🙏 *హృదయ స్వరం....కథ*🙏

*నా కూతురి పెళ్లి ఏర్పాట్ల కోసం నేను కొన్ని రోజులు ఆఫీసుకు సెలవు పెట్టాను. ఆ రోజు పని ముగించుకుని ఇంటికి రాగానే నా భార్య ఒక కవరు ఇచ్చింది.*

*ఆ కవరు పైన ఏమీ లేదు, కానీ పంపినవారి పేరు చూడగానే నాలో ఆశ్చర్యం, ఉత్సుకత రెండూ కలిగాయి - 'అమర్ విశ్వాస్' - ఈ పేరు చూడగానే, అతనితో నా పరిచయం కొన్నిఏళ్ల క్రితం జరిగింది అన్న విషయం గుర్తుకొచ్చింది*.

*నేను వెంటనే ఉత్తరం తెరిచి ఒక్క శ్వాసలో ఉత్తరం మొత్తం చదివాను*. 

*ఇది ఆశ్చర్యం కలిగించే ఒక అభూతకల్పనలా అనిపించింది*.

 

*లోపల ఇలా రాసి ఉంది -*

*గౌరవనీయులైన అయ్యగారికి, మీకు ఒక చిన్న బహుమతి పంపుతున్నాను. మీ ఆదరాభిమానాల ఋణం నేను ఎప్పటికైనా తీర్చుకోగలనని నేను అనుకోను. ఈ బహుమతి నేను చూడని నా సోదరి కోసం. ఇంట్లో అందరికీ నా వందనాలు*.

*మీ*,

*అమర్*

*పాత రోజులు హఠాత్తుగా ఒక సినిమాలాగా నా కళ్ల ముందు కదిలాయి*.

*ఒకరోజు నేను కోల్కతాలో రోడ్డు మీద వెళుతుండగా, నాకు ఇష్టమైన పత్రికల పేజీలను తిప్పుతూ ఒక పుస్తక దుకాణం వద్ద నిలబడ్డాను. కొద్దిసేపటికే, దుకాణం వెలుపల ఒక చిన్న పుస్తకాల గుట్ట దగ్గర నిలబడి ఉన్న ఒక కుర్రాడిని చూశాను. అతను బుక్ షాప్ లోకి ప్రవేశించే ప్రతీ ఉన్నతవర్గ వ్యక్తుల వద్దకు వెళ్లి వారిని అభ్యర్థిస్తూ, ఒప్పించడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు, వారి నుండి ఎటువంటి స్పందన రాకపోవడంతో, వెళ్లి తన చోటులో నిలబడుతున్నాడు. చాలా సేపు నిశ్శబ్ద ప్రేక్షకుడిలానేను దీన్ని గమనిస్తూనే ఉన్నాను.*

*మొదట చూడగానే, ఫుట్ పాత్ దుకాణదారులు సాధారణంగా చేసే ఏర్పాటు లాగానే కనిపించింది, కాని ఆ కుర్రాడి ముఖంలో నిరాశ మాత్రం మాములుగా అనిపించలేదు. ప్రతిసారీ, అతను ఒక కొత్త ఆశతో ముందుకెళ్లి ప్రయత్నిస్తున్నాడు, మళ్ళీ నిరాశపడుతున్నాడు*.

*చాలా సేపటినుండి చూస్తున్న నేను, కుతూహలాన్ని అణచుకోలేక, వెళ్ళి ఆ కుర్రాడి పక్కన నిలబడ్డాను*.

*ఆ అబ్బాయి పాత సైన్స్ పుస్తకాలు అమ్ముతున్నాడు. నన్ను చూడగానే అతని కళ్లలో మళ్లీ ఆశ కలిగి, ఎంతో ఉత్సాహంతో పుస్తకాలు చూపించడం మొదలుపెట్టాడు*.

*నేను అబ్బాయిని పరిశీలించాను. చక్కగా, శుభ్రంగా కనిపించాడు. ముఖంలో విశ్వాసం కనిపించింది, చాలా సాధారణమైన దుస్తులు ధరించి ఉన్నాడు. అది శీతాకాలం అయినా ఒక తేలికపాటి స్వెటర్ మాత్రమే వేసుకుని ఉన్నాడు*.

*ఆ పుస్తకాలు నాకేమీ పనికిరావు, అయినా ఏదో సమ్మోహనావస్థలో ఉన్నట్లుగా నేను, "బాబు, ఈ పుస్తకాల ఖరీదెంత?", అని అడిగాను*.

