బద్ధకమే బద్ధ శత్రువు (కథ)
✍️నారంశెట్టి ఉమామహేశ్వరరావు
తొమ్మిదవ తరగతి చదివే రాముకి బద్ధకం ఎక్కువ. రోజూ ఆలస్యంగా లేస్తాడు. వస్తువులను శుభ్రంగా పెట్టుకోడు. బడికెళ్లే ముందు మాత్రమే స్నానపు గదిలో గబగబా స్నానం చేసేస్తాడు.
బడి నుండి వచ్చాక బూట్లు, సాక్సులు విసిరేసి..... మంచం మీదకు చేరతాడు. కాళ్ళు కడుక్కోమని చెప్పినా వినిపించుకోడు.
ఒకరోజు రాము వాళ్ళ తాతయ్య వూరు నుండి వచ్చాడు. రెండో రోజుకే మనవడికున్న బద్ధకం గురించి తెలుసుకున్నాడు.
తర్వాత రోజు ఉదయమే రాముని నిద్ర లేపి పార్కుకి వెళదామన్నాడు తాతయ్య. విసుగ్గా కళ్ళు తెరిచి “పొద్దున్నే లేవలేను” అని చెప్పి దుప్పటి కప్పేసుకున్నాడు రాము. ‘నాతో వస్తే అందమైన దృశ్యాలను చూపిస్తాను. నీకు నచ్చినవి కొనిస్తానని ’ ఆశ పెట్టి దుప్పటి తీసేసాడు తాతయ్య. ఎలాగో కష్టపడి మనవడిని పార్కుకి తీసుకెళ్లాడు.
అప్పటికే పార్కులో చాలామంది ఉన్నారు. కొందరు గబగబా నడుస్తుంటే , ఇంకొందరు కసరత్తులు సాధన చేస్తున్నారు. పిల్లలంతా ఆటవస్తువులతో ఆడుకుంటున్నారు. వాళ్ళని చూసి ఆశ్చర్యపోయి ‘ఇంతమంది ఉన్నారేంటి ?’ అనడిగాడు రాము.
“ఆరోగ్యమే మహాభాగ్యమని అన్నారు పెద్దలు. దాన్ని కాపాడుకోవడానికే ఇదంతా” చెప్పాడు తాతయ్య.
ఆ పార్కు నుండి కొంచెం దూరంలో ఓ పల్లెటూరు కనిపించింది. ఆ వైపు మనవడిని తీసుకెళ్ళాడు తాతయ్య. చల్లటి గాలి వీస్తుంటే హాయిగా ఉంది రాముకి. వాడిలో ఉత్సాహం పెరిగి ‘ఎంత బాగుందో తాతయ్యా’ అన్నాడు.
తూర్పున ఎర్రటి రంగులో ఉదయిస్తున్న సూర్యుణ్ణి చూసి నోరెళ్లబెట్టాడు రాము. సూర్యుడికి ఎదురుగా పక్షుల గుంపు ఎగురుతోంటే అతడికి బాగా నచ్చింది. వాటి నుండి చూపు మరల్చుకోలేకపోయాడు.
అంతలో పొలాలకు వెళుతున్న పశువులు, భుజాన నాగలితో నడుస్తున్న రైతులను మైమరచి చూస్తున్న రాముతో “తొందరగా నిద్రలేస్తే ఇలాంటి ప్రకృతి అందాలను తనివితీరా చూడొచ్చు” అన్నాడు తాతయ్య.
“నావల్ల కాదు తాతయ్య “ జవాబిచ్చాడు రాము.
“ ఎగిరే పక్షులు, నడుస్తున్న పశువులు, పనికి వెళుతున్న రైతులని చూసావు కదా. ఎంత ఉత్సాహంగా ఉందో తెలిసింది కదా . త్వరగా లేస్తే ప్రశాంతమైన పరిసరాలు మనలోని ఉత్సాహాన్ని పెంచుతాయి” వివరించాడు తాతయ్య.
ఊబకాయం ఉన్న కుర్రాడొకడు నడవలేక ఆయాసంతో నడుస్తూ వాళ్ళకి ఎదురొచ్చాడు. అతడి చేతిలో సంచి చిన్నదే కానీ మోయలేకపోతున్నాడు. అతడిని చూపించి “బద్ధకంతో పెరిగేవాళ్ళు అలా అవుతారు. బద్ధకాన్ని దగ్గరకు రానియ్యకపోతే పొలానికి వెళుతున్న రైతుల్లాగా చలాకీగా ఉంటారు” నవ్వుతూ చెప్పాడు తాతయ్య.
