రామాయణానుభవం.....252

రావణుడు ధవళ వస్త్రాలతో, రాజభూషణాలతో తళుకు లీనుతున్నాడు. హనుమ రావణుని చెట్టు కొమ్మల మధ్య నుండి చూచాడు. రావణుడు సీతాదేవిని సమీపించాడు.

పర పురుషుని స్పర్శను సహించని సీతాదేవి గాలికి ఊగిపోయిన అరటి ఆకువలె, రావణుని చూచి వణికి పోయింది. మణిమంత్రాదులతో బంధింపబడిన నాగుబామువలె గిలగిల కొట్టుకొంది. బురద నిండిన పద్మమువలె, సహజ కాంతి కల్గి కూడ, కాంతిని కోల్పోయింది. కేతు గ్రహము చుట్టుముట్టిన రోహిణీ నక్షత్రమువలె పరితపిస్తున్నది. అనుకోని అపనింద వలన క్షీణించిన కీర్తివలె ఉంది. అభ్యాసము లేని విద్య వలె శిధిలమైంది. తామరపూలు లేక బురదతో నిండిన చెరువు వలె అలంకారము కోల్పోయింది.

ఆమె రావణునికి కనబడకుండాలని తన వక్షోజాలను బాహువులతో, కడుపును తొడలతో కప్పి కఠిన భూమిపై తెగిన కొమ్మవలె కూచొని ఉంది. రామునికి భోగ్యమైన తన నాభి, ఉదరము, పయోధరాలు, ఊరువులు, కళ్లపై రావణుని విషదృష్టి పడకుండా. వాటిని కప్పుకొంది.

ఆమె తొడలతో ఉదరాన్ని, బాహువులతో వక్షస్థలాన్ని కప్పుకుని కూర్చుంది. 

ఉపవాసేన శోకేన ధ్యానేన చ భయేన చ పరిక్షీణాం కృశాం దీనామల్పాహారాం తపోధనామ్.

ఉపవాసాల వలన, శోకం వలన, ఆలోచనల వలన, భయం వలన కృశించి దీనురాలై ఉంది. కేవలం ప్రాణాన్ని నిలబెట్టుకుందుకు ఎంత తినాలో అంతే తింటూ రాముణ్ణి ధ్యానించడమనే గొప్ప తపస్సు చేస్తోంది. అంజలి ఘటించి, రాముడి చేతిలో రావణుడికి పరాభవం కలగాలని మనస్సులోనే ప్రార్థిస్తోంది.

రావణుడు అటువంటి స్థితిలో సీతాదేవిని చూచి, “ఓ సుందరాంగీ! నీ శరీరాన్ని ఎందుకు దాచుకుంటావు? ఇక్కడ పరపురుషులెవ్వరు లేరు. నేను నీ కామానికి వివశుడైన దాసుడను. నీకు భయమక్కరలేదు. సందేహమక్కరలేదు.

"స్వధర్మో రక్షసాం భీరు। సర్వధైవ న సంశయః గమనంవా పరస్త్రీణాం। హరణం సంప్రమధ్యవా”

జానకీదేవీ! నేను అధర్మపరుడను కాదు. మా రాక్షసజాతికి ఇతర స్త్రీలతో సుఖించడం తప్పు కాదు. అలాగే పరస్త్రీలను అపహరించడం, వారిని బలాత్కరించడం నేరం కాదు. ఇందులో అనుమానమే లేదు.

.......సశేషం.......

చక్కెర.తులసీ కృష్ణ.