*"ఎంత ఇవ్వగలరు సార్?" ఆ పిల్లవాడు అడిగాడు.*

 

*నేను, "నువ్వు ఎంతో కొంత మొత్తం అనుకుని ఉంటావు కదా, అదే చెప్పు."*

*“మీరు కూడా ఎంత మొత్తం ఇవ్వాలో అనుకుని ఉంటారు కదా, మీరు ఎంత ఇవ్వగలిగితే అంత సార్”, అన్నాడు కుర్రాడు కాస్త నిరాశగా.*

*"నీకు ఎంత కావాలి?" మళ్ళీ అడిగాను.*

*నేను అతనితో కేవలం కాలక్షేపం చేస్తున్నాననుకుని, ఆ కుర్రాడు కాసేపు ఆలోచించి,*

*"5 వేల రూపాయలు" అని కొంచెం కటువుగా అన్నాడు.*

*"ఈ పుస్తకాలకు ఎవరైనా 500 రూపాయలు ఇచ్చినా, అది చాలా ఎక్కువ",* 

*అతనిని బాధపెట్టాలని అనుకోలేదు, కానీ, గబుక్కున ఆ మాటలు నా నోట్లోంచి బయటికొచ్చాయి.*

*అప్పుడు ఆ కుర్రాడి మొహం చూడాల్సిందే... ఆ మొహంలో బోలెడంత ఆశాభంగం ఒక్కసారిగా కమ్ముకుంది.*

*నేను అన్నదానికి వెంటనే పశ్చాత్తాపపడ్డాను. అతని భుజం మీద చెయ్యి వేసి, ఓదార్పుగా మళ్ళీ ఇలా అడిగాను, "చూడు నాయనా, నువ్వు పుస్తకాలు అమ్మేవాడివని నేను అనుకోవట్లేదు. అసలు విషయమేమిటో స్పష్టంగా చెప్పు. నీకు ఏమి కావాలి?"*

*దీంతో ఆ కుర్రాడు ఒక్కసారిగా ఏడవడం మొదలుపెట్టాడు. బహుశా చాలా కాలపు నిరాశ, అతని సహనాన్ని పరీక్షించి ఉండవచ్చు.* 

*“సార్, నేను నా ఇంటర్మీడియట్ పూర్తి చేసాను. మా నాన్న ఒక చిన్న రెస్టారెంట్ లో పనిచేస్తున్నారు. మెడికల్ కాలేజీలో సీటు వచ్చింది. ఇప్పుడు కాలేజీలో చేరాలంటే నాకు డబ్బు కావాలి.*

*"నీ పేరు ఏమిటి?", ఆశ్చర్యంగా అడిగాను*.

  *"అమర్  విశ్వాస్" అని చెప్పాడు.*

 

*"నీ పేరు అర్ధమే విశ్వాసం, కానీ నీవు చాలా నిరాశగా కనిపిస్తున్నావు. నీకు ఎంత డబ్బు కావాలి?", అడిగాను*.

*"5 వేలు", ఈసారి నెమ్మదిగా అన్నాడు*.

*"నీకు ఆ డబ్బు ఇస్తే, మళ్ళీ నాకు తిరిగి ఇచ్చేయగలవా? ఈ పుస్తకాలకు ఎలాగూ అంత విలువ లేదు" అని అడిగాను, చిన్నగా నవ్వుతూ.*

*“సార్, మీరే నా పేరు అంటే విశ్వాసం అని చెప్పారు, మీరు నా మీద నమ్మకం ఉంచండి, నేను గత నాలుగు రోజులుగా ఇక్కడికి వస్తున్నాను,  నాతో ఇంతసేపు మాట్లాడిన మొదటి వ్యక్తి మీరే, డబ్బు సర్దుబాటు కాకపోతే, నేను కూడా ఏదో ఒక హోటల్లో పాత్రలు కడుగుతూ మీకు కనిపిస్తాను."* 

*అతని గొంతులో భయం, తన భవిష్యత్తు కరిగిపోతుందనే సందేహం కనిపించింది.*

*ఆ గొంతులో, ఆ స్వరంలో ఏముందో నాకు తెలియదు కానీ,  నా హృదయంలో అతనికి సహరించాలనే భావన ఉద్భవించింది. మనసు అతనొక మోసగాడనే ఆలోచన వైపు మొగ్గుతున్నా, నా హృదయం మాత్రం అతని మాటలను అంగీకరించమని, నమ్మమని సంకేతాలు ఇవ్వడం ప్రారంభించింది.*

*చివరికి హృదయమే గెలిచింది. నా పర్సులోంచి, షేర్ మార్కెట్ లో పెట్టుబడి కోసం ప్రక్కనపెట్టుకున్న ఐదు వేల రూపాయలు తీసి అతనికి ఇచ్చాను. ఇది నాకు కూడా చాలా పెద్దమొత్తమే, కానీ దాన్ని తీసి ఇవ్వడానికి ఏ స్వరం నన్ను ఒప్పించిందో నాకు తెలియదు*.

