ఆది శంకరాచార్యులు రాసిన భజగోవిందం సారం

 ఆది శంకరాచార్యులు రాసిన భజగోవిందం చాలా చక్కటి విషయాలు తెలియజేస్తుంది.

వృద్ధాప్య సమయంలో గోవిందుని భజించకుండా సంస్కృత వ్యాకరణ సూత్రాల వంటి ప్రాధమిక అంశాలు నేర్చుకోవడం తప్పు. 

జననమరణచక్రములో పరిభ్రమిస్తూ చివరకు హరినామస్మరణ చేయవచ్చు కదా అని అనుకోవడం మరీ తప్పు. 

మొదటి నుంచి అంత్యకాలం వరకూ దైవస్మరణలో గడిపి మానవ జన్మ సార్థకం చేసుకోవాలి. దానికి సాధనాలే భగవద్గీత, విష్ణు సహస్రనామాలు. 

ముసలితనంలో గురువును ఆశ్రయించడం, ఉపదేశం పొందడం వృధా! కాలయాపన చేయకుండా సత్సంగం చేసి నలుగురి నుంచి మంచి విషయాలు సేకరించి నిస్సంగం, నిర్మోహం, ఆచరిస్తూ నిశ్చలతత్వం పొంది జీవన్ముక్తిని పొందాలి. 

ఇదే భజగోవింద సారం. దీనిని శంకరులు, వారి శిష్యులూ కలసి రచించారు. దీనిని బట్టి అప్పట్లో గురుశిష్య సంబంధం ఎలా ఉండేదో మనం అర్థం చేసుకోవచ్చు. 

ధన్యవాదములు

 యవ్వనం, సంపద  అశాశ్వతమయినవి. శాశ్వతమైనది గోవిందుని భజన మాత్రమే. అందుకనే ఆ గోవిందుని భజింపమని

 " భజగోవిందం  భజగోవిందం గోవిందం భజ మూఢమతే " 

అన్నారు  

......... ఆదిశంకరాచార్యులు