*ఒక శిష్యుడు ఎప్పుడూ తన గురువు దగ్గరికి వెళ్లి అడుగుతుండేవాడు.*

 

*శిష్యుడు: “గురువర్యా! నాకు జ్ఞానం కావాలి. మీరు వెంటనే బోధించండి. నా మనసు ప్రశ్నలతో నిండిపోయింది. వాటికి సమాధానం చెప్పండి.”*

*గురువు చిరునవ్వు చిందించి...*

*"సరే, రేపు ఉదయాన్నే నీకు బోధిస్తాను కానీ రేపు వచ్చేప్పుడు ఒక ఖాళీ బిందె మరియు ఇంకాస్త పెద్ద నిండు నీళ్ళ బిందె తీసుకురా... వెళ్ళిరా"... అన్నాడు*

*రెండవ రోజు శిష్యుడు వచ్చాడు. గురువు ముందుకు ఒక ఖాళీ పాత్రను మరియు నిండు బిందెను పెట్టి "తెచ్చాను గురువుగారు" అన్నాడు...*

*గురువు:*

*“ఈ పాత్రలో నీరు పోస్తాను. నువ్వు జాగ్రత్తగా గమనించు.”*

*గురువు నీటిని పోస్తుండగా పాత్ర నిండిపోయింది. ఆపై గురువు ఇంకా నీరు పోస్తూనే ఉన్నాడు. నీరు పొంగిపొర్లింది.*

*శిష్యుడు:*

*గురువర్యా! ఆపండి. పాత్ర నిండిపోయింది. ఇక దానిలో ఏమీ పోసినా నిలవదు అన్నాడు.*

*గురువు* *శాంతంగా చూశాడు.*

*“ఇదే నీ స్థితి. నీ మనసు ఇప్పటికే నీ సొంత అభిప్రాయాలు, పుస్తకాల జ్ఞానం, అహంకారంతో నీ మనసు నిండిపోయింది. నీ మనసు ఖాళీ కానంతవరకు నా జ్ఞానం నీలో ప్రవహించదు.”*

*శిష్యుడు కళ్ళలో కన్నీళ్లు పెట్టుకున్నాడు.*

*"గురువర్యా! ఇప్పటివరకు నేను నన్ను నేనే జ్ఞాని అనుకున్నాను. కానీ నిజానికి నా మనసే నిండిన పాత్రలా ఉంది. ఇకపై నేను ఖాళీ పాత్రలా అవుతాను. మీ మాటలు నాలో ప్రవహించేలా చూసుకుంటాను.”*

*గురువు ప్రేమగా అతని భుజంపై చేయి వేసి అన్నాడు:*

*"ఖాళీ కావడం నేర్చుకో. అప్పుడు సత్యం నీలో నిండిపోతుంది. నిజమైన జ్ఞానం అనేది ఇచ్చేది కాదు, స్వీకరించేది.”*

*మనసు అహంకారంతో, అభిప్రాయాలతో నిండిపోయి ఉంటే జ్ఞానం అందదు.*

*ఖాళీ పాత్రలా, వినమ్ర హృదయంతో ఉంటేనే నిజమైన బోధ మనలో ప్రవహిస్తుంది.*

*నేర్చుకోవడానికి మొదటి అర్హత “నాకు తగినంత ఏమీ తెలియదు” అనే వినయం.*

*┈┉━❀꧁గురుభ్యోనమః꧂❀━┉┈*

         *ఆధ్యాత్మిక అన్వేషకులు*

🌹🙇‍♂️🌹 🙏🕉️🙏 🌹🙇‍♂️🌹