*ఆ నాలుగు ~~*
*భక్తి, జ్ఞాన, శరణాగతి, &*
*వైరాగ్యములు*
➖➖➖✍️
*ఈ సృష్టిని చేసి, దానిని ఒక పద్ధతిగా నిర్వహించే ఒకానొక ‘మహా శక్తి’ ఉంది.*
*దాని పేరే పరమాత్మ!*
*పరమాత్మకు రూపం కానీ, నామము కాని లేవు, గుణం కూడా లేదు. ఏవైనా ఉన్నాయి అనుకుంటే అది మన కల్పన.*
*ఈ మహాశక్తికి మనం ‘శరణాగతి’ చెయ్యాలి.*
*అన్ని ఈ మహాశక్తికి నియమాలకు లోబడి నడుస్తున్నాయి.*
*మన వ్యక్తిగత అహంకారంతో వీటిని విభేదించి నడుచుకోవడం సరి అయిన విధానం కాదు.*
*దీనికి శిక్ష తప్పదు!*
*కాబట్టి మనం అహంకార నిర్ములన కావాలి అనుకుంటే దానికి చేయవలసినది, ‘శరణాగతి!’*
*విశ్వ నియమాలకు అనుగుణంగా, విశ్వఆలోచనలకు అనుగుణంగా _(Universal thought plan)_ మన వ్యక్తిగత ఆలోచనలు ఉండాలి. _(Individual thought plan)._*
*దీనినే _role playing_ అంటారు.*
*అహాంకారం నాశనం కావాలి అనుకున్నవారు తమలో ఈ మార్పు తెచ్చుకోవాలి!*
*ఈ విశ్వంలో ప్రతిదీ, మనతో సహా, “ఈ విశ్వ ప్రణాళికకు అనుగుణంగా నడుచుకోవాల్సిందే", అన్న సత్యాన్ని మరువకూడదు.*
*ఇది శరణాగతి కి సంభందించిన అంశము.*
*ఇక పరమాత్మ(మాహాశక్తి)… ఈ సృష్టిని తనలోనుంచి సృష్టించిన మాయ సహకారంతో సృష్టించారు.*
*మాయని ప్రకృతి అని కూడా అంటారు.*
*ఈ ప్రకృతి పంచ భూతాలు, త్రిగుణాలలో ఉంటుంది.*
*మాయ స్వతహాగా జడము, కదలిక లేనిది.*
*కానీ మాయ నిత్యము మార్పుకు లోను కావాలి కాబట్టి కదలిక అవసరం.*
*ఎలా అయితే రైలు పెట్టెలు స్వయంగా కదలవో, తాను కదులుతూ వాటిని కదిపే ఇంజిన్ ఉందో,*
*అలా పరమాత్మ తాను* *సృష్టించినదానిలోకి ప్రవేశించి దానిలో కదలిక ఏర్పరిచి, కావాల్సిన మార్పులు తెస్తున్నారు.*
*సృష్టిలో పరమాత్మ ప్రవేశం ఒక ప్రతిబింబం లాగా ఉంటుంది.*
*అంటే ఆయన స్వయంగా స్థిరంగా ఒక చోట ఉండి* (ఆ చోటును పరంధామం అని అంటాము, భగవద్గీతలో ఈ చోటుకి చేరినవారు తిరిగి జన్మ తీసుకోరు అన్నారు) *ఈ సృష్టి లో ఉన్నారు.*
*ఎలాగైతే మిట్టమద్యాహ్నము సూర్యుడు భూమిమీద ఉన్న మట్టికుండలోని నీటిలో ప్రకాశిస్తున్నాడో, అలా ప్రతిబింబ రూపంలో అలా పరమాత్మ ఈ సృష్టి యావత్తు నందు ప్రతిబింబ రూపంలో ప్రకాశిస్తున్నాడు.*
*ఆయన అన్నిటి యందు సమముగా ఉన్నారు కాబట్టి ఈ సృష్టి లోని ప్రాణి కోటి యావత్తు సమానమే,*
