బలికోరుతున్న ప్రేమలు

శ్రీవారి వక్షస్థలంపై అలరారే కస్తూరి- అలమేల్మంగ లేత పెదవుల పై మెరిసినట్లు తోచింది అన్నమయ్యకు. 'భామిని విభునకు వ్రాసిన పత్రిక కాదుకదా!' అనుకున్నాడు. 'పెరుగు బాగుంటే మరో రెండు ముద్దలు కలుపుకొంటారుగాని, ఇలా చిక్కగా బుగ్గలకు పులుముకుంటారా!' అని ఆట పట్టించింది ఆడపడుచు. 'ఆయన పెరుగన్నం సరిగా తినలేదు వొదినా అందుకని...' సిగ్గుపడుతూ నసిగింది మునిమాణిక్యంగారి కాంతం. 'ముసురేసిందంటే పైన- ససి చెడినట్టుంటది లోన' అని గోముగా గొణిగింది నండూరివారి నాయిక. ఎంతటి మధుర మనోజ్ఞ ముగ్ధ సుకుమార శృంగార భావనలవి! ఎలాంటి అనురాగ దీవెనలవి! ఇప్పుడేవి? ప్రేమ తన లాలిత్యాన్ని కోల్పోయింది. గట్లు తెగిన దాహాలు, గడపలు దాటిన మోహాలు కూడబలుక్కుని ప్రేమను మోసం చేస్తున్నాయి. కట్టుబాట్లను కొట్టి పారేస్తున్నాయి. ప్రేమకూ కామానికీ మధ్య లక్ష్మణగీతను చెరిపేస్తున్నాయి. ప్రేమకు అర్థాన్నే మార్చేస్తున్నాయి. 'గజానికో గాంధారి కొడుకు- ఈ గాంధీగారి దేశంలో' అన్న తిలక్ పలుకును- అతడు. 'ఉప్పే ఉప్పదనాన్ని కోల్పోతే దాన్ని ఉప్పగా చేయడం ఎలా?' అంటున్న హోలీబైబిల్ ఆవేదనను- ఆమె... నిరూపిస్తున్నారు. ఇద్దరూ కలిసి మహిమాన్వితమైన ప్రేమను అవమానిస్తున్నారు.

మనసు తనకంటూ ఆశించే ప్రత్యేక గుర్తింపు పేరే ప్రేమ! ఉన్నచోట దొరక్కపోతే దొరికేచోట దానికోసం వెతుకులాడటం మనసు స్వభావం. అమ్మానాన్నల నుంచి దక్కకపోతే- బయట, భార్యాభర్తల మధ్య లోపిస్తే పరాయి వ్యక్తుల దగ్గర- ఆ తరహా ప్రత్యేక గుర్తింపు కోసం మనసు తహతహలాడుతుంది. ఆధునిక కాలంలో యువతీ యువకులనూ, దంపతులనూ వేధిస్తోంది ఒక్కటే- దాని పేరు ప్రేమరాహిత్యం! ఆ దుస్థితి ఎలాంటిదంటే- గాలివాన కారణంగా జనంతో కిక్కిరిసిన పూరిగుడిసె లాంటిది. ఊపిరాడక బయటపడాలని లోపలివారు, తడిసిపోతున్నాం, లోపలికి చొరబడాలని బయటవారు పడే ఆరాటం లాంటిది. వర్షం ఆగిపోవడం ఒక్కటే దానికి పరిష్కారం. 'నా తండ్రి గురించి గుర్తున్నదల్లా నన్ను చావగొట్టడమే! కొట్టి కొట్టి ఆయాసంతో ఆపేవాడు. మా నాన్నే లేకుంటే- ఈ ప్రపంచం ఎంతో అందమైనదే' అని చలం ఆత్మకథలో రాసుకున్నారు. ఆఖరికి రమణమహర్షి చెంత దొరికింది చలానికి పరిష్కారం. మరి దొరకనివారి సంగతి?

'యతిగీతము'లో వివేకానంద స్వామి అంటారు- 'స్వేచ్చను ఎక్కడ వెతుకుతావు? నిన్ను ఈడ్చుకుపోతున్న పలుపు తాడును గట్టిగా పట్టుకున్నది నీ హస్తమే! దాన్ని విడిచిపెట్టడం నేర్చుకో' అని! ఈ ఆధ్యాత్మిక పరిష్కారం అందరికీ నచ్చదు. దాంతో ప్రేమరాహిత్యానికి చెందిన నిస్పృహ హింసను ఆశ్రయిస్తుంది. దాన్నుంచి కాపాడేది- చక్కని కుటుంబ వ్యవస్థ. ప్రేమ పూరితమైన పెంపకం- పరిష్కార మార్గాలు తెలిసిన మనసును రూపొందిస్తుంది. మొదట్లో చెప్పుకొన్న మనోజ్ఞ భావాలకు మనసు కొలువవుతుంది, నెలవవుతుంది. అలా ప్రేమ ప్రేమగా ఉండిపోతే ఊపిరిపోస్తుంది. శూర్పణఖ మనసులో మాదిరి కామమై లోభమై మోహమై కడకు ఉన్మాద స్థితికి చేరితే ఉసురుతీస్తుంది. ఈమధ్య పెరిగిపోతున్న హింసాత్మక ప్రవృత్తి నిజానికొక ప్రమాదకరమైన సామాజిక రుగ్మత. సామాజిక మాధ్యమాల పుణ్యమా అని అది అంటువ్యాధిలా వ్యాపిస్తోంది. జీవితాన్ని జైలు పాల్టేసుకోవడం తప్ప దానివల్ల బావుకునేదేమీ ఉండదు!

ఎర్రాప్రగడ  రామకృష్ణ