*“చూడు బాబు, నీ సంకల్పం ఎంత దృఢమైనదో, నీ మాటలు ఎంత శక్తివంతమైనవో నాకు తెలీదు, కానీ నా హృదయంలో నీకు సహాయం చెయ్యాలని అనిపించింది కాబట్టి ఇలా చేస్తున్నాను. నాకూ ఒక కూతురు ఉంది. నీకంటే 4-5 ఏళ్ళు చిన్నది, పేరు మినీ. మా పాప కోసం ఒక బొమ్మ కొన్నాను అని అనుకుంటాను,"* 

*అమర్ కు డబ్బు ఇస్తూ అన్నాను.*

*అమర్ ఖంగుతిన్నాడు. బహుశా అతనికి ఇది నమ్మశక్యంగా ఉండుండకపోవచ్చు. కళ్లలో నీళ్లుతో అతను నా పాదాలను తాకినప్పుడు, రెండు కన్నీటి చుక్కలు కూడా నా పాదాలను తాకాయి*.

*“ఈ పుస్తకాలను మీ కారులో పెట్టవచ్చా?” అని అడిగాడు.*

 

*"అవసరం లేదు. వీటిని నీ దగ్గరే పెట్టుకో. ఇది నా కార్డ్, నీకు ఏదైనా అవసరం వస్తే, నాకు చెప్పు." అన్నాను*.

*అతను విగ్రహంలా నిలబడిపోయాడు. నేను వెళ్తూ అతని భుజం తట్టి, కారు స్టార్ట్ చేసుకుని అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయాను.*

*కారు నడుపుతున్నప్పుడు, జరిగిన ఆ సంఘటన నా మనస్సులో మెదుల్తూనే ఉంది, నేను జరిపిన వ్యవహారం గురించి ఆలోచిస్తూ ఉన్నాను, అందులో సందిగ్ధతే ఎక్కువగా ఉంది. ఎవరికైనా తెలిస్తే, వారు నన్ను ఒక భావోద్వేగ మూర్ఖుడిగా మాత్రమే భావిస్తారు. అందుకే ఈ సంఘటన ఎవరికీ చెప్పకూడదని నిర్ణయించుకున్నాను.*

*రోజులు అలా గడిచిపోయాయి. అమర్ తన వైద్య విద్య ప్రవేశం గురించి నాకు లేఖ ద్వారా తెలియజేశాడు. నా మూర్ఖత్వంలో కొంత మానవత్వం కనిపించింది. ఏదో తెలియని శక్తి, లేదా హృదయంలో ఉన్న 'మానవత్వం', ఆ చిరునామాకు మళ్లీ ఓ రెండు వేల రూపాయలు పంపేలా ప్రేరేపించింది.*

*భావోద్వేగాలు గెలిచి, నేను నా మూర్ఖత్వాన్ని పునరావృతం చేస్తునే ఉన్నాను. రోజులు గడుస్తూనే ఉన్నాయి. అతను నాలుగు పంక్తులతో ఒక చిన్న లేఖను పంపేవాడు. అందులో రెండు నాకు వ్రాసి ఉంటే, ఒకటి అతని చదువు గురించి, మరొకటి తన సోదరి అని పిలిచే నా మినీకి వ్రాసేవాడు.*

*నేను నా మూర్ఖత్వాన్ని పునరావృతం చేసేవాడిని, దానిని మరచిపోయేవాడిని. నేనెప్పుడూ అతని దగ్గరకు వెళ్లి నా డబ్బు ఎలా సద్వినియోగపడుతోందో చూసేందుకు ప్రయత్నించలేదు, అతనూ నా ఇంటికి రాలేదు. ఇదిలా కొన్నాళ్లు కొనసాగింది.*

*ఒకరోజు, అతను పై చదువుల కోసం ఆస్ట్రేలియా వెళ్తున్నట్లు నాకు ఉత్తరం వ్రాసాడు. అందులో అతను తన స్కాలర్షిప్ గురించి కూడా ప్రస్తావించాడు, మినీ గురించి ఒక పంక్తి రాయడం ఇంకా మర్చిపోలేదు. ఆ ఉత్తరంలో నిజమెంతో తెలియక మరోసారి నా మూర్ఖత్వానికి గర్వపడ్డాను. కాలం గడుస్తూనే ఉంది.*

*అమర్ తన పెళ్లి శుభలేఖ పంపాడు. బహుశా ఆస్ట్రేలియాలోనే స్థిరపడాలని ఆలోచిస్తున్నాడనుకున్నాను*.

