ఇది కథ కాదు..యదార్థం..

 ఓ  మగాడి విజయం వెనుక ఒక మహిళ ఉంటుందనే నానుడి నిజమని స్వీయ అనుభవం. ఆశ్చర్యం కాదు.. పొగడ్తలు కాదు.. ఇది నిజం. డిగ్రీ పట్టా పుచ్చుకున్నాక ఉద్యోగాన్వేషణలో అనేక మందిని అర్థించినా ఫలితం లేకపోయింది. ఇదే పరిస్థితుల్లో పెద్దల మాట మేరకు 1990లో నాకు వరుసకు  మేనమామ రెండో కుమార్తెను వివాహమాడాను. అయితే అప్పటికి నాకు తాడూబొంగరం లేదు...ఏమి చేయాలి..భార్యను ఎలా పోషించాలో అర్థంకాని పరిస్థితి. సరే కాలం గడుస్తోంది. ఈలోగా హైదరాబాద్‌  వెళ్లగా అక్కడ నా ఆప్తులైన కొందరి సాయంతో కృష్ణాపత్రికలో 800 రూపాయలకు సబ్‌ఎడిటర్‌గా చేరా.. అమ్మయ్యా..అనుకుని 1991లో మా వూరు నుంచి భార్యాసమేతంగా నేను హైదరాబాద్‌లో మకాం పెట్టాను కానీ... భయం వెంటాడుతునే ఉంది. మనకు వచ్చే జీతంతో బతకగలమా...అని.  ఆ మొత్తం కూడా ఒకేసారి కాకుండా దశలవారీగా ఇచ్చేవారు ఆ పత్రిక యాజమాన్యం. మొత్తం మీద నా భార్య ప్రోత్సాహం, ఇచ్చిన ధైర్యంతో ముందడుగు వేశా. సరే కొంతకాలానికి మరో ప్రముఖ పత్రికల్లో్(ఆంధ్రప్రభ, సాక్షి) జర్నలిస్టుగా పనిచేసే అవకాశం లభించి ఊపిరిపీల్చుకున్నాం.  మా ఇద్దరి అదృష్టమో..దైవబలమో కానీ రోజులు ప్రశాంతంగా సాగిపోయాయి. ఇంతలో మాకొక పుత్రరత్నం కలిగాడు. చాలా సంతోషించాం. అయితే  ఏడాది గడిచాక తెలిసింది...వాడు మానసిక వికలత్వం కలిగిన వాడని..అంతే కాదు.. నడక, మాట సైతం రాకుండా మాకొక పరీక్షగా నిలిచాడు. అయితే ఆత్మ నిబ్బరం, మనోస్థైర్యంతో ఇద్దరం భగవంతుని ఆశీస్సులతో  ముందడుగు వేస్తూనే ఉన్నాం. వాడి ఆలనాపాలనా చూసుకుంటూ ఇప్పటివరకూ ఎటువంటి లోటురాకుండా నెట్టుకొస్తున్నాం. ఇటు నాకు చేదోడువాదోడుగా నిలుస్తూనే మరోవైపు ఇంటి పనులు,  పిల్లాడికి సపర్యలు చేస్తూ  కుటుంబాన్ని చక్కదిద్దుతూ తన భవిష్యత్తును సైతం పణంగా పెట్టిన ఇల్లాలు నా శ్రీమతి. ఎప్పుడూ ఏమీ కోరకుండా, ఉన్నదాంట్లోనే సర్దుకుపోయే గుణం ఉన్న వ్యక్తి అని నేను గర్వంగా చెబుతా. డిగ్రీతో పాటు ఉపాధ్యాయ శిక్షణ పూర్తి చేసి, ఉద్యోగ అర్హత ఉండి కూడా కొడుకు పరిస్థితిరీత్యా అటువంటి అవకాశాన్ని సైతం వదులుకున్న వ్యక్తి. నేను ప్రేమతో చేయించిన కొన్ని ఆభరణాలు సైతం ధరించకుండా  భద్రపర్చగా, నేను ఒకసారి ..అదేంటి ఎప్పుడూ వాటిని ధరించవు..అంటే ఆమె ఇచ్చిన సమాధానం నా కళ్లల్లోంచి నీరు తెప్పించింది. అవి పిల్లాడి భవిష్యత్తుకు ఉపయోగపడాలి. నేను వాటిని అస్తమాను పెట్టుకుంటే ఎంతోకొంత అరిగిపోతాయి కదా...అని ..అప్పుడు అనిపించింది నాకు పిల్లాడు, నా గురించి తాను ఎంత ఆలోచిస్తోందో అని.. ఇదంతా ముఖస్తుతి లేదా గొప్ప కోసమో కాదు...ఆమె ఔన్నత్యాన్ని స్వయంగా చూసిన వ్యక్తిగా నా అభిప్రాయాన్ని మీ అందరితో పంచుకోవాలన్నదే నా ఉద్యేశ్యం. అయితే ఇంత మంచి మనస్సు ఉన్న తను జీవితాంతం నాతో ఉంటుందని ఆశపడ్డా...కానీ భగవంతుడి లీల మరోలా ఉంది. డెంగ్యూ రూపంలో తనను నా నుండి దూరం చేసి వెళ్లిపోయింది. ఇప్పుడు నేను, నాకొడుకు అంతే...సంతోషంతో నిండిన కుటుంబం ఒక్కసారిగా విషాదంలో మునిగిపోయింది. 

–––––––––––––––––––––––