-#చావు_పుట్టుకల_చర్విత_చర్వణం-
#ఒక అద్భుతమైన శ్లోకాన్ని, దాని భావవ్యాఖ్యను
ఎంతో లోతుగా అందించారు.*
*ఈ పండితరాజశతకంలోని పద్యం మనిషి సంసార చక్రంలో పడిపోవడం, దానిని మళ్ళీ మళ్ళీ ఆస్వాదించాలనే మోహంతో—నమిలినదాన్నే తిరిగి నములుతున్నట్టు—జీవి పడే దుస్థితిని చూపిస్తోంది.
అజ్ఞానం = చీకటి
నిజమైన చీకటి అనేది రాత్రి కాదు, అజ్ఞానం. ఆ చీకటిలో చిక్కుకున్నవారికి సంసారం తప్ప దారి కనబడదు.
చావు–పుట్టుకల అంతులేని చక్రం
పుట్టి–చని, మళ్ళీ పుట్టి–మళ్ళీ చనిపోతూ “చర్విత–చర్వణం” చేస్తున్నట్టే జీవులు అనుభవాలనే తిరిగి తిరిగి నములుతుంటారు.
హరిభక్తి అరుదైనది
హరిభక్తి ఒక్క జన్మలో ఎవరికి తేలికగా దక్కదు. ఎన్నో జన్మల పుణ్యఫలాల ఫలితంగా మాత్రమే కలుగుతుంది.
యోగతత్త్వ ఉపనిషత్తు ఉదాహరణ
పూర్వ జన్మలో తల్లి – ఈ జన్మలో భార్య అవుతుంది, గతంలో కుమారుడు – ఈ జన్మలో తండ్రి అవుతాడు... ఇలానే సంబంధాల పునరావృతం సాగుతుంది.
అతి పరిచయం వల్ల అవజ్ఞ
మలయగిరిలో భిల్లస్త్రీలు చందనపు కట్టెలతో వంట చేయడం చూసి “అతి పరిచయం వల్ల విలువ తగ్గిపోతుంది” అన్న లోకోక్తి గుర్తుకొస్తుంది.
కాని సంసారం విషయంలో మాత్రం, ఎంత పరిచయం ఉన్నా, దానిపట్ల అసహ్యం రాకపోవడం ఆశ్చర్యం. వేదాంతం దీన్ని నిలదీస్తుంది.
* సంక్షిప్తంగా:
“సంసారం = చర్విత చర్వణం” (ఇప్పటికే నమిలినదాన్ని తిరిగి నమలడం లాంటి దుస్థితి).
అజ్ఞానంతో జీవి ఎప్పటికీ మోహంలోనే ఉంటాడు.
అదే నిజమైన ముక్తి మార్గం హరిభక్తి – జ్ఞానం.
"అచ్చపుఁ జీకటింబడి గృహవ్రతులై విషయప్రవిష్టులై
చచ్చుచుఁ బుట్టుచున్ మరలఁ జర్వితచర్వణు లైన వారికిం
జెచ్చరఁ బుట్టునే పరులు చెప్పిన నైన నిజేచ్ఛ నైన నే
మిచ్చిన నైనఁ గానలకు నేఁగిన నైన హరిప్రబోధముల్."*
#భావము:
“అజ్ఞానం అనేది అసలైన కారు చీకటి, దాని మాయకు చిక్కి సంసారులు అనేకులు, కోరికల వలలో పడి సంసారం సాగిస్తూ ఉంటారు. చస్తూ, పుడుతూ, మరల చస్తూ, పుడుతూ ఇలా ఈ సంసారచక్రంలో తిరుగుతూనే ఉంటారు. అలాంటి వారికి విష్ణుభక్తి అంత సులువుగా పుట్టదు. ఇంకొకరు బోధించినా కలగదు; ఏమి ఆశ చూపించినా, ఎంతటి దానాలు చేసినా అంటదు; ఆఖరుకి అడవులలోకి పోయినా ఫలితం ఉండదు; అంత తొందరగా శ్రీహరి మీదికి మనసు పోతుందా? చెప్పు. హరిభక్తి లభించాలి అంటే ఎన్నో జన్మల పుణ్య ఫలాలు ఫలించాలి.ఆదిత్యయోగీ.
*నమిలిన దాన్నే నములుతున్నారు- ఇది చర్విత చర్వణం! అజితేంద్రియులు- ఇంద్రియదాసులు కాన అనుభవించిన వానినే మరల-మరల అనుభవించడానికై అర్రులు చాస్తూ సంసారమనే భయంకర నరకానికి అభిముఖులై ఆగకుండా వేగిరంగా సాగిపోతున్నారు.
‘సంసారంలో జీవుడు శిశువుగా పూర్వం తాను పాలు తాగిన
పాలిండ్లనే, యవ్వనంలో పశువులా మర్దిస్తూ- పీడిస్తూ అపూర్వంగా ఆనందపరవశుడు అవుతున్నాడు.
పూర్వం తాను పుట్టిన యోనియందే పునఃపునః రమిస్తున్నాడు.
*పూర్వజన్మలో తల్లి అయిన తరుణియే తర్వాత ఇల్లాలవుతోంది. పూర్వపు భార్యే మళ్లీ తల్లి అవుతోంది.
*గత పితరుడే ఇప్పుడు పుత్రుడు అవుతున్నాడు.