 *మినీ కూడా తన చదువు పూర్తి చేసింది. ఆమె వివాహం ఒక మంచిపేరుగల కుటుంబంలో నిశ్చయమైంది*.

*ఇప్పుడు పెళ్ళివారి కుటుంబ హోదా ప్రకారం మినీకి పెళ్లి చేయాల్సి వచ్చింది. ప్రభుత్వ సంస్థలో ఉన్న పెద్ద అధికారి చెప్పుకోవడానికి కాగితాలపైనే సింహం. పెళ్లికి బోలెడంత డబ్బు కుదరాలి..... చాలా గందరగోళం...*

*మరి ఇప్పుడేమో ఈ చెక్కు? నేను నా ప్రపంచానికి తిరిగి వచ్చాను*.

*అమర్ మరోసారి గుర్తుకొచ్చి అతనికి కూడా మినీ పెళ్లికి ఆహ్వానం పంపాను*.

*మా ఇంట్లో పెళ్లి సందడి మొదలయ్యింది. నేను, నా భార్య ఏర్పాట్లలో మునిగిపోతే, మినీ, ఆమె స్నేహితులతో హడావిడిగా ఉంది. మా వరండాలోకి పెద్ద కారు వచ్చి ఆగింది. డ్రైవరు కారు డోరు తెరువగా, దర్జాగా కనపడుతున్న ఒక వ్యక్తి, తన భార్య ఒడిలో చంటిబిడ్డతో సహా దిగాడు*.

 *ఈ వ్యక్తిని ఇంతకు ముందు ఎక్కడో చూశానని అనుకుంటూ నేను తలుపు వద్ద నిలబడిఉన్నాను. అతను వచ్చి నా పాదాలను, ఆపై నా భార్య పాదాలను కూడా తాకాడు.*

*చాలా గౌరవంగా,“సార్ నేను అమర్..” అన్నాడు* .

*నా భార్య ఆశ్చర్యంగా నిలబడిపోయింది, నేను గర్వంగా అతన్ని కౌగిలించుకున్నాను.* 

*అతని పిల్లవాడు నా భార్య ఒడిలో ఆడుతున్నాడు. మినీ కొంత సందేహాస్పదంగా చూస్తోంది*

*అమర్ తనతోపాటు చాలా బహుమతులు తెచ్చాడు. మినీని చాలా ఆప్యాయంగా కౌగిలించుకున్నాడు, ఒక సోదరుడిని పొందడం ఆమెకు చాలా సంతోషం కలిగించింది.*

*ఒక పెద్దన్నయ్యలాగా చేయాల్సిన అన్ని విధులను చేయడంలో అమర్ నిమగ్నమయ్యాడు. నాపై ఎలాంటి పెద్ద బాధ్యతలేవీ పెట్టలేదు, నన్ను ఒక్క పైసా కూడా ఖర్చు పెట్టనివ్వలేదు.*

*అతను భారతదేశంలో ఉన్న అన్ని రోజులు చాలా త్వరగా గడిచిపోయినట్లు అనిపించింది.*

*ఈసారి అమర్ ఆస్ట్రేలియాకు తిరిగి వెళ్తున్నప్పుడు, విమానాశ్రయంలో నాకే కాదు, నా భార్య, మినీ కళ్లలో కూడా నీళ్లు తిరిగాయి*. 

*విమానం ఆకాశాన్ని తాకడానికి ఎత్తుకు వెళ్తున్న కొద్దీ, దానితో పాటు నా విశ్వాసం కూడా ఆకాశం అంత ఎత్తుకు ఎదిగింది. నా మూర్ఖత్వం గురించి నేను మరోసారి గర్వపడ్డాను*. 

 

*భగవంతుడు, మన విశ్వాసం - ఈ రెండే ఈ మనుష్య ప్రపంచాన్ని నడుపిస్తున్నాయని గ్రహించాను*.

*మనం మన హృదయాన్ని వింటున్నప్పుడు, ఎంపిక చేసుకునే విస్తృతమైన మానసిక ప్రక్రియ ద్వారా మనం వెళ్లవలసిన అవసరం ఉండదు; ఏది సరైనదో మనకు ఎల్లప్పుడూ తెలుస్తుంది*. 

*దాజీ*

 *హార్ట్ ఫుల్ నెస్ ధ్యానO* ❤️