అర్ధాంగి

*********

హమ్మయ్య, ఇంటికి చేరాం. ఎంతైనా ఎవరి ఇల్లు వాళ్ళకి స్వర్గం. తలుపు తాళం తీస్తున్న విశ్వనాధంతో అంది వరలక్ష్మి. నిజమే అనిపించింది అతనికి. నెలరోజులు బెంగళూర్ లో కొడుకు ఇంట్లో వుండి ఇప్పుడే ట్రైన్ దిగి ఇంటికి చేరారు ఇద్దరూ.

దుమ్ము పట్టిన ఇల్లుని చూసి పనమ్మాయికి ఫోన్ చేసి వచ్చిన సమాచారం ఇచ్చింది. విశ్వనాధం సందు చివర షాప్ లో పాలు, పెరుగు ప్యాకెట్ కొనటానికి వెళ్ళాడు. ఈలోపల కాఫీ డికాషన్ తీసి ఇల్లు దులిపే పనిలో పడింది వరలక్ష్మి.

టిఫిన్ కూడా బయట నుంచి తెద్దాం అనుకున్నాడు, కానీ భార్య ఎందుకు ఇంట్లో రవ్వ వుంది ఇంత ఉప్మా చేసేస్తా అన్నదని ఆగాడు. వాచ్మెన్ కి చెప్పి రెండు మూడు కూరలు తెచ్చి పెట్టమని డబ్బులు ఇచ్చాడు. ఇంక తను చేయవలసిన పనులు అయిపోయినట్టు వెళ్లి బాల్కనీలో కుర్చీ వేసుకుని పేపర్ చదవటంలో నిమగ్నమయ్యాడు.

పేపర్ పట్టుకున్నాడే కానీ మనసు వేరే ఆలోచిస్తోంది. వచ్చే నెలలో రిటైర్ అవుతున్నాడు తను. అందుకే ట్రయల్ రన్ లాగా కొడుకు దగ్గర ఒక నెల రోజులు ఉండేటట్టు ఏర్పాటు చేశాడు. కోడలు మంచిదే. తన పని తాను చేసుకుపోతుంది. భార్య వరలక్ష్మి కూడా అంత అనే మనిషి కాదు. పెళ్ళప్పుడు నుంచి ఇద్దరు ఆడపడుచులు, ఒక  మరిది, అత్తగారు, మామగారు మధ్య ఇమిడి నెమ్మదితనం సర్డుకుపోయే లక్షణం మెండుగా వున్నాయి. గత అయిదేళ్ల దాకా అత్తగారికి సపర్యలు చేస్తూనే వుంది.

ఇప్పుడు కోడలుతో కూడా ఇబ్బంది లేదు. కొడుకు కోడలు ఇద్దరూ ఉద్యోగాలే. రెండున్నర ఏళ్ల పాపని డే కేర్ లో పెడతారు. వీళ్ళు వున్నారని నెల రోజులు ఇంట్లో వుంచారు. పొద్దున్న టిఫిను, పప్పు కూర వండేసి ఆ అమ్మాయి వెళ్ళిపోయేది. భార్య ఇంట్లో పాపాయిని చూసుకుంటూ కాలక్షేపం చేసేది. రాత్రి వాళ్ళు వచ్చేసరికి వంట చేసి వుంచేది. భోజనాలు చేసి ఎవరి రూంలో వాళ్ళు వెళ్లిపోవటమే. శనివారాలు తప్పకుండా బయట భోజనాలు అనేవాడు. ఎందుకురా అంటే రోజు ఆఫీసు ఇంటి పనితో భార్యకి ఒకరోజు కాస్త రిలీఫ్ కావాలిగా, సంపాదించేది అనుభవించటానికే కదా అనేవాడు. భార్యని గౌరవంగా చూస్కునేవాడు. ఉత్తప్పుడు రాలేదు కానీ ఒకసారి అత్త కోడల్లకి చిన్న వ్యత్యాసం వస్తే, అమ్మా తనకి తెలీదు నువ్వు చెపితో పోయేది, సర్డుకుపోవచ్చు కదా అని అన్నాడు. 

