*_విమానంలో భోజనం_* 

_[మనసు పెట్టి చదివే కథ, మనసు న్నోళ్ళ కథ]_

=================

*విమానంలో నా సీట్లో కూర్చున్నాను. ఢిల్లీ కి ఆరేడు గంటల ప్రయాణం. మంచి పుస్తకం చదువుకోవడం, ఒక గంట నిద్ర పోవడం... ఇవీ నా ప్రయాణంలో నేను చేయ్యాలనుకున్నవి.*

*సరిగ్గా టేకాఫ్ కి ముందు నా చుట్టూ ఉన్న సీట్లలో 10 మంది సైనికులు వచ్చి కూర్చున్నారు. అన్నీ నిండి పోయాయి. కాలక్షేపంగా ఉంటుందని పక్కన కూర్చున్న సైనికుడిని అడిగాను. "ఎక్కడకి వెడుతున్నారు ?" అని.*

*_"ఆగ్రా సర్ ! అక్కడ రెండు వారాలు శిక్షణ. తర్వాత ఆపరేషన్ కి పంపిస్తారు."_ అన్నాడు అతను.*

*ఒక గంట గడిచింది. అనౌన్సమెంట్ వినబడింది. "భోజనం కావలసిన వారు డబ్బులు చెల్లించి లంచ్ చేయవచ్చు" అని. సరే ఇంకా చాలా టైం గడపాలి కదా! అని లంచ్ చేస్తే ఓ పని అయిపోతుందనిపించింది. నేను పర్సు తీసుకుని లంచ్ బుక్ చేద్దామనుకుంటూ అనుకుంటుండగా కొన్ని మాటలు వినిపించాయి.* 

*_"మనం కూడా లంచ్ చేద్దామా ?"_ అడిగాడు ఆ సైనికులలో ఒకరు... _"వద్దు ! వీళ్ళ లంచ్ ఖరీదు ఎక్కువ. విమానం దిగాక సాధారణ హోటల్ లో తిందాంలే..!"_ అన్నాడు.*

*"సరే! సరే!" అన్నారు మిగతావారు.*

*నేను ఫ్లైట్ అటెండెంట్ దగ్గరకి వెళ్ళాను. ఆమెతో "వాళ్ళందరికీ కూడా లంచ్ ఇవ్వండి." అని మొత్తం అందరి లంచ్ లకి డబ్బులు ఇచ్చాను.*

*ఆమె కళ్ళల్లో నీరు.. _"నా తమ్ముడు కార్గిల్ లో ఉన్నాడు సర్ ! వాడికి మీరు భోజనం పెట్టినట్టు అనిపిస్తోంది సర్ !"_ అంటూ దణ్ణం పెట్టింది. నాకేదో గా అనిపించింది క్షణ కాలం...*

*నేను నా సీట్ లోకి వచ్చి కూర్చున్నాను.*

*అరగంటలో అందరికీ లంచ్ బాక్స్ లు వచ్చేసాయి...*

*నేను భోజనం ముగించి విమానం వెనక ఉన్న వాష్రూం కి వెళుతున్నాను.*

*వెనుక సీట్ లో నుండి ఒక ముసలాయన వచ్చాడు.*

*నేను అంతా గమనించాను. మీకు అభినందనలు.*

*ఆ మంచి పనిలో నాకూ భాగస్వామ్యం ఇవ్వండి అంటూ చేతిలో చేయి కలిపారు.*

*ఆ చేతిలో 500 రూపాయలు నోటు నా చేతికి తగిలింది...*

*మీ ఆనందంలో నా వంతు అన్నారాయన.*

*నేను వెనుకకు వచ్చేశాను. నా సీట్ లో కూర్చున్నాను. ఒక అరగంట గడిచింది. విమానం పైలట్ సీట్ నెంబర్లు వెతుక్కుంటూ నా దగ్గరకి వచ్చాడు. నా వైపు చూసి చిరునవ్వు నవ్వాడు.*

