*ఒకసారి రామయ్య అనే రైతు ఉన్నాడు. ఆయనకు భూమి, పశువులు, పంట—all సాదాసీదా జీవితం. కానీ గ్రామంలో అందరు గౌరవించే మంచి మనిషి. ఆయన దగ్గర ఇద్దరు సహాయకులు ఉండేవారు: ఒకడు శివయ్య, మరొకడు గిరీషం. శివయ్య పని చేసే వాడు, నిబద్ధత కలవాడు, మాట మీద నిలబడే వాడు. చెప్పిన పని సమయానికి చేసి, రైతు సమస్యలను తన సమస్యలుగా చూసుకునేవాడు. గిరీషం మాత్రం తెలివైన వాడు, మాట్లాడటంలో దిట్ట, కానీ పని మాత్రం తన సౌలభ్యానికి అనుగుణంగా మాత్రమే చేసేవాడు. ఎవరి దగ్గర లాభం ఉంటే వారి దగ్గరే తిరిగే వాడు.*

*ఒకరోజు రామయ్యకు పంట ఎక్కువగా వచ్చింది. ఆ పంటను మార్కెట్‌కు తీసుకెళ్లి మంచి ధరకే అమ్మాలి. శివయ్య వెంటనే సన్నద్ధమై, ఎద్దులు సిద్ధం చేసి, బస్తాలు కట్టి మొత్తం ఏర్పాట్లు చేసేశాడు. గిరీషం మాత్రం ఆ రోజు వాతావరణం ఇలా ఉంది, రోడ్లు అలా ఉన్నాయి అని మాటలు మాట్లాడి చివరికి ఏమీ చేయలేదు. మార్కెట్లో శివయ్య చేసిన కష్టానికి ధన్యవాదంగా మంచి డబ్బు వచ్చింది. రైతు కూడా సంతోషపడ్డాడు.*

*ఆ తర్వాతి వారం గ్రామంలో జాతర. రామయ్యకు వాళ్లింటి సంప్రదాయానికని ఒక ముఖ్యమైన పనిలో సహాయం కావాలి. శివయ్య అప్పుడు కూడా ముందుకొచ్చి, తెల్లవారుజాము నుంచే పనిచేశాడు. గిరీషం మాత్రం గ్రామ పెద్దల చుట్టూ తిరుగుతూ, పెద్ద ప్రణాళికలు చెబుతూ పని మాత్రం ఏమీ చేయలేదు. రోజులు గడిచేకొద్దీ రామయ్యకు ఒక విషయం స్పష్టంగా అర్థమైంది—ఎవరైతే నిశ్శబ్దంగా పనిచేస్తారో వాళ్లే నిజమైన ధనం, మాటలు చెప్పి తిరిగేవాళ్లు మాత్రం ఉపయోగం ఉన్న దాకా దగ్గరపడతారు.*

*ఒకరోజు రామయ్య కుటుంబంలో ఒక పెద్ద వేడుక వచ్చింది. శివయ్యను మాత్రం ఆయన కుటుంబసభ్యుల్లా ఇంట్లోకి పిలిచాడు. అతన్ని భుజానికే కూర్చోబెట్టి గౌరవించాడు. ఎందుకంటే శివయ్య చేసిన సేవలు, నిజాయితీ, నమ్మకం—all lifelong bond లాంటివి. కానీ గిరీషం బయట కూర్చుని, “నేనూ ఈ ఇంటికి అంత దగ్గర వాడినే కదా” అని అనుకున్నా, నిజానికి ఎవరి దగ్గర దగ్గర ఉండాలో, ఎవరి దగ్గర దూరం ఉండాలో రైతు చాలా కాలంలో నేర్చుకున్నాడు.*

*జంతువుల కథల్లో పందిని ఇంట్లో పెంచుకొని ఇల్లరికం తెచ్చుకోవడం, నక్కని బయట ఉంచుకోవడం అనే మాటల అర్థం ఇదే—మనుషుల దగ్గర కూడా కొన్ని స్వభావాలు పంది లాంటి నిజాయితీ, వినయం, పని చేసే శక్తి ఉంటాయి. కొన్ని స్వభావాలు నక్కలాంటి తెలివి, ధూర్తత్వం, ప్రయోజనానికి మారు ముఖం చూపించడం ఉంటాయి. రైతు అయితే ఎవరు తన జీవితంలో చోటు పొందాలో అర్ధం చేసుకుని శివయ్యను కుటుంబ సభ్యుడిలా చేసుకున్నాడు. గిరీషంను మాత్రం దూరం పెట్టాడు.*

*ఈ కథ చెప్తుంది ఏమిటంటే–సొంపుగా మాట్లాడేవాళ్లను కాదు, నిశ్శబ్దంగా పనిచేసేవాళ్లను నమ్మాలి. జీవితంలో ఎవరినైనా దగ్గర చేసుకోవాలంటే వాళ్ల ప్రవర్తన, పనితనం, నిజాయితీ చూసుకోవాలి. మిగతా వారు ఉపయోగం ఉన్నంతవరకు చుట్టూ ఉంటారు, తర్వాత కనుమరుగైపోతారు. మంచి మనిషిని జీవితంలోకి తీసుకుంటే ఇల్లు పండుగలా మారుతుంది. తప్పుడు మనుషులతో ఉంటే శాంతి, గౌరవం, ఆనందం అన్నీ పోతాయి. అందుకే రైతు చివరకు ఒక నిర్ణయం తీసుకున్నాడు—శివయ్యను తన కుటుంబంలో సభ్యుడిగా ఉంచి ఆశీర్వదించాడు; గిరీషంను మాత్రం దూరంగా ఉంచి తన జీవితాన్ని ప్రశాంతంగా చేసుకున్నాడు.*