ఓం నమో భగవతే శ్రీ రమణాయ🙏

    ముక్తి మన సహజ స్వరూపం. ఎప్పుడూ మనం ముక్తులమై ఉంటూనే ముక్తి కోసం ఎన్నెన్నో విధాల ప్రయత్నాలు చేస్తూ ఎంతో కష్టపడుతూ ఉంటాం.

   ఆ లక్ష్యాన్ని చేరుకున్న తరువాతనే ఈ సంగతి అర్థమవుతుంది. మనం ఎప్పుడూ ఉన్న దాని కొరకే ఎందుకు ఇంత వెర్రిగా ప్రయత్నిస్తున్నామో అని అప్పుడు ఆశ్చర్యపడతాం.

   

     దీనికి ఒక ఉదాహరణ : ఈ ఆశ్రమ హాలులో ఒకరు నిద్రపోతారు. కలలో వారు ప్రపంచయాత్ర చేస్తూ కొండలు, లోయలు, అడవులు, పల్లెలు, సముద్రాలు, ఎడారులు ఎన్నెన్నో దేశాలు తిరిగి తిరిగి ఎన్నో ఏళ్ల తరబడి అత్యంత ప్రయాసతో కూడిన ప్రయాణాల తరువాత మళ్లీ ఈ దేశానికి వచ్చి తిరువణ్ణామలై (అరుణాచలం) చేరి ఈ ఆశ్రమ హాలులోకి అడుగు పెడతారు.

   ఆ క్షణంలో వారికి మెలకువ వచ్చి తాను అక్కడ నుంచి ఒక అంగుళమైనా కదలలేదనీ, అంతసేపూ తాను అక్కడే పడుకొని ఉన్నాననీ తెలుసుకుంటారు. వారు ఈ ఆశ్రమ హాలు చేరడానికి ఏమీ ప్రయాసపడలేదు. ఇక్కడే అంతసేపూ ఈ హాలులోనే ఉన్నారు. 

     సరిగ్గా అదే మాదిరి "మనం ముక్తులమై ఉండీ, బద్దులమని ఎందుకు అనుకున్నాం?" అనే ప్రశ్న వస్తే దానికి సమాధానం ఇంతే. ఆశ్రమ హాలులోనే ఉండి ప్రపంచమంతా ఎందుకు సాహసయాత్ర చేసినట్లు ఊహించావు? అదంతా 'మనసు' ఆడే ఆట, మాయ.