*ఒక యువకుడు ప్రతి సంవత్సరం జరిగే కంపెనీ మీటింగ్  కు వెళ్ళాడు.*

*అక్కడ పగలంతా మీటింగ్ లతో  బిజీగా గడిపి హోటల్  రూంకి వచ్చేసరికి అలసిపోయాడు.*

*ఆకతో  ఉన్న ఆ యువకుడు త్వరత్వరగా రెడీ అయి  రెస్టారెంట్ లోకి అడుగుపెట్టాడు.*

*ఆకలిని పెంచే అద్బుతమైన వంటకాల వాసనలు, చక్కగా శుబ్రంగా ఉన్న రెస్టారెంట్ వాతావరణం ఇంకేం కావాలి....*

*హుషారుగా పరోటాను , పన్నీర్ బటర్ మసాలాను   ఆర్డర్ చేసి తినటానికి రెడీ అయిపోయాడు.*

*పరోటా నోట్లో పెట్టుకోబోతూండగా ....*

*ఎందుకో బయటికి చూసిన అతనికి,*

*ఆకలిగా లోపలికే చూస్తున్న రెండు కళ్ళు…*

*పదేళ్ళైనా నిండని కళ్ళలో ఆకలి కనిపించాయ్.*

*ఆకలితో ఆశగా హోటల్ అద్దాలలోంచి టేబుళ్ళ మీద పదార్థాలను  చూస్తున్నాయి ఆ కళ్ళు.*

*అతని మనసు ద్రవించిపోయింది.*

*ఇప్పుడు ఎవరికళ్ళలో ఉన్నది నిజమైన బాధ?*

*ఎవరిది నిజమైన ఆకలి.?*

*తినలేక పోయాడు.....*

*ఇప్పుడు అతని ఆకలి కడుపుది కాదు మనసుది.*

*ప్లేట్ అక్కడే వదిలేసి బయటకి వచ్చాడు.*

*ఆ పసివానిని దగ్గరకు పిలిచాడు.*

*ఆ పిల్లవాడికి కొంచెం పక్కలో ఉన్న మరో పసి పాప అతని చెల్లెలు..*

*ఇద్దరినీ తనతో పాటు లోపలికి పిలిచాడు.* 

*మొదట భయపడ్డా .... ఆకలి ఇచ్చిన తెగింపో ,*

*అతని కళ్ళలో ఉన్న ఆప్యాయతో తెలియదు గానీ ఇద్దరూ లోపలికి వచ్చారు.*

*మురికి బట్టలు, చెప్పులు లేని కాళ్ళూ,*

*బెరుకు చూపులు....*

*తన టేబుల్ దగ్గరే వారినీ కూర్చో బెట్టి అడిగాడు*

*“ఏం తింటారు?” అని ,*

*ఇద్దరి పిల్లల వేళ్ళూ అతని ప్లేట్ వైపే చూపించారు.*

*నవ్వుతూ ఆ ఇద్దరికి కూడా తనతో పాటే ఫుడ్ ఆర్డర్ ఇచ్చాడు.*

*పరోటా ముట్టుకోబోతూ ఆగిపోయిన పిల్లవాడు*

*తన చెల్లెలిని తీసుకొని వాష్ బేసిన్ దగ్గరికి వెళ్ళి ...*

*తన చేతులు కడుక్కొని , తన చెల్లెలి చేతులూ కడిగి  మెల్లగా వచ్చి తినటం మొదలు పెట్టారు*

*ఎంతో ఆశగా, ఆకలిగా, ఎంతో ఇష్టంతో నిజమైన ఆకలికి ఉండే భక్తితో ఆ పరోటాలనే చూస్తూ తిన్నారు.*

*ఇద్దరి పసివాళ్ళ పొట్టలూ..*

*వాళ్ళకి ఆకలి తీర్చిన ఆ యువకుడి మనసూ తృప్తిగా నిండిపోయాయ్.*

*ఆ పిల్లలు ఇద్దరినే చూస్తూ  బిల్లు తెమ్మని చెప్పిన అతను చేతులు కడుక్కొని వచ్చేసరికి టేబుల్ మీద బిల్లు స్లిప్…*

*చేతిలోకి తీసుకుని అలా చూస్తూనే ఉండిపోయాడు...*

*అతని కంట్లోంచి జారిన కన్నీటి చుక్క స్లిప్ మీద పడేసరికి తేరుకొని…*

*కౌంటర్ దగ్గర కూచున్న మనిషి వైపు చూసాడు…*

*అక్కడ కూచున్న వ్యక్తి చిరునవ్వుతో ఇతన్నే చూస్తున్నాడు...*

*మనుషుల్లో నీలాంటి వాళ్ళు మరి కొందరం ఉన్నాం అని చెప్పినట్టుగా ఉందా నవ్వు...*

*మళ్ళీ ఒక సారి బిల్ వైపు చూసాడతను*

*అక్కడ ఏం రాసి ఉందో తెలుసా..!?*

*“మానవత్వానికి బిల్ వేసే యంత్రాలు ఇక్కడలేవు” అని.*