*శ్రీ మర్యాదరామన్న తీర్పు కథలు - 5*

🫵

రచన : శ్రీ యార్నాగుల సుధాకరరావు 

“నా నియమాన్ని నేను వదులుకోను. చస్తాను కానీ, ఈ పూట వేరే ఇంట తినను. అతిథికి వండించవల్సిన బాధ్యత నీది. ఆమెకు కాళ్లు కాలినవి కానీ, చేతులు కాలలేదుకదా! అయినను నీవున్నావు నీవు వండివార్చవచ్చు” అన్నాడు సన్యాసి.

బసవయ్యకు కోపం తారాస్థాయినందు కుంది. “ఫో బయటికి, వచ్చింది ముష్టికి.. ఇంకా వాటికి నియమాలు కూడానా, నీకు ఒక్క మెతుకు కూడా పెట్టను. నీ కోసం గాయపడిన నా ఇల్లాలు, నేను వండి వార్చాలా?” పరుషపద జాలంతో రెచ్చిపోయాడు. ఒక దశలో మూల ఉన్న కర్ర తీసాడు బసవయ్య.

ఆ సన్యాసి వెంటనే వాకిటిలో చతికిల బడ్డాడు. అతడి కన్నులు చింతనిప్పుల్లా ఉన్నాయి. అతడి ముఖంలో చెమట బిందువులు ఎండకు మెరవసాగాయి. మొత్తం గ్రామం అక్కడ మోహరించింది. బసవయ్య దంపతులకు ఏమి చేయాలో పాలుపోలేదు. అంతవరకు వారి భరించ లేని ఆకలి మందగించిపోయింది. బిడ్డ వైపు చూసారు. రామన్న ఆకలికి ఒక్క క్షణం నిలువలేడు. ఏదైన పెట్టమని తల్లికి సైగలు చేసేవాడు. కానీ, ఈరోజు ఎందుకో అలా ఒక మూల కూర్చుండిపోయాడు. బిడ్డను చూసి “నాయనా ఆకలిగా ఉందా? పాపిష్టి దాన్ని” అని మెల్లగా లేచింది. బసవయ్య ఆమెకు తోడు పట్టాడు. 

అంతలో రామన్న లేచి వాకిట్లోకి చూసి “ఓ అతిథి, రావయ్యా!వచ్చి నీ ఆకలి తీర్చుకుందువు. నీ నియమానికి ఏ భంగం వాటిల్లదు. నీవు కోరుకున్నట్లే సుష్టుగా ఆరగించు.” అని పిలిచాడు.

తల్లితండ్రులు ఉలిక్కిపడి, చేష్టలుడిగి పోయారు. రామన్న మాటలు విన్న గ్రామస్థులు కూడా నోళ్లు తెరిచారు. సన్యాసి దిగ్గున లేచి లోపలికి వచ్చాడు. రామన్న సన్యాసికి కాళ్లు కడుక్కోవడానికి చెంబుతో నీళ్లు ఇచ్చాడు. నేల మీద మూడు పీటలు వేసి, మూడు ఆకులు వేసాడు. అతిధిని కూర్చోబెట్టి ఆ పక్కనే తల్లి తండ్రులను కూర్చోబెట్టాడు. నేల మీద పడి ఉన్న అన్నంకు నమస్కరించి మెల్లగా తీసి అతిథికి వడ్డించాడు. తరువాత తల్లితండ్రికి వడ్డించాడు. అంతకు ముందు వండిన కూరలను, కాచిన బర్రెపాలను అక్కడ పెట్టి తనకో ఆకు వేసుకుని.. నేల మీద మిగిలిన అన్నం తీసాడు. దానికి ఇసుక అంటుకుని ఉంది. అంతవరకు ఊపిరి బిగబట్టి చూస్తున్న సన్యాసికి కోపం కట్టలు తెంచుకుంది. 

“ఓరి మతిభ్రష్టా, నీవు ముమ్మాటికి మతిగతి తప్పినవాడవే, లేకున్నా నేలపాలైన అన్నాన్ని నా వంటి అతిథికి వడ్డిస్తావా? నీ బుద్ధిహీనాన్ని చోద్యం చూస్తున్న నీ తల్లితండ్రులకు ముచ్చటగా ఉండిన ఉండవచ్చు. ఇది క్షమించరాని నేరం, ఇందుకు నీవు, నీ వంశం ఈ పాపానికి పరిహారం చెల్లించక తప్పదు. నేటి నుంచి ఇప్పుడు జరిగిన తంతు ఈ నేల ఉన్నంత వరకు మీ వంశాలకు శాపమై వెన్నంటుతుంది. అతిధులకు వడ్డించే వేళ, మీకు అన్నం నోటి వరకు రాదు. మీరే కాళ్లతన్నుకునిపోతారు. అని గంగవెర్రులెత్తిపోయాడు. 

