున్నాడు.
ఒక్కమాట అన్నాడు. దయచేసి చెప్పాలన్నాడు.

ఈ చిప్ప దేనితో తయారు చేశావయ్యా! ఇంత ఆస్తినీ, ఇంత మందినీ మింగినా నిండలేదని అడిగాడు.

ఆశలు!
మనిషి ఆశలతో తయారు చేశానన్నాడు బిచ్చగాడు.
ఒకటి లభిస్తే ఇంకొకటి ఆశించే మనిషి నైజంతో తయారైన ఈ చిప్ప నిన్నూ నన్నే కాదు మహారాజా! యావత్తు ప్రపంచాన్నీ మింగేస్తుందన్నాడు బిచ్చగాడు.

ఆపై పెద్దగా నవ్వాడు.

మన ఆశలు అంతులేనివి.. అందుకే మనకు ఈ కష్టాలు, బాధలు..మన ఆశలను మనం నిగ్రహించుకుంటే మన ఆనందానికి అవధులు ఉండవు....

సర్వే జనా సుఖినోభవంతు 🙏🙏🙏
Be Good...
Do Good...

Please Stay At Home 👏