వాడిని చూసినప్పుడు అనిపించింది విశ్వనాధంకు. తను ఏనాడు భార్యని ప్రత్యేకంగా చూడలేదు. ఇంట్లో తల్లి ఒకసారి పుల్లవిరుపుగా అంది అని వరలక్ష్మి బాధపడినా, అమ్మ తరపున చెప్పి భార్యదే తప్పు అని మందలించాడు. ఆమె ఇంక ఏనాడు అత్తగారు గురించి అతనికి నేరం చెప్పలేదు. పండక్కి మంచి చీర కావాలని కానీ నగా, నట్రా కావాలని కానీ కోరిక కోరలేదు. చెళ్ళల్లకో, అమ్మకి కొంటూ తనకి కొనేవాడు. అందరితో పాటు వరలక్ష్మి కూడా అనుకునేవాడు అంతే. కోడలు మొన్న దీపావళి పండక్కి అయిదు వేలు పెట్టి ఫ్యాన్సీ చీర కొనుక్కుని, వరలక్ష్మికి కూడా అంటే అంత డబ్బులు వద్దు అని మామూలు చీర తీసుకుంది. ఈనాటికి కూడా నలుగురిలో ఇలా ఉండాలి అలా వుండాలి అనుకునే రకం కాదు. వున్నది కట్టుకునేది, లేకపోతే బాధపడేది కాదు.

కానీ కొడుకు పెళ్ళయి పట్టుమని అయిదేళ్ళు కూడా అవలేదు కోడలి గురించి ఆలోచించి సుఖ పెట్టటానికి ప్రాధాన్యం ఇస్తున్నాడు. అందుకే ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాడు. భార్యని పెళ్ళి చేసుకున్న  ఈ ముఫై  సంవత్సరాలలో చూపించనిది తనకి చేయాలి. చిన్న వయసులోనే పెద్దకోడలిగా వచ్చి నిర్వహించింది చాలు, మళ్ళీ కొడుకు దగ్గర పెట్టి మనవరాలి బాధ్యత, కోడలి దగ్గర మాటలు తను పడనివ్వడు. 

విశ్వనాధం సెంట్రల్ గర్నమెంట్ ఉద్యోగం. పెన్షన్ బానే వస్తుంది. ఇంటి బాధ్యతతో పాటు రెండు, మూడు స్థలాలు కొనిపెట్టాడు. అవి ఇప్పుడు కోట్లల్లోనే పలుకుతున్నాయి. పిల్లలకి అంత అవసరం లేదు. ఇప్పటికే కొడుకు గేటెడ్ కమ్యూనిటీలో సొంత ఇళ్లు కొన్నాడు. ఇంకేవో బానే ఇన్వెస్ట్మెంట్ చేసుకుంటున్నాడు. కూతురు అల్లుడు కూడా వాళ్ల దారి వాళ్ళది. అందుకే తన కష్టార్జితాన్ని భార్య సుఖానికి వాడుదాం అనుకున్నాడు. కొడుకు మీద ఆధారపడకుండా జీవితం సాగించచ్చు అని నమ్మకం కలిగించి, విశ్వనాధం లేకపోయినా స్వతంత్రంగా బతికే ఏర్పాటు చేయాలి అని నిశ్చయంచుకొన్నాడు.

ఆ రోజు రిటైర్ అయ్యాడు. పిల్లలందరూ చేరారు. రెండు రోజులు సరదాగా గడిచిపోయాయి. వాళ్ళు వెళ్ళాక భార్య దగ్గరకి వొచ్చి నీకు నా రిటైర్మెంట్  గిఫ్ట్ ఏమీ కావాలి చెప్పు అన్నాడు. నాకెందుకు, నాకేమీ కోరికలు లేవు అని చిన్నగా నవ్వింది. తను అలా అంటుందని తెలుసు. సరేలే ఒక మూడు రోజులకు బట్టలు సర్దుకో.  రేపు పొద్దున్న తొమ్మిదింటికి బయల్దేరుతున్నాము అన్నాడు. ఎక్కడికి అంది, సర్ప్రైజ్ అని కొంటెగా నవ్వి వెళ్తున్న విశ్వనాధంను చూసి ఏమైంది ఈనకి అనుకుని, సరేలే ఎప్పట్నుంచో భర్తను భద్రాచలం అడుగుతోంది అక్కడికేమోలే అని ఊరుకుంది.

