ఒక బిచ్చగాడిని చూసి ఒక డబ్బున్న వ్యక్తి అడిగాడు: కష్టపడకుండా ఎందుకు అడుక్కుంటున్నావు? దానికి ఆ బిచ్చగాడు: "సార్… నాకు అనుకోకుండా ఉద్యోగం పోయింది.

గత ఒక సంవత్సరంగా నేను మరో ఉద్యోగం కోసం ప్రయత్నిస్తున్నాను. ఏదీ దొరకలేదు. మిమ్మల్ని చూస్తే గొప్ప వ్యక్తిలా ఉన్నారు. మీరు నాకు ఒక ఉద్యోగం ఇప్పిస్తే నేను అడుక్కోవడం మానేస్తాను".

"నీకు తప్పకుండా సహాయం చేయాలని అనిపిస్తోంది. కానీ, నీకు ఉద్యోగం ఇప్పించాలని నా ఆలోచన కాదు. నేను మరొకటి ఆలోచించాను".

"మరోకటా…? ఏదైనా సరే, నా సమస్య తీరితే చాలు" అన్నాడు బిచ్చగాడు.

"నిన్ను నా వ్యాపార భాగస్వామిని చేయబోతున్నాను".

"ఏంటి వ్యాపార భాగస్వామినా…?"

"అవును… నాకు వందల ఎకరాల వ్యవసాయ భూమి ఉంది. అందులో పండే ధాన్యాలను నువ్వు మార్కెట్‌లో అమ్ముకోవచ్చు. నీకు దుకాణం పెట్టడానికి స్థలం, ధాన్యంతో సహా అన్నీ నేను ఇస్తాను. నువ్వు చేయాల్సింది ఒక్కటే. ధాన్యాలను అమ్మి లాభంలో నాకు వాటా ఇవ్వాలి. అంతే!"

'పెట్టుబడి పెట్టకుండా ఇలాంటి అవకాశమా? దేవుడు కన్ను తెరిచేశాడురా బాబూ' అని బిచ్చగాడు మనసులో సంతోషపడ్డాడు.

"సార్… అది… లాభాన్ని మనం ఎలా పంచుకోవాలి…? మీకు 90% నాకు 10% ఆ? లేక మీకు 95% నాకు 5% ఆ? ఎలా??" ఆసక్తిగా అడిగాడు.

"కాదు… నువ్వు 90% తీసుకుని నాకు 10% ఇస్తే చాలు".

అది విన్న బిచ్చగాడికి ఒక్క క్షణం మాట రాలేదు. "ఏం చెబుతున్నారు సార్?" నమ్మలేకపోయి అడిగాడు.

"అవును నాన్నా… నీకు 90% నాకు కేవలం 10% చాలు. నాకు డబ్బు అవసరం లేదు. నువ్వు అనుకున్నదాని కంటే నా దగ్గర చాలా ఉంది. ఈ 10% కూడా నేను అడగడం నా అవసరం కోసం కాదు. నీకు కృతజ్ఞతాభావం ఎప్పుడూ ఉండాలనే ఉద్దేశంతోనే".

"నాకు జీవితాన్నే బిచ్చంగా ఇచ్చిన దేవుడా… నేను నీకు ఎప్పటికీ రుణపడి ఉంటాను" తర్వాతి క్షణం ఆ బిచ్చగాడు ఆ డబ్బున్న వ్యక్తి కాళ్ళపై పడిపోయాడు.

వారు చేసుకున్న ఒప్పందం ప్రకారం అన్నీ జరగడం మొదలైంది. బిచ్చగాడికి డబ్బు పోగవడం ప్రారంభించింది. మొదట వేలల్లో ఉన్న డబ్బు కొన్ని వారాల్లోనే లక్షలకు చేరుకుంది.

కానీ ఒక దశలో బిచ్చగాడు తనకు ఈ జీవితాన్ని ఇచ్చిన ఆ మహానుభావుడిని మర్చిపోయాడు.

