*మనం తెలుసుకోవడమే మరిచిపోతున్నామా లేకపోతే తెలుసుకోవాలి అనే ఆలోచననే మర్చిపోయామ..*

*ప్రపంచంలో జరిగే అన్నీ యుద్దాల గురించి.*

*అన్యాయాల గురించి ప్రతిరోజు ఆరా తీస్తూ..*

*మన పక్కనున్న మనుషుల్ని  కనీసం పట్టించుకోకుండా పక్కకు తప్పుకుంటున్నాం, కాదు కాదు కావాలని తప్పించుకుంటున్నాం. అయినా ఎవరు ఎం అయినా మనకెందుకు..*

*అమ్మ ను వంట గదిలో వదిలిపెట్టి...*

*అమ్మకైన గాయాలను ఖాతరు చేయకుండా...*

*ఏం కర్రీ చేసావంటూ పైపైకి నవ్వుతూ అడుగుతున్నాం. మన స్వార్ధమే కదా మనకి కావలి...*

*నాన్నను డబ్బులు అడగడమే తప్ప, నాన్న మన కోసం చేస్తున్న అప్పులెన్నీ, కడుతున్న వడ్డీ లెన్నీ, పడుతున్న పాట్లెన్నీ,అడగడం మరిచిపోతున్నాం. మనకెందుకు అవన్నీ, అవసరానికి డబ్బు వస్తుందా లేదా..... అది చాలు...*

*మనకున్న ఎకరాలు ఎన్నో గుర్తుపెట్టుకొని.*

*నాన్న వాటిని కాపాడడానికి పడుతున్న కష్టాలను లోలోపల కార్చుతున్న కన్నీళ్లను గుర్తించలేకపోతున్నాం.*

*బాధ్యతలు బరువులు మోసీ మోసీ కుంగిపోయిన నాన్న  వెన్నును,బక్కచిక్కిన అమ్మను  కనీసం దగ్గరికి తీసుకోలేకపోతున్నాం.  ఎంతకు దిగజారిపోతున్నాం...*

*తల్లిదండ్రులు అవసాన దశలో ఎలాగో పక్కన ఉండము, చివరకు వాళ్ళు చనిపోతే శవాన్ని కుడా మనకోసం ఎదురు చూసే అంత గొప్పగా బిజీ అయ్యి ఎదిగిపోతున్నాం... ఒక్కోసారి వర్క్స్ బిజీ లో అంత్యక్రియలు కూడా చేయలేం.... బిజీ కదా మరీ...*

*వీకెండ్ విందుల్లో విలాసాల్లో* 

*మునిగితేలి  ప్రపంచాన్ని మరిచిపోవడమే మన ప్రపంచం అనుకుంటున్నాం.*

*ఇక్కడ మందు బాటిళ్లు, చికెన్ ముక్కలు, సిగరెట్ డబ్బాలే కాదు.*

*అంతకన్నా మత్తు నిచ్చే మనుషులు ఉన్నారని మరిచిపోతున్నాం.*

*క్లబ్బులు పబ్బులే కాదు.*

*మనల్ని తిరిగి మనుషుల్ని చేసే పుస్తకాలు ఉన్నాయని,*

*మన స్వేచ్ఛ స్వాతంత్రాల కోసం వాళ్ళ ప్రాణాలనే పణంగా పెట్టిన పోరాట యోధులు ఉన్నారని  మరిచిపోతున్నాం.*

*ఎప్పుడంటే అప్పుడు బిర్యానీ ఆర్డర్ పెట్టుకొని*

*తినే మనం, కలుషిత ఆహారం తిని*

*విగత జీవులైన విద్యార్థులు ఉన్నారని?*

*తెలుసుకోవడమే మరిచిపోతున్నాం.*

 

*అర్ధరాత్రి బెనిఫిట్ షోలకు వెళ్లి  తిరిగి వచ్చే కొడుకు కోసం,*

*భర్త కోసం,తెల్లవార్లు ఎదురుచూసే  తలుపు గడియ తీసే ఉంచే  మన అమ్మ , భార్య మన కోసం  ఉన్నారని*

*ఎదురుచూస్తుంటారని మరిచిపోతున్నాం.*

*మనకు అలవాటేగా దగ్గర ఉన్నదాన్ని వదిలేసి దూరం గా చూడటం... దేనికోసమో పోరాటం...*