గతంలోని కుమారుడే పునః తండ్రి అవుతున్నాడు’ అని యోగతత్త ఉపనిషత్తు!
*అతి పరిచయం వల్ల ఎప్పటికైనా అవజ్ఞ- అలుసు ఏర్పడుతుంది. తరచూ రాకపోకల వల్ల కూడా లోకంలో అనాదరణ- చులకనకు గురికావాల్సి వస్తుంది.
మలయగిరి మీద మనుగడ సాగించే భిల్ల (కోయ)స్త్రీలు- చెంచెతలు వంట కోసం చందనపు- మంచిగంధపు కట్టెలతో మంటపెట్టడం వారి ఇంట కంటున్నాం కదా! అని అంటుంది పండితరాజ శతకం.
కాని, అతి ‘పరిచయం వల్ల అలుసు’ అన్న
నీతివాక్యం అసత్యమని అనిపిస్తోంది.
ఎందుకని? అంటే అనాది కాలంగా- సృష్టి పుట్టింది మొదలు, ఎంతో అతిగా సుపరిచితమై ఉన్న సంసారం పట్ల ఎంతమందికి అరతి- రోత కలుగుతోంది? మొత్తానికి ఎందరికి మొహం మొత్తుతోంది? అంటూ ఈ నీతి వాక్యాన్ని నిలదీస్తోంది,ఆదిత్యయోగీ.
నిజం కాదని రుజువు చేస్తోంది ఖ్యాతి వహించిన వేదాంత శాస్త్రం..*
.
#కర్మ సకలంలో దేవి, సర్వం దేవియే.*
ప్రపంచంలో కనిపించే ప్రతి రూపంలోనూ,
ప్రతి శక్తిలోనూ, ప్రతి గుణంలోనూ తానే ఉన్నానంటున్నది ఆ పరాశక్తి.
దేవీ భాగవత పురాణ శ్లోకాలు
అహమేవ స్పష్టా దివ్యతా, అహమేవ వ్యక్తా దివ్యతా,
అహమేవ పారదర్శితా దివ్యతా।
సమస్త జగత్తులో కనిపించే వెలుగు నేనే. శక్తి నేనే. ఆధ్యాత్మికత నేనే. భౌతిక విశ్వరూపము అన్నీ నేనే.
నేను ప్రత్యక్ష రూపంలోనూ ఉన్నాను, అంతర్భూతమైన సత్యరూపంలోనూ ఉన్నాను.
అహం బ్రహ్మా, అహం విష్ణుః, అహం శివశ్చ।
అహం సరస్వతీ, అహం లక్ష్మీ, అహం పార్వతీ చ।
అహం సూర్యః, అహం నక్షత్రం, అహం శశీ।
దేవి తానే సృష్టి (బ్రహ్మ), స్థితి (విష్ణు), లయ (శివ) స్వరూపమని ప్రకటిస్తున్నారు.
విద్య, ఐశ్వర్యం, శక్తి రూపాలైన సరస్వతి–లక్ష్మి–పార్వతులూ తానే.
భౌతిక లోకంలో వెలుగునిచ్చే సూర్యుడు, మార్గదర్శకమైన నక్షత్రం, శాంతి ప్రసాదించే చంద్రుడూ నేనే.
అహం సర్వపశుపక్షిణః।
అహం బహిర్ముఖః, అహం చౌరోఽపి।
అహం హీనకర్మణాం నీచః।
అహం శ్రేష్ఠకర్మణాం మహాత్మా।
అహం స్త్రీ, అహం పురుషః, అహం నపుంసకః।
దేవి అన్నింటి వెనుక ఉన్న ఆధార శక్తి.
జంతువులు, పక్షులు, మనుషులు అందరిలోనూ తానే.ఆదిత్యయోగీ.
సత్స్వభావములో ఉన్నవాడూ తానే, చెడు ప్రవర్తనలో ఉన్నవాడూ తానే.
నీచుడి రూపములోనూ ఉన్నదే, మహానుభావుడి రూపములోనూ ఉన్నదే.
స్త్రీ, పురుషుడు, నపుంసకుడు—లింగభేదాలన్నింటినీ అధిగమించి, వాటిలోనూ తానే వ్యాపించి ఉన్నది.
కాళి మాత ఆరాధన అంటే..కేవలం నీ మనసులో ఉన్న కాళి (శూన్య స్తితి) లో ఉండడం.. కాళీ అంటే చీకటి..
శూన్యం..పగలు కూడా ఆ చీకటి ప్రధానమైన శూన్య స్తితి లో ఉండడం. నీ మనసులో ఉన్న అజ్ఞానపు చీకటి పోయిన రోజున ..అక్కడ నల్లటి చీకటి వర్ణంలో వున్నదే జ్ఞానం ఇచ్చే కాళీ మాత అది అసలయిన కాళి ఆరాధన. శ్రీ మాత్రే నమః.*
సర్వమంగళ మాంగల్యే శివే సర్వార్థసాధికే।
శరణ్యే త్ర్యంబికే గౌరీ నారాయణి నమోస్తుతే॥
ఓ సర్వమంగళకరియైన అమ్మా!
శివరూపిణీ! సర్వార్థాలను సాధింపజేసే తల్లీ!
శరణు కోరిన వారిని కాపాడే త్ర్యంబికా గౌరీ! నారాయణీ!
నీకు నా ఆత్మ నమస్కారములు*.✍️🙏🚩
No comments:
Post a Comment