రామాయణానుభవం....250

ఇంకా హనుమ....

"రామస్య వ్యవసాయజ్ఞా। లక్ష్మణస్యచధీమతః

 నాత్యర్ధం క్షుభ్యతే దేవీ - గంగేవ జలదాగమే”

రామునికి దూరమై, శత్రుస్థానంలో ఉండి కూడ సీత జీవించి ఉండుటకు కారణా లను హనుమ విచారిస్తున్నాడు.

1) రామస్య వ్యవసాయజ్ఞా:

సీతాదేవికి శ్రీరాముని వ్యవసాయము (పట్టుదల) గురించి బాగా తెలుసు. శ్రీరాముడు ఆశ్రిత రక్షణనే దీక్షగా కలవాడు. ఆయన తన ఆశ్రితులనెప్పుడు అసహాయంగా వదలిపెట్టడు.

"పదునాల్గు సంవత్సరాలు ప్రశాంతంగా గడుపుకొని, ఆ తరువాత అయోధ్యకు తిరిగి వెళ్లక, ఋషులను రక్షిస్తానని, రాక్షసులను సంహారిస్తానని ఎందుకు ప్రతిజ్ఞ చేశావు? దుర్మార్గులైన రాక్షసులతో అకారణ వైరమెందుకు?" అని తాను అడిగితే "సీతా! ఆశ్రిత రక్షణే నా వ్రతము. అందుకు అవసరమైతే నా ప్రాణాలనైనా వదలుతాను. నిన్ను, లక్ష్మణుని కూడ వదలుకొంటాను" అని బదులు పలికిన శరణత్రాణ పరాయణుడు స్వామి. రాముని పట్టుదల చక్కగా తెలిసింది కనుకే ఆయన ఎలాగైనా వచ్చి తనను తప్పక రక్షిస్తాడనే నమ్మకంతో కళ్లల్లో ప్రాణాలను పెట్టుకొని ఆయన రాక కొరకు కాచుకొని ఉంది.

2) లక్ష్మణస్యచధీమతః:- రాముడు ఏవో పనుల ఒత్తిడిలో ఉండి, తనను మరచిపోయినా, బుద్ధిశాలి అయిన లక్ష్మణుడు ఆయన ప్రక్కలోనే ఉన్నాడు కదా! ఆయన మరణిస్తాడా?

తాను మారీచ మృగమును నిజమైన "బంగారులేడి" అనుకొని, అది తనకు తెచ్చి ఇవ్వుమని రాముని కోరినప్పుడు, రాముడు కూడ "అది బంగారు లేడే కావచ్చు" అనుకొని దానిని అనుసరించడానికి తయారయినప్పుడు, “అన్నా! నీవు కూడ అది నిజమైన లేడే అనుకొంటున్నావా? ప్రపంచంలో ఎక్కడైనా, ఎప్పుడైనా నిజమైన "స్వర్ణ హరిణము" ఉంటుందా? అది మారీచుడనే రాక్షసుని మాయా రూపము. దాని వెంట వెళ్లితే మనకు తప్పక ఆపద కలుగుతుందని హెచ్చరించిన ధీశాలి లక్ష్మణుడు.

అటువంటి బుద్ధిమంతుడైన లక్ష్మణుడు, తనను కన్నతల్లికంటే మిన్నగా ఆదరించిన లక్ష్మణుడు తాను నిండు ప్రమాదంలో చిక్కుకొని ఉన్నప్పుడు ఆయన హాయిగా ఊపిరి పీల్చుకొని ఉండగల్గుతాడా? అన్నను ఊరుకోనిస్తాడా? ఇప్పటికే అన్నతో కలసి ఆయన నన్ను వెతుకుతునే ఉంటాడు" అని నమ్మకంతో ప్రాణాలను బిగపట్టుకొని జీవించి ఉంది.

"నిరంతర వర్షధారలతో మహా ప్రవాహము ముంచెత్తుతున్నా గంగానది కలత చెందదు. ఆ ప్రవాహాన్నంతటిని తనలో ఇముడ్చుకొని ఉంటుంది. అలాగే సీతాదేవి కూడ అంతటి దుఃఖ ప్రవాహాన్ని భరించి ఉంది" అనుకొన్నాడు హనుమ.

.........సశేషం .........

చక్కెర.తులసీ కృష్ణ.