Conclusion

గాఢనిద్ర జడం.

అది ఆనందస్వరూపం.

కానీ 'నేనున్నాను' అన్న ఎరుక మాత్రం శూన్యం.

మెలకువ కూడా జడమే.

ఇక్కడ  ఆనందం శూన్యం.

కానీ 'నేనున్నాను' అన్న ఎరుకమాత్రం పూర్ణం. 

నిద్రలో లేని ఎరుక, మెలకువలో లేని ఆనందం

ఏకకాలంలో అనుభవంలోకి రావడమే తురీయం.

ఇది చైతన్యస్వరూపం.

మెలకువలో 'నిద్ర'పోగలిగితే

(అనగా ఉన్నదెల్లా ఉన్నట్లున్నదే అని ఉండగలిగితే)

నిద్రలో 'మెలకువ' కలుగుతుంది.

(అనగా ఉన్నదెల్లా ఉన్నదే అనే అనుభవం కలుగుతుంది.)

మెలకువలో నిద్ర కలగడానికి ఏదైతే ఆటంకపరుస్తోందో

దానికంతా 'సంసారం' అని పేరు.

నిద్రలో మెలకువ కలగడానికి ఏదైతే తోడ్పాటు అవుతోందో

దానికంతా ఆధ్యాత్మికం అని పేరు.

మెలకువా పరమం కాదు.

నిద్రా పరమం కాదు.

నిద్రతో కూడిన మెలకువ, మెలకువతో కూడిన నిద్ర

ఇది మాత్రమే పరమం.

* * *

ఆ తురీయస్థితి ఎలా కలుగుతుంది? 

అని మాత్రం అడక్కండి...

అది ఒకే ఒక్కనికి మాత్రమే సంభవం.

వాణ్ణే 'దేవుడు' అనేది మనం.

అది రెండవవానికి కలిగే అవకాశమే లేదు.

యెందుకంటే 'రెండవవాడు' అస్సలు లేనే లేడు కాబట్టి.

ఆ దేవుడికి 'రెండవ వాడు' ఉంటే, 

వాడు దేవుడూ కాదు, అది తురీయమూ కాదు.

తురీయం అనేది ఏకాత్మస్థితి.

'నేను మాత్రమే ఉన్నాను' అన్న అనుభూతి అది.

ఆ అనుభవం నీకు కలిగితే నీవే ఆ దేవుడవు.

ఆ ఏకాత్మస్థితి కలగాలంటే ఏంచేయాలి?

అన్న ప్రశ్న అడగబడుతూనే ఉంది అనాది కాలం నుంచి.

పొందినవారంతా అప్రయత్నంగా పొందినవారే.

ప్రయత్నంతో పొందిన దాఖలా చరిత్రలో లేదు.

అప్రయత్నంగా పొందినవాడు 'గురువు' అయినాడు

ప్రయత్నంతో పొందాలనుకునేవాళ్లు 'శిష్యులు' అయినారు.

"మరి ఏం చేయమంటారు?" అని గురువుగార్ని 

ఎవరో ఒకరు అడుగుతూనే ఉంటారు. 

"ఏమీ చేయొద్దు" అని స్పష్టంగా, కరాఖండితంగా చెబుతుంటారు.

మరి ఏదో ఒకటి చేస్తుండడం(కదలటం) అనేది

ఈ మనస్సు యొక్క ప్రవృత్తి కాబట్టి-

దానికి పని కల్పించినట్టే చేస్తూ, దానిని నిశ్చలపరచే మార్గం కనుక్కున్నారు ఋషులు.

అదే "అహం బ్రహ్మాస్మి" మంత్రం.

నేను బ్రహ్మమును, నేను బ్రహ్మమును...అని అనుకుంటూ ఉంటే, ఒకనాటికి అది స్థిరమౌతుంది.

అదే సాధన, అదే సిద్ధి, అదే పరమానందం.

అనుకుంటే సరిపోతుందా? అని అడిగితే,

"సరిపోతుంది" అని స్పష్టంగా చెప్పారు గురువుగారు.

"నేను శ్రీధర్" అనే అబద్ధాన్ని అనుకుని అనుకుని నిజం చేసుకున్నావు.

"నేను బ్రహ్మమును" అనే నిజాన్ని అనుకుని అనుకుని ఎందుకు నిజం చేసుకోవు?

అనే బోధను కొన్ని వందలసార్లు విని ఉన్నాను గురువుగారి నోట.

నేను స్వస్థితి నుండి జారినప్పుడల్లా, 

తిరిగి నన్ను స్వస్థితిలో నిలబెట్టడంలో ఏ మాత్రం శ్రమ చెందరు గురువుగారు.

అలా స్వస్థితిలో నిలబెట్టడానికి వారి నోటి నుండి తరచుగా వచ్చే అమృత వాక్యాలివే-

1. 'అదే నేను' అని అనుకుంటూ ఉండు.

2. ఉండేది ఉండనీ...ఊడేది ఊడనీ... 

3. అయితే ఏమి? కాకుంటే ఏమి?

4. అందరూ అంటూ ఎవరూ లేరు. ఉండేది నీవొక్కడివే.

5. నీవు వెతికేది మూడవస్థల్లోనూ లేదు.

6. నీవు ఏమీ చేయొద్దు. చేసేవారిని ఆపొద్దు.

7. ఏ సాధనా చేయకపోవడమే పెద్ద సాధన.

8. నీకు నీవు అడుగు ఎడంగా ఉండు.

9. ఆధ్యాత్మికం వల్ల లాభమూ లేదు, నష్టమూ లేదు.

10. ఏదైనా అను. 'మొత్తం అదే' అను.

11. ఎలాగైనా ఉండు. 'ఇది కల' అని ఉండు.

12. అన్నిటికీ సిద్ధపడి ఉండడమే సిద్ధి.

13. నాతో సహా సర్వమూ నాలో ఉన్నట్లున్నది.

14. ఏ అనుభవమూ లేకపోవడమే ఆత్మానుభవం.

15. 'ఒకటి' యెప్పుడూ రెండు కాలేదు.

16. ఉన్నది పోదు, లేనిది రాదు.

17. పోల్చుకోవడం మానేయ్.

18. నీవు రాక ముందు ఏదీ లేదు. నీవు పోయాక ఏదీ ఉండదు.

* * *

ఉండగలిగితే ఊరికే ఉండండి.

ఊరికే ఉండలేకుంటే 'అహంబ్రహ్మాస్మి' అనుకోండి.

ఇంతకు మించి ఏమి చెప్పినా వాడు కపట గురువే.

ఇంతకు మించి ఏమి ఆశించినా వాడు కపట శిష్యుడే.

ఇదే నేను పొందిన Conclusion.

* * *

సేకరణ