*&&&&&&సీన్ చేంజ్&&&&*
రచన: రాజారావు పంతుల
********************************************************************************************
"ఓహోహో నా పెళ్ళామా, బుజ్జి గోళ్లేమా....అబ్బా నాకు కవిత్వం తన్నుకొచ్చేస్తోంది"... తూలుతూ,
గోడ పట్టుకొని ఇంట్లోకి వస్తూ ఆగేడు వక్రాంత్. తలుపుకి పెద్ద తాళం కప్ప వెక్కిరిస్తూ కనిపించింది.
అంతే, ఒక్క తాపు తన్నేడు తలుపుని.
"ఏయ్, పెళ్ళామా ఎక్కడికి పోయావు. నాకు తెలియాలి, నాకు తిండి ఎవడు పెడతాడు నీ బాబా...." ఇష్టం వచ్చినట్లు పేలుతూనే తలుపుకి జారబడుతూ కింద పడిపోయాడు. చుట్టుపక్కల వాళ్ళు ఈ చోద్యం అలవాటు పడినట్లున్నారు పెద్దగా ఎవరూ పట్టించుకోలేదు. కానీ రెండిళ్ల అవతల కనకాంగి ఇంట్లో పిల్లల్ని గట్టిగా వాటేసుకుని, నోట్లో చెంగు దోపుకొని వెక్కిళ్ళతో రేణూ ని చూసి కనకాంగికి అరికాలు మంటకెక్కింది.
"నువ్వెంటే, అతనికి భయపడి ఎన్నాళ్ళు ఉంటావు. రోజూ అన్నేసి మాటలు అంటూ ఉంటే ఎలా పడుతున్నావు".
ఇంకా ఏడవడం పెంచింది రేణూ. ఇద్దరు పిల్లలూ బిక్క చచ్చిపోయారు. వాళ్ళ చిన్న హృదయాలలో తండ్రి అనే
పదం ఏహ్యంగా మారింది. తల్లిని పొదివి పట్టుకొని మౌనంగా ఏడుస్తున్నారు.
"చూడు రేణూ, నేను చెప్పేది విను, అతనికి బుద్ది రావాలి అంటే,.అతన్ని పూర్తిగా ఒంటరి వాడిని చెయ్యాలి, డబ్బు అతని చేతికి రాకూడదు. ఎటూ అతను ఆఫీస్ కి వెళ్లడం లేదు. నీ జీతం రాగానే మొత్తం లాక్కుంటాడు. మీరు ఉన్నారా చచ్చారా అని చూడడు. కొద్దికాలం.ఇక్కడే ఉండు. పగలు అతనికి కనబడకుండా ఏదో ఒకటి.చేసి తప్పించుకుంటే అతని.పరిస్థితి మారవచ్చు" అంది కనకాంగి.
ఏ సమాధానం.చెప్పకుండా శూన్యం లోకి.చూస్తూ.పిల్లల్ని.ఇద్దరినీ దగ్గరకి తీసుకుంటూ ఆలోచనల్లో పడిపోయింది రేణూ.
పిల్లలు పుట్టినంత వరకూ చాలా.సరదాగా, ఆనందంగా ఉండేవాడు వక్రాంత్. సరిగ్గా అదిగో తనకి ప్రోమోషన్ వచ్చింది అని, స్నేహితులు పార్టీ ఇవ్వమని బలవంతం పెడుతున్నారని, ఒకరోజు పార్టీకి అనుమతి.ఇవ్వమని అతను అడిగిన.తీరుకి కరిగిపోయి,. సరే ఒక్క పార్టీయే అని ఒప్పుకుంది.
ఆరోజు.తనకి బాగా గుర్తుంది. రాత్రి 12 సమయంలో ఇంటిముందు ఆటో ఆగింది. వక్రాంత్ ఆటో లోంచి.దిగి.డ్రైవర్.తో ఏదో గోడవపడుతున్నాడు. గట్టిగా అరుస్తూ.ఆటో.అతని మీద చెయ్యిచేసుకో బోయాడు. ఒళ్ళుమండిన ఆటో వాడు వక్రాంత్ ని చావబాది పర్సులాక్కొని తనకు రావాల్సిన డబ్బులుపట్టుకు పోయాడు.