*ఎవ్వరు ఎక్కువ కాదు, తక్కువ కాదు.*
*ఈ అవగాహనే జ్ఞానము.*
*అంటే పరమాత్మ నీలో, నాలో, అందరిలో సమముగా తిష్ట వేసుకొని ఉన్నాడు.*
*ఈ జ్ఞానమును విష్ణు తత్వము అంటారు. _Omnipresence, omnipotent_ అంటారు.*
*ఈ అవహాగనకి ఒక రూపము కల్పించి, ఆ రూపానికి అదే విష్ణు నామము జోడించి, ఆయనను వైకుంఠంలో ఉంచాము మనము అజ్ఞానంతో.*
*విశ్వవ్యాప్తి అయిన పరమాత్మ మనలో కూడా ఉన్నారు.*
*దీనిని స్వస్వరూపం అని అంటారు.*
*ఈ స్వస్వరూపమును ప్రేమించడము, ఆరాధించడం ‘భక్తి’ అంటారు.*
*ఈ స్వస్వరుపమును మరచి, బాహ్యంగా ఆయనకు ఆరాధన చేయడం…*
*ఇంట్లో దైవాన్ని మరచి ఊళ్ళో దైవాలకి ఉత్సవాలు చేసినట్టు,*
*లేదా…*
*ఇంట్లో ఉన్న భోజనాన్ని మరచి పక్కింటిలో భోజనం అడుక్కుంటునట్టు.*
*ఈ స్వస్వరూప అనుసంధానం భక్తి,*
*ఈ స్వరూపమునకి శరణాగతి చేయడం c"ఈశ్వర ప్రణీదానం",*
*ఈ స్వస్వరూపము పేరు…"ఓం".*
*(తస్య వాచక ప్రణవః అన్నారు).*
*ఓంకారనాదానుసంధానమే…,*
*నిజమైన ఆరాధన, నిజమైన ప్రార్థన.*
*ప్రారంభములో "ఓం"ని నెమ్మదిగా ఉచ్ఛరిస్తు, దీర్ఘ నెమ్మది అయిన శ్వాసతో అను సంధానం చేస్తూ ఆ "ఓంకారము" తనంతట తానుగా మనకి వినబడే దశకు చేరుకోవడం ఈ …ఓంకారనాదానుసంధాన గమ్యం!*
*ఇది భక్తి!*
*ఇక పరమాత్మ సృష్టించిన యావత్తూ మన జీవన సౌకర్యం కోసమే.*
*అంతే కాని అవి మనవి కావు,*
*మనం శాశ్వతంగా వీటితో మార్పు లేకుండా ఉండలేము.*
*ఈ అవగాహనే వైరాగ్యాము.*
*మనకి రాగము పంచభూతములతో ఏర్పడ్డ విషయములపై ఉంటుంది.*
*ఆ విషయములు శబ్దము, స్పర్శ, రూపము, రుచి, వాసన.*
*పంచభూతములతో ఏర్పడిన రూపం పట్ల రాగము ఉంటుంది.*
*రాగము ఉన్నచోట ద్వేషం కూడా ఉంటుంది.*
*ఈ రాగద్వేషాలని ‘సూక్ష శరీరం’ అంటాము.*
*ఈ సూక్ష శరీరం ఉన్నంత వరకు మనకి ముక్తి రాదు.*
*కాబట్టి వైరాగ్యం తప్పని సరి.*
*అహంకారము వల్ల బేధ దృష్టి ఏర్పడుతుంది.*
*ఇదే కారణం…. మనకి ముక్తి రాకపోవడానికి, లేదా బంధం ఏర్పడటానికి!*
*ఈ అహంకారమునకు విరుగుడు, ఈశ్వర శరణాగతి.*
*రాగ ద్వేషాలు మమకారనికి హేతువులు,*
*దీనికి విరుగుడు వైరాగ్యం!*
*ఇదండీ నిజమైన భక్తి, జ్ఞాన, శరణాగతి, వైరాగ్యములు.
No comments:
Post a Comment