అప్పుడే ప్రక్కనే ఉన్న చెరువులో ఎగురుతూ విన్యాసాలు చేస్తున్న చేపలు. బెకబెకమంటున్న కప్పలు. చెరువు మధ్యలో ఈదుతున్న బాతులు, ఒడ్డున నిలబడి చేపల కోసం చూస్తున్న కొంగలను ఆసక్తిగా గమనించాడు రాము.
“అవన్నీ చలాకీగా ఉన్నాయంటే కారణం బద్ధకం లేకపోవడమే” చెప్పాడు తాతయ్య.
“ఇవన్నీ చూడాలని ఉంటుంది. కానీ పొద్దున్నే లేవలేను “ అన్నాడు రాము బాధగా. “నువ్వు లేవగలవు. నీకు ఆ విషయం తెలియదు. వేసవి సెలవుల్లో ఊరికి వచ్చినప్పుడు , జెండా వందనానికి తొందరగా బడికి వెళ్ళినప్పుడు, బంధువుల పెళ్ళి కోసం తిరుపతి రైలుని అందుకోవడానికి వెళ్ళినప్పుడు తొందరగా లేచావట“ గుర్తుచేశాడు తాతయ్య.
“అమ్మ చెప్పిందా?” తలమీద గోక్కుంటూ సిగ్గుపడ్డాడు రాము.
“నీకిష్టమైనవైతే తొందరగా లేస్తావు. అలాగే …. ఇవీ ఇష్టమైనవే అనుకున్నావంటే లేవగలవు. అలా అయితే రోజూ ప్రకృతి అందాలు చూడొచ్చు. పది రోజులుంటాను నీకోసం. అలవాటయ్యే వరకు తోడుగా వస్తాను” చెప్పాడు తాతయ్య.
“నిజమా?” సంతోషంగా అడిగాడు రాము. “ అవును. ఇంటికి వెళ్ళాక స్నానం చేసి పుస్తకాలు తీసి చదువుకున్నావంటే బాగా గుర్తుంటుంది. ఉదయాన్నే లేవడం అలవాటయితే ఉత్సాహంతో రోజంతా గడపగలవు” చెప్పాడు తాతయ్య.
వాళ్ళకి దగ్గర్లోనే కొబ్బరి చెట్టెక్కి బొండాలు దింపుతున్న వ్యక్తిని పిలిచాడు తాతయ్య. ఒక కాయ కొట్టించి, త్రాగమని రాముకి ఇచ్చాడు తాతయ్య. తరువాత … అక్కడే తాటిచెట్టుకు ఉన్న ముంజెలు కోయించి ఇంటికి పట్టుకెళ్ళాడు.
”ఈ రెండూ నాకు ఇష్టమైనవే” అని సరదా పడ్డాడు రాము.
“అసలు బద్ధకం ఎందుకు వస్తుంది” దారిమధ్య లో అడిగాడు రాము.
“మన పనిని మనం చెయ్యకపోయినా, మరొకరు చేస్తారన్న ధీమా ఉన్నా, ‘తర్వాత చేద్దాంలే, తొందరేముంది’ అని వాయిదా వేసినా, పనేదీ చెయ్యాలని లేకపోయినా బద్ధకం వస్తుంది. ఎప్పటి పనిని అప్పుడే పూర్తి చేసేవారు మాత్రం ఉత్సాహంగా ఉంటారు. అన్నింట్లో విజయాలు సాధిస్తారు. సమయానికి ఎవరో ఒకరు అందించేవాళ్ళు ఉన్నారన్న ధైర్యం ఉన్నప్పుడే బద్ధకం పెరుగుతుంది. ఎదుగుదలకు అదే అసలు శత్రువు. మరి శత్రువుని ఎక్కడ వుంచాలో నువ్వే చెప్పు” అని అడిగాడు తాతయ్య.
“ ఇంట్లోకి, ఒంట్లోకి రానివ్వకుండా దూరం పెట్టాలి ” నవ్వుతూ అన్నాడు రాము .
“శభాష్ మనవడా… బాగా చెప్పావు. ఆ మాటలే మనసులో బలంగా అనుకో. ఈరోజు లాగానే రోజూ వస్తే బద్ధకాన్ని జయించవచ్చు. మిగిలిన సమయాన్ని నీ ఆసక్తుల కోసం ఉపయోగించు” అంటూ అన్నాడు తాతయ్య నవ్వుతూ. “సరే తాతయ్యా” అన్నాడు రాము.
కొన్నాళ్ళకే రాములోని బద్ధకాన్ని వదిలించేసి వూరు వెళ్ళాడు తాతయ్య.
