*`నాన్నా ఐ లవ్ యు...`*

*`ఇది ఒక వాస్తవంగా జరిగిన కథ....దయచేసి చదవగలరు......`*

"*అక్కా! నీతో ముఖ్యమైన విషయం మాట్లాడాలి. చేసే పని ఆపి వచ్చి ఇలా  కూర్చో." చిన్నకోడలు , పెద్దకోడలితో అంది...*

*" ఏమైంది? అలా దిగులుగా ఉన్నావు. విషయమేంటి..? " అని అడిగింది  పెద్దకోడలు...*

"*ఏమీ లేదు. గుండె జబ్బుతో అత్తయ్య చనిపోయి 5 సంవత్సరాలు అయింది...*

*కదా! మామయ్యను అత్తగారే చూసుకునేవారు. ఇప్పుడు మనమే అన్నీ చేస్తున్నాము కదా...!*

*మనకు పిల్లలు , సంసారం ఉన్నాయి. మామగారిని ఎన్ని రోజులని చూడగలం. అందుకని నేను ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాను"*

*అంది చిన్నకోడలు...*

"*ఏంటది? " అని అడిగింది పెద్దకోడలు...*

*"మనమిద్దరం మన భర్తలను ఎలాగైనా ఒప్పించి మామగారిని ఆశ్రమంలో చేర్పిద్దాం...*

*అక్కడైతే మామగారికి అన్ని సౌకర్యాలు ఉంటాయి..*

*ఈ వయస్సులో ప్రశాంతంగ ఉండే అవకాశం ఉంటుంది...*

*ఈ రెండు ఇళ్ళల్లో చెరొక ఇంట్లో మనం*

*మన పిల్లలతో హయిగా ఉండవచ్చు." అంది చిన్నకోడలు.*

"*దీనికి మన భర్తలు ఒప్పుకుంటారా? నాకైతే నమ్మకంలేదు."* 

*అంది పెద్దకోడలు...*

*" మనం ఏదో ఒకటి చేసి ఒప్పించాలి. ప్రయత్నిద్దాం>" అంది చిన్నకోడలు.*

*ఇద్దరూ విషయాన్ని తమ భర్తలతో చెప్పారు. వారు తండ్రిని ఆశ్రమంలో చేర్చడానికి ఒప్పుకోలేదు...*

*తల్లి లేకపోయినా తండ్రిని తమ వద్దే ఉంచుకుని*

*చూసుకోవలని వారి ఉద్దేశ్యం....*

*కానీ రోజూ భార్యల నస భరించలేక ఇద్దరు కొడుకులు తండ్రితో ఇలా చెప్పారు...*

*" నాన్నా..! ఈ పిల్లలగొడవతో మీకు సమయానికి ఏవీ అందించలేకపోతున్నాం.*

*మీకు కూడా వయస్సు అయింది... అమ్మ ఉన్నప్పుడు అన్నీ దగ్గరుండి*

*చూసుకునేది. దగ్గరిలోనే మంచి* *ఆశ్రమం ఉంది. మిమ్మల్ని అక్కడ*

*చేరుద్దామని అనుకుంటున్నాము.* *మీరేమంటారు..? "*

*" నేను కూడా అదే ఆలోచిస్తున్నాను. ఎన్నిరోజులని మీరు నన్ను చూసుకుంటారు. మంచి విషయం చెప్పారు. పెట్టే, బేడా సర్ధుకుని*

*బయలు దేరండి ఇద్దరూ..!?* *అన్నారు తండ్రి.*

*షాక్ కొట్టినంత పనైంది కొడుకులకు నాన్న అలా అనేసరికి...*

"*అదేంటి నాన్నా..! అలా అనేశారు. మేము వెళ్ళడం ఏంటి..? బయట*

*బాడుగలు పెట్టి మేము వేరు కాపురాలు ఎలా వెలగబెట్టాలి...*

*ఆస్తిని మాకే కదా ఇవ్వాలి...* *ఆలోచించండి ఒకసారి..."*

"*నిజమే..! మీకే ఇవ్వాలి నా* *ఆస్తిని.కానీ మీ అమ్మ నేను ఎంతో ఇష్టంగా కట్టుకున్న ఇల్లు ఇది....*

*ఆమె బ్రతికి ఉన్నన్నాళ్ళూ చాలా సంతోషంగా  ఉన్నాం...*

*ఆమెను తలచుకుంటు నేను ఈ ఇంట్లోనే కన్నుమూయాలి...*

*నా తదనంతరం ఈ ఇల్లు మీకే..!* 

*పైన ఇంటి బాడుగతో, నాకు వచ్చే pension తో ఎలాగోలా* *బ్రతికేస్తాను. బయలుదేరండి త్వరగా" అన్నారు  తండ్రి...*

*" అదేంటి మామ గారూ..! ఊర్లో జనాలు ఏమనుకుంటారు..?* *బయటికి వెళ్ళి అరకొర జీతాలతో ఎలా బ్రతకాలి....ఆలోచించండి"*

*అన్నారు కోడళ్ళు....*

*ఊర్లో జనాలు ఎప్పుడూ మనకు* *వ్యతిరేకంగానే మాట్లాడుకుంటారు.*

*ఇది నా ఇల్లు...*

*నా భార్య నాతో ప్రేమగా జీవించిన ఇల్లు. నేను పోయేదాకా*

*ఇది నా సొంతం. నా గురించి* *ఆలోచించని మీరు జనాల గురించి*

*ఆలోచిస్తున్నారు. నవ్వాలో ఏడవాలో తెలియడం లేదు.*

*ఈ ఆలోచన*

*మీదేనని నాకు తెలుసు. మరోదారిలేదు. మీరు ఇక్కడినుండి*

*వేరే కాపురానికి వెళ్ళడమే మంచిది. బయలుదేరండి." అంటూ*

*తండ్రి చెప్పులు వేసుకుని గుడికి బయలుదేరి వెళ్ళిపో్యారు...*

*షాక్ తో తల దిమ్మెక్కింది ఆ కొడుకులకూ కోడళ్ళకు.*

*తల్లిదండ్రులను భారంగా అనుకోవద్దు. వారు మిమ్మల్ని బాధపెట్టకుండా*

*ఆశ్రమాలకు వెళ్ళిపోతు్న్నారు. వారు ఇలా తిరగబడితే తప్ప*

*గౌరవంగా బ్రతకలేరు. ఏమీ లేనివారి పరిస్థితి సరే! ఆధారం ఉన్న*

*తల్లిదండ్రులను, ఆస్తిపాస్తి ఉన్న తల్లిదండ్రులు కూడా అనాధ* 

*శరణాలల్లో ఉంటున్నారు...*

*వారు తప్పక తెలుసుకోవలసిన విషయం ఇది...*🙏

*తల్లిదండ్రులను బిడ్డల్లా కాపాడండి. చివరి దశలో వారిని చిత్రవధ*

*చేయకండి....*

*వారికంటే మించిన దేవుళ్ళు లేరని తెలుసుకోండి...*🙏