*****మనం మనసుకు తగినంత సమయం కేటాయించలేకపోవడం దురదృష్టం.

 *మనం మనసుకు తగినంత సమయం కేటాయించలేకపోవడం దురదృష్టం.*

ప్రశాంతమైన మనసుతో మనిషిగా ఎదగడంలోనే జీవితార్థం ఉంది. ఇది తెలుసుకోవడమే పరమార్థం. 

మనిషిలో పైకి కనిపించే ఆకారం కాదు, కనిపించని మనసే ముఖ్యమైనది. ఇది తెలుసుకోవడమే పరిణతి. 

ఒకప్పుడు మహోన్నత ఆచార్యుల సంరక్షణలో మొక్కదశలోంచి సంపూర్ణ ఫల, పుష్పాలను అందించే వృక్షదశలోకి మారిన యువత ఉత్తమ సంస్కారవంతులుగా వెలుగొందేవారు, సంఘానికి తమవంతు సేవ చేసేవారు. 

ఒకప్పటి మహర్షులు, మాననీయులు, శాస్త్రజ్ఞులు, కళాకారులు, నాయకులు మనసుతోనే విశ్వవిఖ్యాతులయ్యారు. 

నేటికీ మన్ననలు అందుకొంటున్నారు.మనలో ఉండి మనల్ని తప్పుదారి పట్టించేది మనసే. 

మనోవిన్యాసం ఊహాతీతం. తాడును పాముగా భ్రమింప జేస్తుంది. ఎండమావుల వెంట పరిగెత్తిస్తుంది. 

తెల్లనివన్నీ పాలు, నల్లనివన్నీ నీళ్లుగా నమ్మిస్తుంది. మంచిని చూడలేనంతగా, నిజాన్ని నమ్మలేనంతగా కళ్లకు పొరలు కమ్మిస్తుంది. 

మనసు గారడీ అర్థం కాదు. ఒక్కోసారి నిజాన్ని నిలదీస్తుంది. అబద్ధాన్ని అలవోకగా నమ్మి అనుసరిస్తుంది. 

అలవాటైన దానినుంచి కొత్త మార్గానికి పోనియ్యదు. భయపెడుతుంది. రకరకాల ఆలోచనలతో మనసు నలువైపులకు దారీ తెన్నూ లేకుండా పరిగెత్తే గుర్రం అవుతుంది. 

కొంతమంది మనసు పారదర్శకంగా ఉంటుంది. లోపల ఒకటి, బయట వేరొకటిగా ఉండదు. 

వీరి సంఖ్య చాలా తక్కువైనా సమాజ రుజువర్తనకు మూలకారకులవుతారు. ధర్మరక్షణ ప్రథమ విధి. పరులసేవ పరమధర్మం. 

మరికొంతమంది కపటంతో కూడుకొన్న తియ్యని మాటలు, కమ్మని చేతలతో ఎదుటి మనసులకు గాలం వేసి, నమ్మించి మోసం చేస్తారు. మనుషుల్లో అభద్రత, అపనమ్మకం పెంపొందడానికి వీరు కారణం.

భూమి, గాలి, నీరు, ఆకాశం కలుషితమైనట్టు మనిషి మనసూ స్వచ్ఛతను కోల్పోతోంది. ఒకప్పటి మానవుడి మనసుకు, ఇప్పటి మనిషి మనసుకు పొంతన లేదు. 

తెల్లని మల్లెలాంటి మనసుకు మసి పట్టించే విషయాలు ఇప్పుడు కోకొల్లలు. స్పర్శ, గ్రహింపు, ఆకళింపు, అభ్యాసం లాంటివి మనసు విషయంలో అర్థం కోల్పోయిన పదాలు. 

ఇప్పటి వేగం, అత్యంత వేగంగా పయనించే మనసును సైతం అయోమయానికి గురిచేస్తోంది. 

అస్తవ్యస్తంగా పరుగులు తీయిస్తోంది. ప్రవర్తన, సమాజ అభ్యున్నతి, నూతన ఆవిష్కరణలకు మూలకారణమయ్యే మనసుకు తగినంత సమయం కేటాయించలేకపోవడం దురదృష్టం.