🕉️ అష్టావక్ర గీత 🕉️

అధ్యాయము 18 

శ్లోకము 84

శ్లో॥ నిస్స్నేహః పుత్రదారాదౌ నిష్కామో విషయేషు చ|  నిశ్చింతః స్వశరీరేంపి నిరాశః శోభతే బుధః ||

దారాపుత్రాదులపై మోహం లేకుండా, విషయ వాంఛలు లేకుండా, తన శరీరం మీదకూడా శ్రద్ధలేనివాడై, ఏ ఆశలూ లేని మహాశయుని జీవితం ధన్యం, సంతతానందంతో శోభిస్తుంది.

ఈ వర్ణన విన్న సామాన్యులకు యింతకంటే దుర్భరమూ నికృష్టమూ అయిన జీవితం ఉండదేమో అనిపిస్తుంది. దేనిమీదా మోహంలేక, కోరికలు లేక ఆశలులేక, శరీరాన్ని లక్ష్యపెట్టక జీవించే అతడు మృతతుల్యుడే! జడస్వరూపుడే! జీవితపుటందాలకు చలించని అతడు జీవన్మృతుడే!

అందుకే అష్టావక్ర మహర్షి అడుగడుగునా హెచ్చరిస్తూనే ఉన్నారు, జీవన్ముక్తుని స్థితి, అట్టి మరొకరికి మాత్రమే అర్థం కాగదలని, ఏం చెప్పినా అది అసత్యమే

అవుతుంది. అపరిపక్వమూ పరిమితమూ అయిన మన మనస్సు అనంత కాంతిలో అపూర్వానందంతో విరాజిల్లే ఊహించనైనా ఊహించజాలదు.

"శోభతే"- ఆపూర్వకాంతితో పరిపూర్ణ తేజస్సుతో శోకించే జ్ఞాని అంతరంగం సదా శాంత గంభీరంగా ఉంటుంది. ప్రస్తుత పరిస్థితులు కానీ భవిష్యత్ ప్రణాళికలు కాని గతస్మృతులు కాని అతనిని కదిలించజాలవు. సర్వవ్యామోహాలకు గతస్మృతులే కారణం, పుట్టని కొడుకును ప్రేమించలేము. పెళ్ళికానిదే భార్యపై ప్రేమ ఎలా సాధ్యం? ఆర్జించని సంపదపై వ్యామోహం ఉండగలదా?

ప్రాపంచిక విషయభోగాలలో సుఖాన్నన్వేషించడం, తనవారిని ప్రేమిం చడం, భవిష్యత్తులో ఎన్నిటినో సాధించాలనే కోరికా, ఈ మూడూ కూడా వ్యక్తి యొక్క శారీరిక తాదాత్మ్యం మీద ఆధారపడి ఉంటాయి. శరీర తాదాత్మ్య బుద్ధితో జీవించే ప్రతీ వ్యక్తి కూడా ఈ మూడింటి ప్రభావంనుండీ బయటపడలేదు. ' ఫలితంగా నిత్య అశాంతితో బాధపడక తప్పదు. ఈ శ్లోకంలో వర్ణింపబడిన పరిపూర్ణ వ్యక్తిలో మాత్రమే మానవ సహజమయిన ఈ మూడు బలహీనతలూ కనిపించవు, "నిశ్చింతః స్వశరీరేకపి" ---తన శరీరం గురించి కూడా చింతచేయక పోవడమే ఇందుకు కారణం.

అనాత్మ అయిన శరీరంతో తాదాత్మ్యం చెందడమే బంధం. జీవన్ముక్తుడు భౌతిక పదార్థం బంధాలనుండి ముక్తుడయ్యేడు. అతడు జీవిస్తున్న నూతన స్థితి లోనికి ప్రస్తుతం మనం అడుగు పెట్టలేము, అందుకే జ్ఞానులు జీవించే స్థితిని వారి జీవన దృక్పథాన్ని మనం అర్థం చేసుకోలేము.🙏🙏🙏