🕉️ అష్టావక్ర గీత 🕉️

అధ్యాయము 18 

శ్లోకము 85

శ్లో॥ తుష్టస్సర్వత్ర ధీరస్య యథా పతితవర్తినః | స్వచ్ఛందం చరతో దేశాన్యత్రాస్త మితశాయినః|| 85.

జ్ఞాని తన హృదయంలో నిత్య తృప్తుడై ఉంటాడు. కోరకుండా ప్రాప్తించిన దానితో సుఖంగా జీవిస్తూ, యథేచ్చగా చరిస్తూ సూర్యాస్తమయం అవగానే ఉన్నచోటనే విశ్రమిస్తూ ఉంటాడు!!

మనచుట్టూ ఉన్న వసువులను లేదా విషయాలను సంపాదించడం లోనూ వాటిని మార్చడంలోనూ, ఇప్పుడున్న దానికంటే ఎక్కవ సూజంగా ఉండవచ్చునేమోననే ఆలోచనే మన అసంత్సపికి కారణం అవుతూ ఉంటుంది. బాహ్యప్రపంచంనుండి సుఖం పొందవచ్చుననే భ్రమతోనే సాధారణ మానపురు జీవితాన్ని తనకూ యితరులకూ కూడా దుర్బరంగా చేసుకుంటూ ఉంటాడు. "ప్రగతి పథంలో ప్రయాణం" జీవన విలువలలో ఉన్నత ప్రమాణాల సాధన, "అభ్యుదయం" ఇటువంటి ఆడంబర పదజాలంతో ఈ జీవన విధానాన్ని ఎంతగా పొగిడినా అసలైన నిజం మనకందరికి తెలిసినదే ప్రస్తుత జీవన విధానాలూ స్థితిగతులూ అశాంతిమయంగా దుర్భరంగా ఉద్రేకపూరితంగా ఉన్నయేకాని మనిషికి ఏమాత్రం శాంతినివ్వడం లేదు. వేదిక మీద ఉపన్యాసం ఇచ్చే రాజకీయ నాయకులు, ఆర్థిక శాస్త్రాన్ని బోధించే పాఠ్యగ్రంథాలు ఈ విషయాన్ని అంత సులభంగా ఒప్పుకోకపోవచ్చు కాని, ఈ నిజాన్ని మన హృదయ లోతులలో స్పష్టంగా చూసుకోవచ్చు. జ్ఞాని మాత్రమే నిజమైన తృప్తినీ శాంతినీ అనుభవించ గలడు. ఆ శాంతికోసం తృప్తికోసం అతడు బాహ్యవిషయాలపై ఆధారపడ నవసరంలేదు. తన స్వరూపాన్ని సత్ చిత్ ఆనందంగా గుర్తించడంలో అతడీ స్వతంత్రాన్ని అనుభవిస్తాడు. విషయాలనుండి సుఖాన్నాశించే యాచకునివలె కాక, విషయాల ఉనికికే ఆధారమైన విషయిగా మకుటంలేని మహా సమ్రాట్టుగా నిత్యానందస్వరూపుడై చరిస్తూ ఉంటాడు.

బాహ్యప్రపంచం నుండి ఏమి కోరకుండా సదా సంతోషంగా జీవించే జ్ఞాని శరీరం ప్రారబ్ధానుసారంగా తన కర్మలను నిర్వర్తిస్తూ ఉంటుంది. అహంకారం లేని కారణంగా అతడు దేనినీ కోరడు, దేని ఫలితాలూ అతనికి చెందవు.

ఉద్దేశరహితంగా యథాప్రాప్తంగా చరించే జ్ఞాని శరీరస్థితిని' అష్టావక్ర మహర్షి ఈ శ్లోకంలో వర్ణించేరు. ఆత్మానుభవ స్థితుడై సర్వానికీ అధిష్ఠానంగా ఆధారంగా తన్ను తాను తెలుసుకుంటూ, తన జ్ఞానానుభవ సారాన్ని సమ కాలీనులకు సంతోషంగా అందిస్తూ, ఎవరి దూషణ భూషణలను సరకుచేయక, కేవలంగా తానే ఉన్నాననే జ్ఞానంతో నిర్విచారంగా జీవించే జ్ఞానికి జ్ఞానే సాటి.

శరీర పోషణ కత్యవసరమైన ఆహారం, బట్టలు, ఇల్లు, వీటికోసం కూడా అతడు సమాజంపై ఆధారపడడు. ఆకాశమే తనపై కప్పుగా చరిసూ ఏ చెట్టు క్రిందో విశ్రాంతి తీసుకుంటాడు. ఎవరినీ కోరకుండా ఏది ప్రాప్తిస్తే దానినే భూజిస్తారు. నిత్యనూతనమైన ఆకాశమే, దిక్కులే అంబరంగా ధరిస్తాడు!

ఐశ్వర్యం, అనారోగ్య, మానావమానాలు, దూషణ భూషణలు దేనినీ అతడు పట్టించుకోడు. అన్నిటినీ సమానంగానే అనుభవిస్తాడు, అన్నీ అతని దృష్టిలో ఆత్మకంటే వేరుకావు, అతని బుద్ధిచే గుర్తింపబడిన ఏ శబ్దమైనా, పద మైన---అనంత చైతన్య స్వరూపమయిన అతనిలో స్పందించే తరంగ వాదాలు మాత్రమే. సమకాలీన సమాజమంతా అతనిని గుర్తించి ఆరాధించినా, దూషించినా అతనికి సమానమే. సర్వానికీ ఆధారంగా తన్ను తాను గుర్తించిన ఆ మహ నీయుడు సర్వదా సర్వత్రా సర్వసృష్టికీ రాజాధిరాజు.🙏🙏🙏