సేకరణ. మానస సరోవరం 👏
✍️నారంశెట్టి ఉమామహేశ్వరరావు
తొమ్మిదవ తరగతి చదివే రాముకి బద్ధకం ఎక్కువ. రోజూ ఆలస్యంగా లేస్తాడు. వస్తువులను శుభ్రంగా పెట్టుకోడు. బడికెళ్లే ముందు మాత్రమే స్నానపు గదిలో గబగబా స్నానం చేసేస్తాడు.
బడి నుండి వచ్చాక బూట్లు, సాక్సులు విసిరేసి..... మంచం మీదకు చేరతాడు. కాళ్ళు కడుక్కోమని చెప్పినా వినిపించుకోడు.
ఒకరోజు రాము వాళ్ళ తాతయ్య వూరు నుండి వచ్చాడు. రెండో రోజుకే మనవడికున్న బద్ధకం గురించి తెలుసుకున్నాడు.
తర్వాత రోజు ఉదయమే రాముని నిద్ర లేపి పార్కుకి వెళదామన్నాడు తాతయ్య. విసుగ్గా కళ్ళు తెరిచి “పొద్దున్నే లేవలేను” అని చెప్పి దుప్పటి కప్పేసుకున్నాడు రాము. ‘నాతో వస్తే అందమైన దృశ్యాలను చూపిస్తాను. నీకు నచ్చినవి కొనిస్తానని ’ ఆశ పెట్టి దుప్పటి తీసేసాడు తాతయ్య. ఎలాగో కష్టపడి మనవడిని పార్కుకి తీసుకెళ్లాడు.
అప్పటికే పార్కులో చాలామంది ఉన్నారు. కొందరు గబగబా నడుస్తుంటే , ఇంకొందరు కసరత్తులు సాధన చేస్తున్నారు. పిల్లలంతా ఆటవస్తువులతో ఆడుకుంటున్నారు. వాళ్ళని చూసి ఆశ్చర్యపోయి ‘ఇంతమంది ఉన్నారేంటి ?’ అనడిగాడు రాము.
“ఆరోగ్యమే మహాభాగ్యమని అన్నారు పెద్దలు. దాన్ని కాపాడుకోవడానికే ఇదంతా” చెప్పాడు తాతయ్య.
ఆ పార్కు నుండి కొంచెం దూరంలో ఓ పల్లెటూరు కనిపించింది. ఆ వైపు మనవడిని తీసుకెళ్ళాడు తాతయ్య. చల్లటి గాలి వీస్తుంటే హాయిగా ఉంది రాముకి. వాడిలో ఉత్సాహం పెరిగి ‘ఎంత బాగుందో తాతయ్యా’ అన్నాడు.
తూర్పున ఎర్రటి రంగులో ఉదయిస్తున్న సూర్యుణ్ణి చూసి నోరెళ్లబెట్టాడు రాము. సూర్యుడికి ఎదురుగా పక్షుల గుంపు ఎగురుతోంటే అతడికి బాగా నచ్చింది. వాటి నుండి చూపు మరల్చుకోలేకపోయాడు.
అంతలో పొలాలకు వెళుతున్న పశువులు, భుజాన నాగలితో నడుస్తున్న రైతులను మైమరచి చూస్తున్న రాముతో “తొందరగా నిద్రలేస్తే ఇలాంటి ప్రకృతి అందాలను తనివితీరా చూడొచ్చు” అన్నాడు తాతయ్య.
“నావల్ల కాదు తాతయ్య “ జవాబిచ్చాడు రాము.
“ ఎగిరే పక్షులు, నడుస్తున్న పశువులు, పనికి వెళుతున్న రైతులని చూసావు కదా. ఎంత ఉత్సాహంగా ఉందో తెలిసింది కదా . త్వరగా లేస్తే ప్రశాంతమైన పరిసరాలు మనలోని ఉత్సాహాన్ని పెంచుతాయి” వివరించాడు తాతయ్య.
ఊబకాయం ఉన్న కుర్రాడొకడు నడవలేక ఆయాసంతో నడుస్తూ వాళ్ళకి ఎదురొచ్చాడు. అతడి చేతిలో సంచి చిన్నదే కానీ మోయలేకపోతున్నాడు. అతడిని చూపించి “బద్ధకంతో పెరిగేవాళ్ళు అలా అవుతారు. బద్ధకాన్ని దగ్గరకు రానియ్యకపోతే పొలానికి వెళుతున్న రైతుల్లాగా చలాకీగా ఉంటారు” నవ్వుతూ చెప్పాడు తాతయ్య.