(ఇప్పటికి కొన్ని ప్రాంతాల్లో యాదవ కుటుంబాలలో పదిమంది కలిసి చేసుకునే విందుల్లో ఏ చిన్న మాట పట్టింపు వచ్చినా వెంటనే తింటున్న భోజనాలు వదిలేస్తారు. లేచివెళ్లిపోతారు. కొంతమంది ఏకంగా విస్తరల్లో వడ్డించిన అన్నాన్ని తొక్కి వెళ్లిపోతారు. వీరంతా మర్యాదరామన్న వారసులే. ఈ విధానం చాలావరకు అంతరించినా ఇంకా ఉత్తరాంధ్రలో కొన్ని చోట్ల కన్పిస్తుంటుంది. దీని వెనుక కారణం వారిలో చాలా మందికి తెలియదు. మర్యాదరామన్న పొందిన శాపం అది.) 

రామన్నను తల్లితండ్రులు అక్కడ గుమి గూడిన వారు కన్నార్పకుండా చూసారు. వారిని కన్నులతో అనునయిస్తూ రామన్న చిరునవ్వుతో “ఓ అతిథి, నీవు ఆకలితో ఉన్నందున నీలో ఆలోచనా శక్తి పూర్తిగా నశించింది. నీవు వచ్చునది భోజనాల వేళ, అదీ శూద్రకులసంజాతుని ఇంట భుజించుటకు వచ్చితివి. అతిథి ధర్మం నీవెరుగవా? భోజనాల వేళ ఏమి వండుకుంటే అదే పెడతారు, అదే తిని పోతాడు కానీ, నీవు నేలపాలైన అన్నం అని ఈసడించావు. తల్లితండ్రులు కంటే ఆ దేవుడు కూడా గొప్పవాడు కాడు. నీతోబాటు నాకు జన్మనిచ్చిన వారిని పంక్తిలో కూర్చుండబెట్టి నాకు ఇంట కలిగినది వడ్డించాను. నీ అన్నమందు ఒక్క ఇసుకరేణువు కూడా అంటుకుని లేదే. మీది భాగం నీకు పెట్టాను. అట్టడుగున ఇసుకతో కలిసినది నేను పెట్టుకున్నాను. అకారణంగా నాపై, నా వంశంపై నోరు పారేసుకున్నావు. నీవు తాపసివి, పలుక్షేత్రాలు దర్శిస్తున్నావు. ఏదో ఒక కొంపను నీకుగా నీవు ఎంపిక చేసుకుని వచ్చి వడ్డించమంటున్నావు. ఇది ఏ ధర్మం? తాపసికి ఉండాల్సిన శాంతలక్షణమే లేదు. అన్నం పరబ్రహ్మ స్వరూపం అని ఎరుగవా? అన్నాన్ని ద్వేషించేవాడు పామరుడు.. తపస్సంపన్నుడు కాడు. నీవింతవరకు చేసిన తపోబలం వ్యర్ధమైంది.” అని ఏక తాటిన సన్యాసికి బదులు ఇచ్చాడు.

అది విన్న వారంతా నోళ్లు జాపారు. తల్లితండ్రులు బిక్కముఖాలు వేసారు. కొడుకును చూసుకుని కళ్ల నీళ్లు నింపుకుంది వసుమతి. సన్యాసికి జ్ఞానో దయం అయినట్టుయ్యింది. 

“నాయనా ఆకలికి, కోపానికి బానిసనై పామరుడులా ప్రవర్తించాను. నా నియమాన్ని నీవు భంగపరచకుండా వడ్డించావు. నిజమే అన్నం పరబ్రహ్మ స్వరూపమే. ఆ మహా సత్యాన్ని విస్మరించాను. మన్నించు నీవంటి వాని చేతుల మీదుగా ఆతిథ్యం పొందినందుకు గర్వపడ్తున్నాను.” అన్నాడు.

నాలుగు ముద్దలు మింగి తన ఆకలి తీర్చుకున్నాడు. ఇప్పుడు అక్కడ ఉత్కంఠ మరింత నెలకొంది.

తల్లితండ్రులు తిన్నాక వారికి నీళ్లు అందించి ఆ తరువాత తాను ఇసుకతో కూడిన అన్నం తినబోతుండగా అక్కడ ఉన్న ఇరుగుపొరుగు వారు “నాయనా రామన్న! నీ ఆకులో అన్నం నేలను దొలిచి తీసింది. అందు ఇసుక కలిసిపోయింది. ఇదిగో మా ఇంటి లోంచి తీసుకువచ్చాం తిను అని అందించారు. 

“పూజ్యనీయులారా మన్నించండి నేల పాలయిన అన్నాన్ని నేను పరబ్రహ్మ స్వరూపంగా భావించాను. కనుకనే ఆ మహాత్మునికి, నా కన్నవారికి వడ్డించాను. నేను ఈ ఆకులో ఉన్నదాన్ని భుజించడ మే ధర్మం. ఎదుటివారికి చెప్పడం కాదు ఆచరించడం ముఖ్యం.” అని ఇసుకతో కలిసిన అన్నాన్ని నమస్కరించి తిన్నాడు. ఆ దృశ్యం చూస్తూ అక్కడున్న వారితో బాటు సన్యాసి కూడా చేతులు జోడించాడు.

🫵

*సశేషం* 

꧁☆•┉┅━•••❀❀•••━┅┉•☆꧂