*రమణ మహర్షి  - భగవాన్ స్మృతులు-19*

🪷

​రచన: గుడిపాటి వెంకట చలం

*వారణాసి సుబ్బలక్ష్మమ్మ - 7*

*కుండలతో మజ్జిగ*

ఒకసారి కుండలతో మజ్జిగ వచ్చింది నెల్లూరు నుంచి. ఎట్లా ఉపయోగించడం అంత మజ్జిగని? పచ్చిమిరపకాయలూ, ఉప్పూ, మిరియాలూ మొదలైనవి నూరించి ఆ మజ్జిగలో కలిపారు భగవాన్. కలిపి, ఆ మజ్జిగ అయిపోయిందాకా వండే ప్రతి దాంట్లోనూ చేరుస్తూ వుండమన్నారు. అట్లా ఎన్నింటిలో చేర్చినా యింకా వుండిపోయింది ఆ మజ్జిగ! విసుగెత్తి శాంతమ్మ మిగిలిన మజ్జిగనంతా కలిపి చారుచేసి మనుషులకు పోసింది. భగవాన్ వచ్చి మజ్జిగలేకపోవడం చూసి, "ఇదంతా తూములో పారపోశారా?" అని కోపగించుకున్నారు. 

ఏం చేశామో వారితో చెప్పడానికి ఎవరికీ ధైర్యం లేకపోయింది. మేము తెలపకపోతే ఆ సర్వజ్ఞులు తనకి తెలీనట్టే ప్రవర్తించేవారు.

తక్కినవారికంటే తనని ఏ విధంగానన్నా ఎక్కువగా చూశామా, ఆయన ఏమాత్రం క్షమించేవారు కారు. అందరికీ పెట్టనిదీ, ఆయనకి ప్రత్యేకంగా ఏమైనా పెట్టామా; అయిందే మాపని. ఆయన జబ్బుగా వున్నా, పత్యమైనా, అందరికీ ముందు పంచిపెట్టి తరువాతనే వారికి పెట్టాలి - ఆయనకి బహు స్వల్పంగా వచ్చినాసరే.

https://chat.whatsapp.com/IWSgPdEjJqNHgK1WdzQkJe

అందర్నీ ఈశ్వర స్వరూపంగా చూసుకోవా లని ఆయన ఉద్దేశం. అప్పడాలు వేయిస్తూ 'ఈ మంచి అప్పడం స్వామికి' అని మనస్సులో అనుకున్నామా, ఆ రోజున అప్పడమే విస్తట్లో వేయించుకోరు. "ఈనాడు నాకు అవసరం లేదు" అనేవారు.

వారిపైన ప్రేమవల్ల వారికి ప్రత్యేకంగా ఏదో చెయ్యాలనే మా కాంక్ష: ఏమైనా ప్రత్యేకంగా చేశామా వారి ఆగ్రహం విరుచుకుపడుతుం దనే భయమూ- ఈ రెంటి మధ్యా మేము నలిగిపోయినాం. మా మనసులో ఏది జరిగినా అది వారికి తెలిసిందని మాకు తెలిసేటట్టు పరిస్థితులు తటస్థించేవి.

ఏళ్ళకి ఏళ్ళు విసుగులేకుండా అలిగి, కోపించి తిట్టి సమత్వం నేర్పారు. వారే అందరితో సమానమైతే మేము అధికంగా- ప్రత్యేకంగా మాకని ఏమి దాచుకోగలం?

📖

*వేదాంత బోధ*

మాతో పప్పులు రుబ్బుతూ, కూరలు తరుగుతూ, వంట వండుతు, మాచేత వడ్డన చేయించుకుంటే మాకు ఆయన నోటితో తెల్పిన వేదాంతమేకాక, ప్రతి చిన్న పనిలోనూ మాకు యెటువంటి శిక్షణ నిచ్చి, మా స్వభావాలనే యెట్లా మార్చారో, యెట్లా తెలుసుకోగలం?

అనాడు ఆయన కోపాలలో, ఆజ్ఞలలో, పెట్టే భయాలలో మాకు అర్ధం దూరంగా కూడా కనపడలేదు. ఈనాడు వాటి విలువ తెలుసుకుంటున్నాం. ఆయన్ని మొదటి నుంచీ ఈశ్వరావతారమని నమ్మాం. మా విశ్వాసం చలించలేదు అంటే మా ప్రజ్ఞ కాదు. ఆయన చలింపనీలేదు. ఎప్పటి కప్పుడు ఏ నిమిషానో ఆయన విశ్వరూప సందర్శనం అయేది. చిన్నవాళ్ళం ఆడవాళ్ళం, చదువుకోనివాళ్ళం ఆయన మీది ప్రేమవల్ల కట్టుపడి, మా ఊళ్ళని; మనుషుల్నీ వదిలి పడివున్నాం. ఆయన ఏ వుపదేశం వల్లనో, కరుణ వల్లనో మమ్మల్ని ముక్తిమార్గంలో పెడతారని మొదట్లో మా విశ్వాసం మాఆశ. ఆయన నేర్పదలచుకున్న సమత్వమూ, ప్రేమా మాకేం తెలుసు? వారికి తెలుసు-మా స్వభావాలు విస్తీర్ణమై, మా మనసులు నిర్మలమై, ప్రతివారిలో, ప్రతి పనిలో ఈశ్వరుణ్ణి చూడగలిగే శిక్షణ పొందితేనేగాని మాకు ఆధ్యాత్మిక గతులు లేవని!

