*చివరకు మిగిలేది ఏది*

🕉🌞🌎🏵🌼🚩

 *ఒక మనిషి చనిపోయాడు. దేహంలోంచి ఆత్మ బయటకు* *వచ్చింది. చుట్టూ చూశాడు. చేతిలో పెట్టెతో దేవుడు తన దగ్గరకు వచ్చాడు. చనిపోయిన మనిషికీ భగవంతుడుకి మధ్య సంభాషణ ఇలా సాగింది.* 

 *దేవుడు: మానవా..నీ శరీరం పడిపోయింది. ఇక ఈ జన్మ ముగిసింది. నాతో పద.* 

 *మనిషి: అయ్యో ఇంత త్వరగానా? నేను భవిష్యత్తు గురించి ఎన్నో కలలు కన్నాను స్వామీ!* 

 *దేవుడు: తప్పదు నాయనా! నీవు నాతో రావాల్సిన సమయం వచ్చింది. నడు.* 

 *మనిషి: నాకోసం తెచ్చిన ఆ పెట్టె ఇటివ్వండి. ఏం తెచ్చారో చూస్తాను* 

 *దేవుడు: నీకు చెందినవి ఉన్నాయి.* 

 *మనిషి: నావా? అంటే నా బట్టలు, డబ్బులు, భూమి పత్రాలు అవా?* 

 *దేవుడు: అవెప్పటికీ నీవి కావు. అవన్నీ భూమివే. అక్కడే ఉంటాయి* 

 *మనిషి: పోనీ నా జ్ఞాపకాలున్నాయా దాన్లో?* 

 *దేవుడు: కాదు. జ్ఞాపకాలనేవి కాలానికి చెందినవి. కాలగర్భంలోకి వెళ్లిపోతాయి* 

 *మనిషి: అయితే నా ప్రతిభ, ప్రజ్ఞ ఉండి ఉంటాయి* !

 *దేవుడు: అవి పరిస్థితులవి నీవి కావు* 

 *మనిషి: నా స్నేహితులున్నారా అందులో?* 

 *దేవుడు: వారు కేవలం నీతో కొద్ది దూరం కలిసి వచ్చే తోటి ప్రయాణికులు మాత్రమే* 

 *మనిషి: హూం..నా భార్య, బిడ్డలునా?* 

 *దేవుడు: వారు నీతో కలిసి ఒక నాటకంలో పాల్గొన్న పాత్రధారులు* 

 *మనిషి: అయితే నీవద్ద ఉన్న పెట్టెలో నా శరీరం ఉండుండాలి* !

 *దేవుడు: తప్పు. నీ శరీరం థూళికి చెందినది. మట్టిలో పడుతుంది.* 

 *మనిషి: స్వామీ అయితే నా ఆత్మా?* 

 *దేవుడు: ఆత్మ నీదెలా అవుతుంది. అది నాది.* 

 *మనిషి: ఆ పెట్టె ఇటివ్వు స్వామి అని తీసుకుని తెరిచి చూశాడు. కళ్లలో నీళ్లు సుడులు తిరిగాయి. ఆపెట్టె ఖాళీగా ఉంది.* 

 *మనిషి కాలం చెస్తే తనతో తీసుకువచ్చేది ఏదీ ఉండదు అని చెప్పేందుకే దేవుడు ఈ ఖాళీ పెట్టె తెచ్చాడని అర్థం అయింది. బతికున్నంత కాలం* *నా వాళ్లు, అవన్నీ నావే, ఇవన్నీ నాకే అని ఆశతో, ఆరాటంతో పరుగుతు పెడుతూ పరమాత్మ స్మరణ మరిచాను అని దుఖిఃతుడయ్యాడు* .

 *మనిషి: స్వామీ చివరగా అడుగుతున్నాను. నాది అనేది ఏమైనా ఉందా అసలు?* 

 *దేవుడు: ఉంది. నీవు జీవించినంతకాలం ప్రతి క్షణం నీదే.* 

 *ఆ క్షణాల్లో నీవు ఆర్జించే మంచి, చెడు యొక్క పర్యవసానాలు నీకే చెందుతాయి* .

 *అందుకే ప్రతిక్షణం మంచిని *పంచాలి, పెంచాలి, భగవన్మామం స్మరించాలి.* 

 *పశ్చాతాపులను క్షమించాలి.* 

 *తోటివారి నుంచి మనకి సంక్రమించే చెడును విసర్జించాలి, మానవసేవ-మాధవసేవలను గుర్తించి జీవించాలి.*