*కర్ణ మహా భారతం -14*

🏹

రచన : శ్రీ శార్వరి 

*ఉభయ మిత్రులు* 

కర్ణుడు నవ్వి ఆమె వైపు అదోలా చూసాడు. ఉర్వి కళ్లు వేడిగా, చూపులు వాడిగా ఉన్నాయి.

"నేను నిజమే చెబుతున్నాను. నేనే కాదు మిమ్మల్ని అభిమానించేవారు ఎవరైనా అదే అంటారు. దుర్యోధనునితో మైత్రి వద్దని. అందరికీ దిగులే. అతనికి  అధికార దాహం ఎక్కువ. మిమ్మల్ని పాండవులపై ప్రయోగిస్తున్నాడు. అది స్వార్థం, స్వప్రయోజనం. అదే నా బాధ.”

"అందరూ అనేదే అది. అతనిలో లోపాలు లేవని నేననడం లేదు. అది కారణంగా నేను స్నేహం వదలలేను. స్నేహానికి లోపాలు అడ్డం కావు."

"ఆ లోపాలు మీకు హాని కలిగించేవైతే? తమరు కౌరవుల్లో ఒకరు కాదుగా. మీరు ఆయనగారి కుటుంబ సభ్యులు కాదు. మీ స్వభావాలు వేరు వేరు."

"అన్ని విధాలా, అన్ని సమయాలలో సాయం చేసింది తను."

"ఎట్లా! ఎట్లా? అంగరాజ్యం ఎరగావేసి మిమ్మల్ని లోబరచుకున్నాడు. మీరు గుడ్డిగా తనను నమ్మేస్తున్నారు. అంతగా నమ్మనవసరం లేదు. స్నేహితుడన్నవాడు మంచి సలహా ఇవ్వాలి. హితవరి కావాలి. తను భీమునికి విషమిచ్చి చంపబూనడం న్యాయమా! పాండవులకు రావలసిన సగ భాగం రాజ్యం ఇవ్వకపోవడం న్యాయమా? లక్క ఇంటిలో పాండవుల ను చంపబూనడం ధర్మమా? ఇవి నిజాలు కావా?"

"అవి నిజం కాదు ఉర్వీ, అవి అన్నీ కట్టు కథలు" అన్నాడు కోపంగా. ఆమెకు నిజాలు తెలిసిపోయాయని దుగ్ధ.

"అవి అన్నీ తప్పులని మీరు ఒప్పుకోరు. అతను మీకు స్నేహితుడు కదా, ధర్మమూర్తి”

"మిత్రుని పట్ల దురభిమానం వల్ల మీకు మంచీ చెడు తెలియడం లేదు. మీ వివేకం నశించింది." గొంతు తగ్గించి నమ్మబలికింది.

"మీ మిత్రుడు తన దుర్మార్గం కప్పి పుచ్చుకోడానికి ఏమైనా చేస్తాడు. తను, మీరు అతని మేనమామ శకునికి బలైపోవడం ఖాయం. దుర్యోధనుడు విష పురుగు, ద్వేషంలో పెరిగాడు. అతని తప్పు లేదులెండి. చిన్నతనం నుండి అలాటి వాతావరణంలో పెరిగాడు. మీ స్నేహంతోనైనా అతను మారలేదు. మీరు ఎట్లా ప్రోత్సహిస్తున్నారో తనని."

“ఎట్లా అంటే! అతని స్వభావం ఏమైనా అతని మనసు మంచిది. అతనిలో వల్ల మాలిన కృతజ్ఞత ఉంది. ఔదార్యం ఉంది. తను నా మిత్రుడు. మిత్రుడు తప్పు చేసినా స్నేహితుడుగా క్షమించడం నా ధర్మం. బిడ్డల్ని తల్లిదండ్రులు భరించినట్లే దుర్గుణాలున్న మిత్రుని స్నేహితులు భరించాలి. అతను నన్ను గుర్తించి గౌరవించాడు. నన్ను ఒక క్షత్రియుని స్థాయికి చేర్చాడు. ద్రౌపదీ స్వయంవరం

సమయంలో నాకు అండగా నిలబడి తల ఎత్తుకునేలా చేశాడు. ద్రుపదుని, దృష్ట ద్యుమ్నుని నోళ్లు మూయించాడు. భీష్మ, ద్రోణులు మారు మాట్లాడకుండా చేశాడు. నాకు ప్రధాన గౌరవం ఇచ్చాడు. కౌరవ సభలో నాకు సముచిత స్థానం కల్పించాడు. అనేక విధాల నేను తనకి ఋణపడి ఉన్నాను."