*వంటయింటి సాధన*

ఏస్థితిని యోగులు తీవ్ర సాధనవల్ల సాధించ చూస్తారో ఆ స్థితిని, మాకు యింటి పనుల లోంచి, వంటింటి పనులలోంచి ఆయన సాధనను యిచ్చి ఉత్తీర్ణుల్ని చేశారు.

ఆయన జీవితంలో ఎట్లానో, మరణించి అట్లానే మమ్మల్ని నడుపుతున్నారనేది స్పష్టం. మమ్మల్ని తరింపచేయనిది, ఆయన వదలరనేది మా నిశ్చయం.

ఆయన పెట్టిన తిప్పలన్నీ వాటికి అర్థం తెలియకుండానే ముక్కుతూనో, విసుక్కుంటోనో గురువు విధించే సాధనకిందే తీసుకున్నాం. ఆయన ఎన్ని నేర్పారో మాకు!

ఏదన్నా పదార్థం ఆశ్రమానికి వచ్చిందా, అది వృధా కాకూడదు-చివరికి కాకరకాయ ముక్కలు కడిగిన చేదు నీళ్లయినా సరే.

https://chat.whatsapp.com/IWSgPdEjJqNHgK1WdzQkJe

ఆయనకి వడ్డించేటప్పుడు ఎంత జాగర్త చూపాలో! ప్రాణాలెగిరిపోయేవి. ఆయనకి తక్కువ కాకుండా తినాలని మా కోర్కె కాని, వేసిందల్లా తింటారు ఆయన. ఎక్కువగా వేశామా మా పని అయిందే. చివాట్లు! చివాట్లు లేవా, ఏదో ఒక సుస్తీ. ఆ సుస్తీ చేసేదో, చేయించుకునేవారో!

ఎవరన్నా తెచ్చిగాని, చెట్టునుంచి కోసిగానీ ఏదన్నా కూరకానీ, పదార్థం కానీ ఆశ్రమానికి వచ్చిందా అది ఏమాత్రమూ వృథా కాకూడదు.

📖

*కొండమీద నల్లేరు*

ఒకసారి ఒకామె కొండమీదనుంచి నల్లేరు తెచ్చి ఆశ్రమం బావిదగ్గర పెట్టుకొని ఆశ్రమం లోకి వెళ్ళింది. అటు వస్తూ భగవాన్ ఆ నల్లేరును చూసి "ఇదెందుకు యిట్లా పడేసి వుంది? దీన్ని పచ్చడి చేయవచ్చునే. తీసుకురండి" అని చెప్పి వెళ్ళిపోయారు.

ఆశ్రమంలో వాళ్ళ ప్రాణాలు ఎగిరిపోయి నాయి. ఈ నల్లేరంతా పచ్చడిచేసి తమకి తినిపిస్తారు గావును అని. వెంటనే వారంతా ఆ నల్లేరు ఎవరు తెచ్చారో కనుక్కుని, ఆమెను బతిమాలి ఆ నల్లేరు అక్కడనుంచి తీసుకొని పోయేటట్టు చేశారు.

ప్రతి వస్తువుకూ ఏదో ఒక ఉపయోగం చూపేవారు. ఒక మెతుకుగాని, ఒక పలుకు గాని వృథా కావడం ఆయన కంట ఎక్కడ పడుతుందో అని హడలు మాకు.

📖

*పవిత్ర తీర్థం*

ఆయనపైన భక్తివల్ల భక్తులు ఆయన తాకిన వన్నీ పూజా ద్రవ్యాలకింద వాడుకునేవారు. ఆయన కాళ్ళు కడుక్కున్న నీళ్ళు, ఆయన చెయ్యి కడుక్కున్న నీళ్ళు, ఆయన స్నానం చేసిన నీళ్ళు, ఆయన తిన్న విస్తరి, వదిలిన మెతుకులు- అన్నీ గంగాజలంకన్న ఎక్కువ పవిత్రమైనాయి. ఆ నీళ్ళని యితర్లకి అందకుండా చేయడానికి ఆయన ఎన్ని జిత్తులు చేసేవారో! ఎన్ని అలకలో! ఎన్ని చివాట్లో! ఒక్కొక్కప్పుడు ఎందుకో వారిపైన మా ప్రేమని కనికరించి చూసీచూడనట్లు వూరుకునేవారు. కాని ఎప్పుడో అన్నింటికీ కలిపి తగిలేవి చివాట్లు ఏ వంకనో?

కొండమీదనుంచి వచ్చి కాళ్ళు కడుక్కుంటూ వుంటే ఆ నీళ్ళు భక్తులు తమ నెత్తిన చల్లుకుంటున్నారని కాళ్ళు కడుక్కోడం మానేశారు.

