(338)  (24.07.2025)

నాడు స్నేహితుడు నెత్తి – నోరు బాదుకున్నాడు

అనుభవంతో చెపుతున్నాను విన మని పోరినాడు

వయసు ప్రభావంతో మాటలు చెవిలోకి వెళ్ల లేదు

ఈ రోజు బాధ అనుభవించక తప్పడం లేదు //

ప్రతి రోజూ ఓ కొత్త వంట  

తింటే కడుపులో మంట  

తినకపోతే ఆమెతో తంట

ఇది నా బ్రతుకంట //

ఆమె మెడలో మూడు ముళ్ళు వేసినాను

నరకానికి తలుపులు బార్లా తెరిచినాను

చిరునవ్వును మరిచినాను

కన్నీటిని దిగమింగి బ్రతుకుతున్నాను //

సగం జీతం ఆమె ప్రయోగాలకి

మిగిలిన సగం దవాఖానాకి

నెలాఖరులో జేబులో పైసలుండకున్నవి

అడిగినా ఎక్కడా అప్పులు పుట్టకున్నవి  //

ఊపిరి ఉన్నంత వరకు ఈ బాధలు అనుభవించాలి

బ్రతికి ఉన్నంత వరకు దవాఖానాల చుట్టూ తిరగాలి

నాడు నేను పెద్ద పొరబాటు చేసినాను

నేడు జీవితాంతం అనుభవిస్తాను //

ఎప్పుడు ఆమె ఏమి వండుతుందో తెలియదు

శరీరంలో ఏ నిమిషంలో ఏమి మార్పు వస్తుందో తెలియదు

ఇంటి ముందు ఎల్లవేళలా అంబులెన్స్ రెడీగా ఉంటుంది

అరుపు వినగానే దవాఖానాకి చేరుస్తుంది //

మూడు ముళ్ళు తెచ్చింది చేటు

ఆమె పక్కన లేకుండా చేసింది చోటు

తినని మందు అంటూ లేదు

తిరగని దవాఖానా అంటూ లేనే లేదు //

నాడు పెళ్ళి అంటే ఏమిటో అనుకున్నాను

అనుభవ పూర్వకంగా ఇపుడు చూస్తున్నాను

తింటే గాని రుచి తెలియదు

మూడు ముళ్ళు వేస్తే కాని బాధ తెలియదు //

అందుకే పెద్దల మాట చద్ది మూట అని అన్నారు

అనుభవంతో చెప్పింది వినమన్నారు

వినకపోతే అనుభవించమన్నారు

బాధను ఎవరికి చెప్పవద్దన్నారు //

అయ్యలారా అడుగు వేసే ముందు ఆలోచించండి

హితుల-స్నేహితుల సలహా తీసుకోండి

మూడు ముళ్ళు ఈజీగా వేయవచ్చు

కాపురం మొదలయినాకే బాధలు వచ్చు //

ఊపిరి ఉన్నంత వరకు నీది ఒంటరి పోరాటం

రాత బాగుండకుంటె అదే ఆఖరి పోరాటం

బ్రతుకు కోసం చేయాలి జీవన పోరాటం

ఆఖరి వరకు బ్రతకాలనే ఆరాటం //

100 ఏళ్ళు బ్రతకాలని నీవు అనుకుంటావు

దవాఖానా పేరుతో త్వరగా జీవితాన్ని ముగిస్తావు

జీవితంలో నీకు ఏ అచ్చట-ముచ్చట తీరదు

బ్రతుకుబండి ఆనందంగా ముందుకు సాగదు //

ఇది కదా ఆ దేవుడు రాసిన రాత

మూడు ముళ్ళు వేసినందుకు శ్రీమతి పెట్టిన వాత

నీ అనుభవాలను పుస్తకంలో రాసుకో

ముందు తరానికి క్లాసులు తీసుకో //

వాళ్ళనైనా పెళ్ళి నుంచి దూరంగా ఉంచు

అందుకు నీ కృషీ నీవు గావించు

సఫలమైతే అదృష్ట వంతుడివి నీవు అవుతావు

తేడా వస్తే నీకు తోడు దొరికాడని ఆనందిస్తావు //

మధిర వెంకట రమణ, హైదరాబాద్

(సరదాగా రాసిన కవిత. ఎవరిని ఉద్దేశించి కాదు)