శ్రీ రమణాశ్రమం నుండి ఉత్తరాలు లేఖ 87 (87) దైవబలం

 శ్రీ రమణాశ్రమం నుండి ఉత్తరాలు

లేఖ 87

(87) దైవబలం

2వ ఫిబ్రవరి, 1947

నేను ఈ మధ్యాహ్నం 2-30 గంటలకు హాల్‌కి వెళ్లాను. భగవాన్ అప్పటికే అక్కడ ఉన్నాడు, ఎవరో తనకిచ్చిన కాగితం చదువుతున్నాడు. భగవాన్ ఏం చెబుతాడో అని ఎదురు చూస్తూ కూర్చున్నాను. భగవాన్ చిరునవ్వుతో కాగితాన్ని మడిచి ఇలా అన్నాడు, “ భగవాన్‌కు తనకు తేడా ఉందని ఎవరైనా అనుకుంటే ఇదంతా జరుగుతుంది. అలాంటి తేడా ఏమీ లేదు అనుకుంటే ఇదంతా జరగదు. ”

భగవాన్ కి మనకి తేడా లేదని చెబితే సరిపోతుందా? భగవంతునికి భేదం లేదని భావించే ముందు తానెవరో, తన మూలం ఏమిటో విచారించాల్సిన అవసరం లేదా? భగవాన్ ఎందుకు ఇలా అంటున్నాడు? భగవాన్ మనల్ని ఎందుకు తప్పుదోవ పట్టిస్తున్నాడని అడగాలని నేను ఆలోచిస్తున్నాను, కానీ అలా చేయడానికి తగినంత ధైర్యాన్ని సేకరించలేకపోయాను. భగవాన్ నా ఈ అపోహను పసిగట్టాడో లేదో నాకు తెలియదు; కానీ ఏమైనప్పటికీ, అతను మళ్ళీ ఈ క్రింది విధంగా మాట్లాడటం ప్రారంభించాడు:

“భగవాన్ మరియు భగవాన్ మధ్య ఎటువంటి భేదం లేదని గ్రహించే ముందు, మొదట అతనికి లేని అవాస్తవ గుణాలన్నిటినీ విస్మరించాలి. ఈ గుణాలన్నిటినీ విస్మరిస్తే తప్ప సత్యాన్ని గ్రహించలేరు. అన్ని విషయాలకు మూలమైన దైవిక శక్తి (చైతన్య శక్తి) ఉంది. ఆ శక్తిని మనం పట్టుకోని పక్షంలో ఈ ఇతర లక్షణాలన్నీ విస్మరించబడవు. ఆ శక్తిని పట్టుకోవడానికి సాధన అవసరం."

ఆ మాటలు వినగానే నాకు ధైర్యం వచ్చి, తెలియకుండానే, “అందుకేమైనా శక్తి ఉందా?” అన్నాను. "అవును," భగవాన్ జవాబిచ్చాడు, "ఒక శక్తి ఉంది. ఆ శక్తినే స్వస్ఫురణ (ఆత్మ స్పృహ) అని అంటారు. నేను వణుకుతున్న స్వరంతో అన్నాను, “భగవాన్ మనకు భగవంతునికి తేడా లేదని అనుకుంటే చాలు అని క్యాజువల్‌గా చెప్పాడు. కానీ మనం ఆ శక్తిని పట్టుకోగలిగితే మాత్రమే ఈ అవాస్తవ లక్షణాలను విస్మరించగలము. అది దైవిక శక్తిగా లేదా స్వీయ చైతన్యంగా ఉండనివ్వండి. ఏది ఏమైనా అది మనకు తెలియదా? మనం ఎంత ప్రయత్నించినా తెలుసుకోలేకపోతున్నాం.

భగవాన్ కళ్ళు కూడా తడిగా మారాయని నా పక్కన కూర్చున్న ఒక మహిళ చెప్పింది.

ఇంతకు ముందెన్నడూ నేను భగవాన్‌ని ఇతరుల సమక్షంలో ఇంత ధైర్యంగా ప్రశ్నలు అడగలేదు. ఈరోజు, అంతరంగంలో ఆవేశం ఎంతగా ఉందంటే, ఆ సంభాషణలో నా నోటి నుండి మాటలు రావడం, కళ్లలో నీళ్ళు నిండిపోవడంతో, గోడవైపు మొహం తిప్పుకున్నాను. భగవాన్ కళ్ళు కూడా తడిగా మారాయని నా పక్కన కూర్చున్న ఒక మహిళ చెప్పింది. వినయస్థుల పట్ల ఆయన ఎంత సున్నిత హృదయం!

భగవాన్ అప్పుడప్పుడు ఇలా అంటుంటాడు, “జ్ఞాని ఏడుపుతో ఏడుస్తాడు, నవ్వుతూ నవ్వుతాడు, సరదాతో ఆడుకుంటాడు, పాడేవారితో పాడతాడు, పాటకు సమయం కేటాయించాడు. అతను ఏమి కోల్పోతాడు? అతని ఉనికి స్వచ్ఛమైన, పారదర్శకమైన అద్దం లాంటిది. ఇది మన చిత్రాన్ని సరిగ్గా ప్రతిబింబిస్తుంది. జీవితంలో అనేక పాత్రలను పోషించేది మరియు మన చర్యల ఫలాలను పొందేది మనమే. అద్దం లేదా అది అమర్చబడిన స్టాండ్ ఎలా ప్రభావితమవుతుంది? ఏదీ వారిని ప్రభావితం చేయదు, ఎందుకంటే అవి కేవలం మద్దతు మాత్రమే. ఈ లోకంలోని నటులు --- అన్ని కర్మలు చేసేవారు --- లోకకల్యాణం కోసం ఏ పాట మరియు ఏది చర్య, శాస్త్రాల ప్రకారం ఏది, ఏది ఆచరణీయమో స్వయంగా నిర్ణయించుకోవాలి. అని భగవాన్ చెప్పేవాడు. ఇది ఆచరణాత్మక దృష్టాంతం.

--కాళిదాసు దుర్గా ప్రసాద్.