క్రమంగా ప్రజలు ఎక్కువై, వారి శరీరంలో ఓపిక తక్కువైనప్పుడు కొన్ని అలివికాక వదిలేసినట్టున్నారు.

వారు భోజనం చేసిన తరువాత ఆ విస్తరి లోనే భోజనం చేసేవాళ్ళం. ఆయన భోజనం చేసి గిన్నెలో చేయి కడుక్కుంటే ఆ నీళ్ళు తీర్థం క్రింద ఉపయోగించేవాళ్ళు దగ్గిర భక్తులు. 

ఒకసారి ఒక విశేషం జరిగింది. అప్పుడు నేను యిక్కడ లేను. కాని, వచ్చివిన్నాను.

ఆశ్రమంలో భోజనాలయినాక, ఎవరి విస్తరి వారు ఎత్తి పారవెయ్యడం రివాజు. ఒక్క భగవాన్ మాత్రం విస్తరిని అక్కడే వదిలి, అక్కడే గిన్నెలో చేయి కడుక్కునేవారు.

https://chat.whatsapp.com/IWSgPdEjJqNHgK1WdzQkJe

ఒకరోజు ఒక ఆశ్రమ భక్తుల అమ్మాయి వచ్చి భోజనాల దగ్గిర నుంచుంది. భోజనం చెయ్యమంటే చెయ్యలేదు. భగవాన్ ఆ అమ్మాయి ఎందుకు వ

చ్చిందని నొక్కి నొక్కి అడిగితే, ఆ అమ్మాయి "తీర్థానికి” అంది.

"ఏం తీర్థం?" అని ఆరా తీయగా, భగవాన్ చెయ్యి కడుక్కున్నారే ఆ నీళ్ళు (తీర్థం) తెమ్మని వాళ్ళ వాళ్ళు పంపినట్లు తెలిసింది.

📖

*తన విస్తరి తానే...*

ఆరోజునుంచీ తక్కినవారితోపాటు వారు కూడా తన విస్తరిని తానే మడిచి తీసుకొని పోయి బైట పారవేసేవారు. అక్కడే చెయ్యి కడుక్కునేవారు. అదివరకు వారికి “తెలీదా- తన చేతి నీళ్ళూ, విస్తరీ భక్తులకి ఎట్లా ఉపయోగపడుతున్నాయో! అన్నీ తెలిసినా, తన కంట పడితేనేగాని ఆయన తెలిసినట్టు ప్రవర్తించేవారుకారు.

ప్రభావతి అనే భక్తురాలు, భగవాన్ తన విస్తరి పారేసుకోడం భరించలేక తాను పారేస్తానని అన్నది. భగవాన్ వీలులేదు వద్దు అన్నారు. ఆ విస్తరికోసం ఇద్దరూ చెరో మూలా పట్టుకొని కలియబడ్డారు. చివరికి ప్రభావతే వదిలేసింది.

"నా విస్తరి నువ్వు ఎత్తివేస్తావు. ఇక్కడ అందరూ ఎవరి విస్తరివారే ఎత్తుకుంటుటే  మరి వారి విస్తళ్ళు ఎవరు ఎత్తిపారేస్తారు?” అని అడిగారు భగవాన్.

"నేను" అంది ప్రభావతి.

"ఎన్నాళ్ళు?"

"ఎప్పుడూను."

"సరే, కానీ" అన్నారు భగవాన్.

ఇదంతా చూసి రాజయ్యరు, తాను అందరి విస్తళ్లు ఎత్తి పారేస్తానన్నారు. ఆ రోజునుంచీ ఆశ్రమంవారే అంటు విస్తళ్ళు ఎత్తించే ఏర్పాటు అయింది. ప్రజలు ఎక్కువైన తరువాత ఊరుకున్నారుగాని భగవాన్ తనకి నమస్కరించడం. కాన్కలివ్వడం, సేవ చెయ్యడం ఇష్టపడరు. తన దేహానికి సేవ చేయడంకన్న, తన బోధ ప్రకారం నడుచు కోవడమే ముఖ్యమని పదే పదే మమ్మల్ని కోప్పడి చెప్పేవారు. కాని, మాకు-ముఖ్యంగా స్త్రీలకి, ఆయనకి సేవచేసి, ఆయనకి వొండిపెట్టి, ఆయనకి దేహపోషణ చేస్తేనేగానీ మా ప్రేమ ఆగేది కాదు.

🪷

*సశేషం*

꧁☆•┉┅━•••❀❀•••━┅┉•☆꧂

*కథల ప్రపంచం* 

https://chat.whatsapp.com/IWSgPdEjJqNHgK1WdzQkJe

*తెలుగు భాషా రక్షతి రక్షితః* 

*ఏడాది చందా 120/-, ఫోన్ పే & గూగుల్ పే నెంబర్ 9849656434*

*1 YEAR* *SUBSCRIPTION 120/-*

*phone pe & Gpay to 9849656434*

꧁☆•┉┅━•••❀❀•••━┅┉•☆꧂