🌹. మాస్టర్ ఇ.కె. గారి సందేశములు - 71 🌹
✍️. రచన : సద్గురు ఇ. కృష్ణమాచార్యులు
📚 . సేకరణ : ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌻. ఆనందసూక్తము - 3 🌻
మనస్సు తనను పరిపోషించే స్వీయ యాంత్రిక వ్యవస్థను, అవగాహనలను, భావనలను కలిగి ఉంటుంది. ఇంద్రియములు-వాని అవయవములు-మనస్సు, ఇచ్ఛ ఉన్నవి. ఇన్నీ దేహంలో చక్కగా అమర్చబడి ఉన్నాయి. వానితో మనము పుట్టినాము.
కాని ప్రతి పరికరమునకు వ్యక్తిగత విషయము అనే శూన్యదోషము (Zero Error) ఉంటూనే ఉంటుంది. అనగా సత్యము కేవలము వ్యక్తిగత అభిప్రాయమే అవుతుంది.
అటువంటి సందర్భాలలో సత్యమనే గాజు పాత్ర మేధావులచే ముక్కలయినదని ఒక ప్రాచీన సంస్కృత కవి వచనము.
లోకంలో స్వంత సిద్ధాంతమను పేర సత్యము యొక్క ఒక పగిలిన ముక్కను ఒక్కొక్కడు మోసుకుపోతూ ఉంటాడు. తన దగ్గర సత్యము యొక్క పగిలిన ముక్క ఉన్నదన్న సంగతి ఏ ఒక్కరూ కాదనలేరు.
కాని ఏ ఒక్క ముక్కకూ పాత్ర యొక్క ప్రయోజనము నెరవేర్చే సామర్థ్యము లేదు. ఇంతకూ చెప్పవచ్చినదేమంటే, ప్రతివాని దగ్గర సత్యము యొక్క పగిలిన ముక్క మాత్రమే ఉన్నది.
లోకపు తీరు ఎట్లాంటిదంటే, పలు సిద్ధాంతాలను ఒకదానితో ఒకటి సరిపోల్చుకుంటూ ఏది సరియైనది ఏది కాదు అని అవగాహన చేసుకోవటానికి ప్రయత్నిస్తూ, ఆలోచిస్తూ మరణించే వరకూ అట్లా తర్కంలోనే ఉంటాడు. తన భావన వ్యక్తిగతమైన కారణం. దానికి శూన్యదోషము అంటక మానదు. ఎప్పటికీ ఒక నిర్ణయానికి రాలేని అశక్తుడవవుతాడు.
అందుచేత భావనాపరిధిని అధిగమించి ఆనందస్థితి చేరువరకు, ఆనందాన్ని గూర్చిన భావన అపవాదము కాదు. ఆనందమును గూర్చిన మన భావన వసుధైక కుటుంబ భావనను చేరేదాకా, విశ్వజనీనమగువరకు మనము దానిని ఆనందమని చెప్పజాలము.
అనగా నీ చెంతనున్న ఎవడైనా ఆనందంగా ఉండటం, మరో విధంగా లేకపోవడం, నీతో ఎవరైనా మాట్లాడినపుడు జ్ఞానముతోడి ఆనందము పొందుట- అప్పటి వరకూ నీవు దానిని ఆనందమని అనలేవు. ఇదే భగవద్గీత, మరెన్నో పవిత్ర గ్రంథాలు చెబుతున్నది.
.....✍ మాస్టర్ ఇ.కె.
🌹🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Source - Whatsapp Message
✍️. రచన : సద్గురు ఇ. కృష్ణమాచార్యులు
📚 . సేకరణ : ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌻. ఆనందసూక్తము - 3 🌻
మనస్సు తనను పరిపోషించే స్వీయ యాంత్రిక వ్యవస్థను, అవగాహనలను, భావనలను కలిగి ఉంటుంది. ఇంద్రియములు-వాని అవయవములు-మనస్సు, ఇచ్ఛ ఉన్నవి. ఇన్నీ దేహంలో చక్కగా అమర్చబడి ఉన్నాయి. వానితో మనము పుట్టినాము.
కాని ప్రతి పరికరమునకు వ్యక్తిగత విషయము అనే శూన్యదోషము (Zero Error) ఉంటూనే ఉంటుంది. అనగా సత్యము కేవలము వ్యక్తిగత అభిప్రాయమే అవుతుంది.
అటువంటి సందర్భాలలో సత్యమనే గాజు పాత్ర మేధావులచే ముక్కలయినదని ఒక ప్రాచీన సంస్కృత కవి వచనము.
లోకంలో స్వంత సిద్ధాంతమను పేర సత్యము యొక్క ఒక పగిలిన ముక్కను ఒక్కొక్కడు మోసుకుపోతూ ఉంటాడు. తన దగ్గర సత్యము యొక్క పగిలిన ముక్క ఉన్నదన్న సంగతి ఏ ఒక్కరూ కాదనలేరు.
కాని ఏ ఒక్క ముక్కకూ పాత్ర యొక్క ప్రయోజనము నెరవేర్చే సామర్థ్యము లేదు. ఇంతకూ చెప్పవచ్చినదేమంటే, ప్రతివాని దగ్గర సత్యము యొక్క పగిలిన ముక్క మాత్రమే ఉన్నది.
లోకపు తీరు ఎట్లాంటిదంటే, పలు సిద్ధాంతాలను ఒకదానితో ఒకటి సరిపోల్చుకుంటూ ఏది సరియైనది ఏది కాదు అని అవగాహన చేసుకోవటానికి ప్రయత్నిస్తూ, ఆలోచిస్తూ మరణించే వరకూ అట్లా తర్కంలోనే ఉంటాడు. తన భావన వ్యక్తిగతమైన కారణం. దానికి శూన్యదోషము అంటక మానదు. ఎప్పటికీ ఒక నిర్ణయానికి రాలేని అశక్తుడవవుతాడు.
అందుచేత భావనాపరిధిని అధిగమించి ఆనందస్థితి చేరువరకు, ఆనందాన్ని గూర్చిన భావన అపవాదము కాదు. ఆనందమును గూర్చిన మన భావన వసుధైక కుటుంబ భావనను చేరేదాకా, విశ్వజనీనమగువరకు మనము దానిని ఆనందమని చెప్పజాలము.
అనగా నీ చెంతనున్న ఎవడైనా ఆనందంగా ఉండటం, మరో విధంగా లేకపోవడం, నీతో ఎవరైనా మాట్లాడినపుడు జ్ఞానముతోడి ఆనందము పొందుట- అప్పటి వరకూ నీవు దానిని ఆనందమని అనలేవు. ఇదే భగవద్గీత, మరెన్నో పవిత్ర గ్రంథాలు చెబుతున్నది.
.....✍ మాస్టర్ ఇ.కె.
🌹🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Source - Whatsapp Message
No comments:
Post a Comment