"తనకు మీ అవసరం ఉండి అందలం ఎక్కించాడు. పాండవులతో యుద్ధం వస్తే తనకు మీరు కావాలి. అర్జునుని ఎదుర్కోగలిగింది మీరొక్కరే అని తనకు తెలుసు. మీరు లేకపోతే తను అపజయం పాలవుతానని భయం. అసలు మీ అండ చూసుకునే ఆయనగారు రెచ్చిపోతున్నా డు. కయ్యానికి కాలు దువ్వుతున్నాడు. రాజ్యం పైన సర్వహక్కులు తనవేనని అంటాడు. పాండవులకు సగం రాజ్యం ఇవ్వడానికి మనసొప్పదు. ద్రోణాచార్య కు, భీష్మాచార్యకు మీరంటే గుర్రు. మీ వల్లనే అంతటి అహంకారం. తను రారాజు కావాలని కలలు కంటున్నాడు. చిన్న సాయానికే మీరు పెద్దగా ఋణపడ్డా నంటారు. అసలు మీ ప్రేమకు అతను అర్హుడా చెప్పండి. దుర్యోధనుడు ఎవరినీ ప్రేమించడు. మిమ్మల్ని వాడుకుంటున్నా డు. దుర్యోధనునికి స్నేహితులు అవసరం లేదు. అతని అహంకారం, గర్వం అతని మిత్రులు. మీ ప్రేమకు, స్నేహానికి అతను ఎంత మాత్రం అర్హుడు కాదు."

"నీవు ఎన్నయినా చెప్పు. నేను ఎప్పటికీ అతని పక్షమే. ఎవరిని ఎదిరించడానికై నా నేను సిద్ధం." చాలా మృదువుగా, దృఢంగా అన్నాడు.

"నేను అడగకుండానే అంగరాజ్యం ఇచ్చి గౌరవించాడు. ప్రతిగా నేనేం చేశాను స్నేహ హస్తం అందించడం తప్ప. చివరి శ్వాస వరకు అతనికి సాయం చేస్తానని ప్రమాణం చేశాను. నన్ను నేను నిరూపించుకునే అవకాశం కలిగించాడు."

"ఎట్లా? ఆత్మను తాకట్టు పెట్టా? ధన, మాన, ప్రాణాల కన్న ఆత్మ గొప్పది. ఆత్మను చంపుకోవడం అంటే ఆత్మహత్య తో సమానం. మిమ్మల్ని మీరే బలిపెట్టు కున్నారు గొప్పగా, నీతి, నిజాయితీ లేని మనిషికి అమ్ముడుపోయారు.”

"నీకు అలా అనిపించి ఉండవచ్చు. నీకు అతను అర్థంకాడు. అతను మంచివాడు, దానగుణ శీలి. నీవు అనుకున్నట్లు దుర్మార్గుడు కాదు."

"అంత మాత్రాన అతని తప్పులు సమసి పోవు గదా. నిన్ను పూర్తిగా ముంచేశాడు. అతని కుతంత్రం, దుర్మార్గం, కుత్సితం మీకు ఇప్పట్లో అర్థంకావు."

"పోరు రావడం ఎప్పటికైనా తప్పదు ఉర్వీ. యుద్ధాలు లేకుండా రాజకీయం లేదు. రాజకీయం లేకుండా అధికారం రాదు.”

"మీకా అధికార వ్యామోహం లేదు గదా! ఎందుకీ తాపత్రయం" ఆమె చెక్కిళ్లు ఎర్రబడ్డాయి.

"నీకు ఆడంబరాలు గిట్టవని నాకు తెలుసు. నేను కోరేది ఆత్మగౌరవం. నా ఆరాటం, పోరాటం నా కోసం కాదు. స్నేహం కోసం ప్రాణాలైనా ఇవ్వాలి తప్పదు. నేను ఆశించిన గౌరవం నాకు దక్కింది తన వల్ల. నేను రాధేయుడనై నందున గర్విస్తున్నాను. దుర్యోధనుడు గాంధారి కొడుకునని గర్వపడలేడు. తల్లి ప్రేమను పొందలేనివాడు తను. తండ్రి ఉన్నా గుడ్డి మారాజు. చిన్నతనం నుండి గాలి బ్రతుకే అతనిది. కన్న తండ్రి మంచి బుద్ధులు నేర్పింది లేదు. మిత్రుడుగా ఆ బాధ్యత నాది ఉర్వీ! తనలో అహంకారం తో పాటు వల్లమాలిన ఆశలు పెరిగాయి.

"ధృతరాష్ట్రుడు తన ఇష్టంతో పని లేకుండానే గాంధారిని పెళ్లాడాడు. గాంధారి గొప్ప సౌందర్యవతి. శకుని కుట్రకు మొదట బలైంది గాంధారి. ఆమె ధృతరాష్ట్రునితో అయిష్టంగా, ద్వేషంగా సంసారం చేసింది. తను ముందుగా గర్భవతి కావాలి, కొడుకుని కనాలి. రాజ్యానికి వారసుని ఇవ్వాలి అనుకుంది కాని విధి వక్రించింది. ముందు తన తోడి కోడలు కుంతి గర్భవతి అయింది. 