ఎయిర్ పోర్ట్ కు తీసుకెళితే ఎక్కడికో అర్థం కాలేదు. ఫ్లైట్ టికెట్ చూసి ఆశ్చర్యపోయింది. ఇదేం పోయేకాలం మీకు. అవ్వ! ఎవరైనా వింటే నవ్వుతారు అంది. అదేమీ పట్టించుకోలేదు అతను. ఆ వొడాఫోన్ అడ్వర్టైజ్మెంట్ లో వాళ్ళు తిరిగితే నువ్వు ముచ్చట పడలేదూ. వాళ్ళకంటే వయసు తక్కువే మనకి అన్నాడు. ఎప్పుడో పెళ్ళైన ఆరు నెల్లకి బాబాయ్ కొడుకు పెళ్ళంటే వైజాగ్ వెళ్ళారు. అప్పుడు భోజనాలయ్యాక,  ఖాళీ దొరికితే దొంగచాటుగా ఏదో వంకతో భార్యని బీచ్ కి తీసుకెళ్ళాడు. అంతే ఇద్దరూ కలిసి అనుభవించింది ఆ అరగంట ఏకాంత మధుర క్షణాలే. తర్వాత ఎన్ని  ప్రయాణలైనా ఇద్దరు కలిసి ఒంటరిగా వెళ్ళింది లేదు. 

ఆ రోజు సాయంత్రం సౌత్ గోవాలోని  కొల్వా బీచ్ లో నడుస్తున్నారు ఇద్దరూ. ప్రశాంతంగా వున్న ఆ బీచ్ లో పక్క పక్కన నడుస్తుంటే ముఫై ఏళ్ళ క్రితం గుర్తుకువచ్చింది ఇద్దరికీ. భర్త ఎప్పుడూ లేనిది ప్రత్యేకంగా తనవైపు చూస్తూ వుంటే, ఏమిటండి ఇది కొత్తగా అని సిగ్గుపడుతూ అడిగింది. లక్ష్మి , నేను నా పనులనుంచి రిటైర్ అయ్యాను. నువ్వు కూడా ఇంక నీ బాధ్యతల నుంచీ రిటైర్ అవ్వాలి. కూతురికి రెండు పురుడ్లు పోసేసావు, కొడుకు పెళ్లి చేసేసాము. ఇంక ఎవరి సంసార బాధ్యతలు వాళ్ళవి. నువ్వు ఇప్పుడు మనవరాలిని చూసుకుంటూ, కోడలితో సర్డుకుపోకుంటూ వుండాల్సిన అవసరం లేదు. నీకు నేను నాకు నువ్వు. మిగులు జీవితం ఓపిక వున్నంత వరకు నీతో ఆనందంగా గడపాలని నా ఆశ. భార్య కళ్ళల్లో కలిగిన ఆనందం, ఆశ్చర్యం చూస్తూ తన హృదయంలో రేగిన ఉత్సాహంతో, ఇక చూసుకో నెక్స్ట్ ట్రిప్ మా డార్లింగ్ ని డార్జిలింగ్ తీసుకెళతాను అని కన్ను గీటాడు. విశ్వనాధం  మాటలకి జీవితంలో మొదటిసారి వచ్చిన ఆనందభాష్పాలు తుడుచుకుంటూ తలవంచుకుని నడిచింది లక్ష్మి. ఆమె చేయి చేతిలోకి తీసుకున్నాడు.

ఎప్పుడో పెళ్లి రోజు ఏడు అడుగులు నడవటానికి పట్టుకున్నాడు, తర్వాత తను వదిలేసి తన దోవన జీవన గమనంలో ముందుకు వెళ్ళినా, తన అడుగు జాడలనే ఆసరాగా చేసుకుని నడిచింది తన భార్య. ఇకనుంచి వదలకుండా సుఖంగా చూసుకుంటా అని ఆమె చేయి పట్టుకుని, పక్కనే నడుస్తూ, కొత్త వెలుగులు ఇవ్వటానికి అస్తమిస్తున్న సూర్యుడి ముందు ప్రమాణం చేశాడు.

............

సుగుణ ప్రియ