కొత్త బట్టలు ధరించడం మొదలుపెట్టి, దుకాణానికి వచ్చి వెళ్ళడానికి ఒక వాహనం కొన్నాడు. మెడలో సన్నని గొలుసు వేసుకున్నాడు. రాత్రింబవళ్ళు లాభమే లక్ష్యంగా కష్టపడ్డాడు. ధాన్యాల నాణ్యత బాగా ఉండటంతో అతని దుకాణంలో అమ్మకాలు రోజురోజుకు పెరిగాయి. కొన్ని నెలలు గడిచాయి. అప్పటి వరకు తన వ్యాపార భాగస్వామికి రోజువారీగా 10% వాటా ఇస్తున్న అతడు ఒక దశలో తనలో తాను ఇలా అనుకున్నాడు…

"నేను నా భాగస్వామికి ఎందుకు 10% ఇవ్వాలి? అతను దుకాణానికి రావడం లేదు కదా. కష్టం అంతా నాదే. రాత్రింబవళ్ళు నేను మాత్రమే పని చేస్తున్నాను… ఇకపై లాభం 100% నాకే సొంతం" అని నిర్ణయించుకున్నాడు.

కొద్ది నిమిషాల్లోనే ఆ డబ్బున్న వ్యక్తి, కొత్తగా డబ్బు పోగేసుకున్న పాత బిచ్చగాడి దగ్గరకు తన లాభం వాటా తీసుకోవడానికి దుకాణానికి వచ్చాడు.

"కష్టం అంతా నాదే. అలాంటప్పుడు నేను మీకు 10% ఎందుకు ఇవ్వాలి? లాభం అంతా నాకే సొంతం!" అని వాదించాడు.

ఆ డబ్బున్న వ్యక్తి స్థానంలో మీరు ఉంటే ఏం చెబుతారు? ఒక క్షణం ఆలోచించండి…

ఇదే మనందరి జీవితంలో జరుగుతుంది. దేవుడే మన వ్యాపార భాగస్వామి. మనం ఆ కొత్తగా డబ్బున్న వ్యక్తి. దేవుడు మనకు బిచ్చంగా ఇచ్చింది ఈ జీవితాన్ని… ప్రతి క్షణాన్ని… మనం పీల్చే ప్రతి గాలిని… ఐదు జ్ఞానేంద్రియాలను మనకిచ్చి, వాటిలో ప్రతి దానికి ప్రత్యేక శక్తులను ఇచ్చాడు దేవుడు. అది మాత్రమేనా?

ఐదు జ్ఞానేంద్రియాలు సరిపోవని చేతులు, కాళ్లు, గుండె, మూత్రపిండాలు, కాలేయం వంటి విలువ కట్టలేని మన శరీర భాగాలను ఇచ్చాడు. ఇలా దేవుడు మనకిచ్చిన వాటిని లెక్కించడం మొదలుపెడితే… అది ఎప్పటికీ అంతం కాకుండానే ఉంటుంది. ఇంత ఇచ్చిన ఆయనకు కేవలం 10% సమయాన్ని మాత్రమే మనం పంచుకోవాలని అతను ఆశిస్తున్నాడు. అది కూడా అతని అవసరం కోసం కాదు. అతనికి ఏ అవసరాలు లేవు. మన కృతజ్ఞతాభావం కోసం దాన్ని ఆశిస్తున్నాడు. మనపై మనకు ఉన్న ప్రేమ కోసం.

ఒక వ్యక్తికి కృతజ్ఞతాభావం ఉంటే ఆ తర్వాత జీవితం ఎలా మారుతుందో తెలుసా?

దేవుడిని పూజించడం, వేదాలను చదవడం,

 దేవాలయానికి వెళ్లడం,

 సేవ వంటి వాటిలో మనల్ని మనం నిమగ్నం చేసుకోవడం లేదా తోటి మనుషులకు సహాయం చేయడం ఇవన్నీ చేయడం మన కోసం, మన మంచి కోసం అయినప్పటికీ, దేవుడు మనకు ఇచ్చిన ప్రాణం, శరీరం, అవయవాలను అతను చెప్పిన మార్గంలో, అతను కోరుకున్న మార్గంలో నడుపుతున్నాము, అనే తృప్తితో, ఇవన్నీ ఇచ్చిన మన దేవుడికి మనం కృతజ్ఞతతో ఉన్నామని చూపించడానికే. 

అంతే తప్ప దేవుడికి అది అవసరం కాబట్టి కాదు...!!