*"మీకు షేక్ హ్యాండ్ ఇద్దామనుకుంటున్నాను" అన్నాడు.*

*నేను సీట్ బెల్ట్ విప్పి లేచి నిలబడ్డాను.*

*అతడు షేక్ హేండ్ ఇస్తూ _"నేను గతంలో యుద్ధవిమాన ఫైలట్ గా పనిచేశాను . అపుడు ఎవరో ఒకాయన మీలాగే నాకు భోజనం కొని పెట్టారు. అది మీలోని ప్రేమకు చిహ్నం . నేను దానిని మరువలేను."_ అన్నాడు.*

*విమానం లోని పాసింజర్లు చప్పట్లు కొట్టారు. నాకు కొంచెం సిగ్గుగా అనిపించింది. నేను చేసింది ఒక మంచి పని అని చేశానంతే కానీ నేను పొగడ్తల కోసం చెయ్యలేదు.*

*నేను లేచి కొంచెం ముందు సీట్ల వైపు వెళ్లాను. ఒక 18 సంవత్సరాల కుర్రాడు నా ముందు షేక్ హేండ్ ఇస్తూ ఒక నోటు పెట్టాడు.*

*ప్రయాణం ముగిసింది.*

*నేను దిగడం కోసం డోర్ దగ్గర నిలబడ్డాను. ఒకాయన మాట్లాడకుండా నా జేబులో ఏదో పెట్టి వెళ్లి పోయాడు. ఇంకో నోటు.* 

*నేను దిగి బయటకు వెళ్లేలోగా నాతో పాటు దిగిన సైనికులు అందరూ ఒక చోట కలుసుకుంటున్నారు. నేను గబగబా వాళ్ళ దగ్గరకి వెళ్లి, నాకు విమానం లోపల తోటి పాసింజర్లు ఇచ్చిన నోట్లను జేబులో నుండి తీసి వాళ్ళకు ఇస్తూ.. _"మీరు మీ ట్రైనింగ్ చోటుకి వెళ్ళే లోపులో ఈ డబ్బు మీకు ఏదన్నా తినడానికి పనికి వస్తాయి. మీరు మాకిచ్చే రక్షణతో పోలిస్తే మేము ఏమి ఇచ్చినా తక్కువే! మీరు ఈ దేశానికి చేస్తున్న పనికి మీకు ధన్య వాదాలు. భగవంతుడు మిమ్మల్ని , మీ కుటుంబాలను ప్రేమతో చూడాలి!"_ అన్నాను. నా కళ్ళలో చిరు తడి.*

💠 💠💠💠

*ఆ పదిమంది సైనికులు విమానంలోని ప్రయాణికుల అందరి  ప్రేమను వాళ్ళతో తీసుకు వెళుతున్నారు . నేను నా కారు ఎక్కుతూ తమ జీవితాలను ఈ దేశం కోసం ఇచ్చేయ్యబోతున్న వారిని దీర్ఘాయువులుగా చూడు స్వామీ ! అని దేవుడిని మనస్పూర్తి గా కోరుకున్నాను.*

*ఒక సైనికుడు అంటే తన జీవితాన్ని ఇండియా కు చెల్లించబడే బ్లాంక్ చెక్కు లాంటి వాడు.*

*"బ్రతికినంత కాలమూ, జీవితాన్ని చెల్లించే ఖాళీ చెక్కు."*

*ఇంకా వారి గొప్పతనాన్ని గురించి తెలియని వారెందరో ఉన్నారు !*

 *ఎన్ని సార్లు చదివినా కంటతడి పెట్టించేదే ఈ విషయం, ఇంకొందరికి కూడా పంపండి. ఈ భరతమాత ముద్దు బిడ్డలను గౌరవించడమంటే మనల్ని మనం గౌరవించుకోవటమే.*

*శుభోదయం 💐💐💐💐*

*-జై జవాన్-జై హింద్ 🇮🇳🇮🇳🇮🇳🙏🙏*

-~-~-~-~-~-~-~-~-~-

*_{సేకరణ: --వెలిశెట్టి నారాయణరావు, విశ్రాంత సాంఘీకశాస్త్ర ఉపాధ్యాయుడు, ఆత్మకూరు పట్టణం, నెల్లూరు జిల్లా🙏}_*