అప్పుడే ప్రక్కనే ఉన్న చెరువులో ఎగురుతూ విన్యాసాలు చేస్తున్న చేపలు. బెకబెకమంటున్న కప్పలు. చెరువు మధ్యలో ఈదుతున్న బాతులు, ఒడ్డున నిలబడి చేపల కోసం చూస్తున్న కొంగలను ఆసక్తిగా గమనించాడు రాము.
“అవన్నీ చలాకీగా ఉన్నాయంటే కారణం బద్ధకం లేకపోవడమే” చెప్పాడు తాతయ్య.
“ఇవన్నీ చూడాలని ఉంటుంది. కానీ పొద్దున్నే లేవలేను “ అన్నాడు రాము బాధగా. “నువ్వు లేవగలవు. నీకు ఆ విషయం తెలియదు. వేసవి సెలవుల్లో ఊరికి వచ్చినప్పుడు , జెండా వందనానికి తొందరగా బడికి వెళ్ళినప్పుడు, బంధువుల పెళ్ళి కోసం తిరుపతి రైలుని అందుకోవడానికి వెళ్ళినప్పుడు తొందరగా లేచావట“ గుర్తుచేశాడు తాతయ్య.
“అమ్మ చెప్పిందా?” తలమీద గోక్కుంటూ సిగ్గుపడ్డాడు రాము.
“నీకిష్టమైనవైతే తొందరగా లేస్తావు. అలాగే …. ఇవీ ఇష్టమైనవే అనుకున్నావంటే లేవగలవు. అలా అయితే రోజూ ప్రకృతి అందాలు చూడొచ్చు. పది రోజులుంటాను నీకోసం. అలవాటయ్యే వరకు తోడుగా వస్తాను” చెప్పాడు తాతయ్య.
“నిజమా?” సంతోషంగా అడిగాడు రాము. “ అవును. ఇంటికి వెళ్ళాక స్నానం చేసి పుస్తకాలు తీసి చదువుకున్నావంటే బాగా గుర్తుంటుంది. ఉదయాన్నే లేవడం అలవాటయితే ఉత్సాహంతో రోజంతా గడపగలవు” చెప్పాడు తాతయ్య.
వాళ్ళకి దగ్గర్లోనే కొబ్బరి చెట్టెక్కి బొండాలు దింపుతున్న వ్యక్తిని పిలిచాడు తాతయ్య. ఒక కాయ కొట్టించి, త్రాగమని రాముకి ఇచ్చాడు తాతయ్య. తరువాత … అక్కడే తాటిచెట్టుకు ఉన్న ముంజెలు కోయించి ఇంటికి పట్టుకెళ్ళాడు.
”ఈ రెండూ నాకు ఇష్టమైనవే” అని సరదా పడ్డాడు రాము.
“అసలు బద్ధకం ఎందుకు వస్తుంది” దారిమధ్య లో అడిగాడు రాము.
“మన పనిని మనం చెయ్యకపోయినా, మరొకరు చేస్తారన్న ధీమా ఉన్నా, ‘తర్వాత చేద్దాంలే, తొందరేముంది’ అని వాయిదా వేసినా, పనేదీ చెయ్యాలని లేకపోయినా బద్ధకం వస్తుంది. ఎప్పటి పనిని అప్పుడే పూర్తి చేసేవారు మాత్రం ఉత్సాహంగా ఉంటారు. అన్నింట్లో విజయాలు సాధిస్తారు. సమయానికి ఎవరో ఒకరు అందించేవాళ్ళు ఉన్నారన్న ధైర్యం ఉన్నప్పుడే బద్ధకం పెరుగుతుంది. ఎదుగుదలకు అదే అసలు శత్రువు. మరి శత్రువుని ఎక్కడ వుంచాలో నువ్వే చెప్పు” అని అడిగాడు తాతయ్య.
“ ఇంట్లోకి, ఒంట్లోకి రానివ్వకుండా దూరం పెట్టాలి ” నవ్వుతూ అన్నాడు రాము .
“శభాష్ మనవడా… బాగా చెప్పావు. ఆ మాటలే మనసులో బలంగా అనుకో. ఈరోజు లాగానే రోజూ వస్తే బద్ధకాన్ని జయించవచ్చు. మిగిలిన సమయాన్ని నీ ఆసక్తుల కోసం ఉపయోగించు” అంటూ అన్నాడు తాతయ్య నవ్వుతూ. “సరే తాతయ్యా” అన్నాడు రాము.
కొన్నాళ్ళకే రాములోని బద్ధకాన్ని వదిలించేసి వూరు వెళ్ళాడు తాతయ్య.
సేకరణ. మానస సరోవరం 👏
No comments:
Post a Comment