'ఆమె'

నేనొక ఆకుపచ్చని కోవెల; ఆమె

కైరవపు రేకుల కడుపులో కైంకర్యం.

నేనొక జాబిలి మచ్చ - ఆమె,

ఆ మచ్చని ఆకాశానికి అంటించిన వెన్నెల.

నా కనుపాపలలో కాపురం ఉండి,

ప్రతి **రేయి**ని, **వేకువ**గా మార్చే గానం.

నా పదాల అంచున నిలిచి,

మాటకి **మౌనం** నేర్పిన నవ్యమార్గం.

నేను కేవలము **గడ్డ పెరుగు**నైతే,

ఆమె లేక ఆ **కమ్మదనం** పలకదు;

వేసవిలో వలచిన విరుద్ధ గీతం.

నేను చిలిపి **తీపి బెల్లం** అయితే,

ఆమె స్పర్శ లేనిదే ఆ **తేనెపలుకు** దొరకదు;

ఆ ఆకృతిలోనే నాకు అసలు **రుచి** సిద్ధి.

**తాంబూలం** నా రూపమైనా, అందులో

ఎర్రబారే **రక్తారుచి** నా ప్రేయసి.

భుక్తి నేను, అందులో జీర్ణమై

నన్ను నిలిపే **శక్తి** ఆమె రూపసి.

ఈ **తనువు** కేవలము కదిలే ఒక మేను;

కానీ, దానిని కదలించే **కలత లేని హృదయం** ఆమె.

నేనొక ఒట్టి అక్షరమైతే,

ఆ అక్షరం లోపల ఊపిరిపోసే **ఆత్మ** ఆమెయే.

నేను కేవలము 'ఉన్న' వాడను;

ఆమె నన్ను 'అయిన' వానినిగా మార్చిన 

*లయ*..

ఆమె లేక, ఈ జగత్తు...

చీకటిని వెదకుతున్న... ఒంటరి దీపం.

Bureddy blooms.'ఆమె'

నేనొక ఆకుపచ్చని కోవెల; ఆమె

కైరవపు రేకుల కడుపులో కైంకర్యం.

నేనొక జాబిలి మచ్చ - ఆమె,

ఆ మచ్చని ఆకాశానికి అంటించిన వెన్నెల.

నా కనుపాపలలో కాపురం ఉండి,

ప్రతి **రేయి**ని, **వేకువ**గా మార్చే గానం.

నా పదాల అంచున నిలిచి,

మాటకి **మౌనం** నేర్పిన నవ్యమార్గం.

నేను కేవలము **గడ్డ పెరుగు**నైతే,

ఆమె లేక ఆ **కమ్మదనం** పలకదు;

వేసవిలో వలచిన విరుద్ధ గీతం.

నేను చిలిపి **తీపి బెల్లం** అయితే,

ఆమె స్పర్శ లేనిదే ఆ **తేనెపలుకు** దొరకదు;

ఆ ఆకృతిలోనే నాకు అసలు **రుచి** సిద్ధి.

**తాంబూలం** నా రూపమైనా, అందులో

ఎర్రబారే **రక్తారుచి** నా ప్రేయసి.

భుక్తి నేను, అందులో జీర్ణమై

నన్ను నిలిపే **శక్తి** ఆమె రూపసి.

ఈ **తనువు** కేవలము కదిలే ఒక మేను;

కానీ, దానిని కదలించే **కలత లేని హృదయం** ఆమె.

నేనొక ఒట్టి అక్షరమైతే,

ఆ అక్షరం లోపల ఊపిరిపోసే **ఆత్మ** ఆమెయే.

నేను కేవలము 'ఉన్న' వాడను;

ఆమె నన్ను 'అయిన' వానినిగా మార్చిన 

*లయ*..

ఆమె లేక, ఈ జగత్తు...

చీకటిని వెదకుతున్న... ఒంటరి దీపం.

Bureddy blooms.