యుధిష్టిరుని కన్నది. ఆమె ఆశ నిరాశ అయింది. రాజ్యం చేజారిపోయింది. తనకు కొడుకు కలగనందుకు భర్తను ద్వేషించింది. గర్భ విచ్చిత్తికి సిద్ధమైంది. అలా కడుపులో ఉండగానే ద్వేషంతో పుట్టినవాడు దుర్యోధనుడు. అదే ద్వేషం పాండవులపై తర్వాత కొనసాగింది."

"ఉర్వీ! పాపం గాంధారి ఆశాజీవి. దుర్యోధనుడు అశోపహతుడు. ఆ తల్లి తనను కనకుండా భ్రూణ హత్య చేసి ఉంటే బాగుండేదని దుర్యోధనుడు అనేక సార్లు విచారించాడు. గాంధారికి ఇష్టం లేక, ద్వేషంతో కన్న బిడ్డలపై ప్రేమ లేదు. వాళ్లు గాంధారీ పుత్రులుగా పెరిగారు. చీకటిలో పెరిగారు. తండ్రికి ఒక వారసుడు పుట్టాడని తప్ప అతని యోగ్యతలు ఏనాడు పట్టలేదు. అలా దుర్యోధనుని మనసు చిన్నతనం నుండి విషపూరితం అయింది. అప్పుడు శకుని కసి ఎక్కువైంది. కురువంశం మీదనే కక్ష గట్టాడు. తన పగను మేనళ్లుళ్ల ద్వారా తీర్చుకోవాలనుకున్నాడు. దుర్యోధనుని మనసులో విష బీజాలు నాటసాగాడు.

"ఉర్వీ, అన్ని విధాల దుర్యోధనుడు నష్ట జాతకుడు. ద్వేషంలో పుట్టి, ద్వేషంతో పెరిగి, ప్రతీకారం కోసం జీవిస్తున్నవాడు.”

అతని మాటలు శాంతంగా విన్నది ఉర్వి. అయిష్టంగానే అర్థం గ్రహించింది. కర్ణుని మనస్సు అర్థం చేసుకోడానికి కొంత ప్రయత్నించింది. ఒంటరిగా సమాజంలో పోరాడుతున్న వీరుడనిపించాడు. ప్రపంచం తనపై పగబట్టిందని అనుకున్నాడు. తప్పు లోకానిదా, తనదా? తను అమాయకంగా మోసాన్ని భరించాడు.

కర్ణుడు స్నేహితుని కోసం ప్రాణాలు అర్పించడానికి సిద్ధపడ్డాడు. అసలు తన జీవితమే నిరాశలమయం. సుదీర్ఘ పోరాటం. సన్యాసి సన్యాసి రాసుకున్న ట్టుంది కర్ణ, దుర్యోధనుల స్నేహం. తనది కృతజ్ఞతా? పిచ్చి అభిమానమా?

ఉర్వి అన్నది “అయినా మీరు ఆ నైచ్యంలో జీవిస్తారు. అనవసర పగలతో బ్రతుకుతున్నారు. మీకు పాండవులతో గాని, మరెవరితో గాని వైరం లేదు. శత్రుత్వం లేదు. కేవలం మిత్రుని కోసం లోకానికి శత్రువు అయినారు. ఎవరు హర్షిస్తారు? మీరు సుఖపడరు. ఇతరులను సుఖంగా ఉండనీయరు."

మొత్తానికి ఉర్వి అనదలచిన మాటలు అనేసింది. ఆమె మనసు చల్లబడ్డది. కర్ణుడు వెంటనే అన్నాడు. 

"నేను సంతోషంగా, ఆనందంగానే ఉన్నాను ఉర్వీ! సుఖం అంటావు. అదీ నీ వంతు. నిన్ను చూస్తే నాకు గర్వంగా ఉంటుంది. నేను రాధేయుడినని సగర్వంగా చెప్పుకుంటాను. నేను అమ్మ ప్రేమను పుష్కలంగా పొందినవాడిని. దుర్యోధనుడు అమ్మ ప్రేమకు అసలు నోచుకోలేదు. ఆ విషయంలో అతడు దౌర్భాగ్యుడు. నా అభిమానమే అతనికి ప్రేమ.”

గట్టిగా నిట్టూర్చాడు. "అతనికి అండగా ఉండడం నా ధర్మం. నన్ను అతిగా ప్రేమించే అమ్మా నాన్న ఉన్నారు. నీవు, వృశాలి ఉన్నారు. గారంగా ప్రేమించే బిడ్డలున్నారు. నేను ప్రేమ విషయంలో అదృష్టవంతుడిని. నేను కోరేది ఒక్కటే. అర్జునుని ఓటమి, పరాభవం. అతని పైన నాకు వ్యక్తిగతంగా ద్వేషం, పగ లేవు."

🏹

*సశేషం* 

꧁☆•┉┅━•••❀❀•••━┅┉