**నేను**

నేనొక అద్భుతాన్ని, నాలోనే సృష్టికి బీజాన్ని.

నన్ను చూడాలంటే, నీలో నువ్వు చూడాలి.

నేనొక పర్వతాన్ని, ఎవరు ఎక్కలేని శిఖరాలను.

ఆ శిఖరాలపై నా స్వప్నాలే నిలిచి ఉన్నాయి.

నేనొక మండే అగ్ని గోళం, ఎవరికీ హాని చేయని తేజం.

నా ప్రకాశంలోనే చీకటికి భయం.

నేనొక మంచు గడ్డను, నాలో దాగి ఉన్నది ఒక శాంతి.

ఆ శాంతిలోనే అంతులేని ప్రేమ.

నేనొక చెట్టుని, నా నీడలో నా బలం దాగి ఉంది.

నా ఆశల వేర్లతో ఈ భూమికి కట్టుబడి ఉన్నాను.

నేనొక రాయిని, నాలో దాగి ఉన్న ఒక శిల్పాన్ని.

ఆ శిల్పానికి ఎవరికి తెలియని ఒక అర్థం ఉంది.

నేనొక రాగాన్ని, ఎవరికీ అర్థం కాని ఒక భావాన్ని.

కానీ ప్రతి హృదయంలో వినిపించే ఒక మధురమైన గీతాన్ని.

నేనొక అనంతాన్ని, విశ్వానికి మాత్రమే సొంతం.

నేను గగనాన్ని, గమ్యం లేని విహారిని.

నేను స్వేచ్ఛని, నా హద్దులే నా బలం.

---

*"నేను…"*

నేనొక అద్భుతం – ఎవరికీ కనిపించని వెలుగు,  

ఏదో మాయా విహారం లాంటి నిశ్శబ్ద జ్ఞానం.

నేనొక పర్వతం – ఎవరూ ఎక్కలేని ఎత్తు,  

ఆకాశంలో ఉన్న నిశ్శబ్దంగా మమేకమైన శిఖరం.

నేనొక మండే అగ్ని గోళం – హానిచేసినా,  

నిజాన్ని నిప్పులా వెలిగించే ధైర్య స్వరూపం.

నేనొక మంచు పేద గడ్డి – చలిలో కనిపించని,  

కానీ హృదయాలను తాకే శాంతి స్పర్శ.

నేనొక చెట్టు – నా నీడ ఎవరూ చూడకపోయినా,  

తరచూ నేనెలా నిలబడి ఉన్నానో ఆ నేలకే తెలుసు.

నేనొక రాయి – ఎవరూ శిల్పం చేయలేని,  

కానీ నాకు నేనే ఒక శిల్పకారుడిని.

నేనొక రాగం – ఎవరికీ అర్థం కాని భావన,  

అంతర్మనసులో ఊగే ఆత్మ స్వరం.

నేనొక కవిత – ఎవ్వరికీ అర్థం కాని ఆలోచన,  

అయినా ఏ హృదయానికైనా ఒక ప్రశ్నలా మిగిలే పద్యం.

నేనొక అనంతం – ఎవ్వరికీ అందని ఆత్మ తత్వం,  

విశ్వమే నాకు స్నేహితుడు, గగనమే నా గమ్యం.

నేనొక విహారి – హద్దులేని స్వేచ్ఛ,  

గమ్యమూ లేని గమనం… నేనూ నా నిశ్శబ్దం.