నలుగురూ చూస్తుంటే, భర్తని భుజాలు పట్టుకుని ఇంట్లోకి తీసుకు వస్తూ సిగ్గుతో చచ్చిపోయింది రేణూ. అది మొదలు, ఒట్లూ, తిట్లూ, మధ్యలో కొట్టడాలు అన్నీ అలవాటయి పోయాయి. ఎంత సర్దుకుంటున్నా ఈ మధ్య మరీ పరాకాష్ఠకి చేరుకుంది అతని ప్రవర్తన.
అలవాటు పడిన ప్రాణం, తప్పు చెయ్యడానికి కూడా వెనుకాడలేదు. ఆఫీస్ లో డబ్బు దొంగలించడం తో, పోలీసు కేసు అవడమే కాకుండా, జైల్లో కూడా పెట్టారు. అతనికి జరిమానాని కట్టి, తిరిగి ఇంటికి తెచ్చుకుంది రేణూ. చేతిలొంచి పిల్లాడు జారినట్లు అనిపించి ఆలోచనలు ఆపి పక్కకిచూసింది. అప్పటికే తెల్లవారు అవడం పిల్లలు కనకాంగి ఇంట్లో టీ.వీ పెట్టుకుని ఏదో.సినిమా చూస్తున్నారు.
మహానటి సావిత్రి. సావిత్రి పాత్రధారి గట్టిగా అరుస్తూ మందు బాటిల్ పైకెత్తి గడగడా తాగే సీను....కళ్ళప్పకుండా చూస్తున్నారు. అప్పుడే అటు.వచ్చిన కనకాంగి పిల్లలూ రండి టిఫిన్లు చేద్దురు గానీ అని.వాళ్ళని లోపలికి తీసుకెళ్లింది. మళ్లీ చతిగిల పడిపోయింది రేణూ....
"ఎలా, ఎలా మార్చడం......ఆలోచిస్తూ ఉండగా.... తన పిల్లల్ని చూస్తూ ఏదో ధైర్యం తెచ్చుకుంది. కనకాంగీ" అని పిలుస్తూ లోపలికి వెళ్ళి తాను కూడా గబగబా టిఫిన్ చేసేసి, మేము ఇంటికి వెళ్లిపోతున్నాము.. అని పిల్లల్ని ఇద్దరిని వెంటబెట్టుకుని, ఎలా.వచ్చిందో అలాగే బయలుదేరింది రేణూ.
ఇంటికి వచ్చేసరికి వక్రాంత్ ఎక్కడా కనిపించ లేదు. సాయంత్రం కావచ్చింది... పిల్లలిద్దరికీ ఏదో చెప్పి వెళ్లి మంచం మీద పడుకుంది. ఎక్కడి నుంచి వచ్చాడో, ఎక్కడ తిరిగాడో తెలీదు, డబ్బెక్కడి దో.తెలీదు కానీ, మళ్లీ ఫుల్ గా తాగి తలుపు తన్నబోయి, తీసి ఉందని గ్రహించి ఇంట్లోకి అడుగు పెట్టాడు వక్రాంత్. ఎదురుగా పిల్లలు.
"ఏయ్.దరిద్రం మొహాల్లారా, మీ అమ్మ ఎక్కడ చచ్చింది. నిన్న ఎక్కడికి పోయారు. అది ఎవడితో".....అంటున్న అతను
పిల్లలు ఏడుస్తూ అన్న మాటలు విని ఉలిక్కి పడ్డాడు.
" అమ్మ చచ్చి పోయింది." అతని కళ్ళు బైర్లు కమ్మాయి, లోపలికి చూసాడు.. గదిలో మంచం మించి చెయ్యి వేలాడుతూ నిర్జీవంగా రేణూ... నో.. ఒక్కసారిగా తనను దుఃఖం ముంచెత్తింది... ఒక్క ఉదుటున లోపలకి పరిగెట్టబోయాడు... అంతే ధడేలున తలుపు మూసుకుంది. అడ్డుగా కనకాంగి. ఒక్కసారి తత్తరపడుతూ "కనకాంగీ", అన్నాడు ఆశ్చర్యంగా.
ఒక్కసారి అతన్ని అసహ్యంగా చూసి, "ఏం.ఆశ్చర్యంగా ఉందా... నీ పెళ్ళాం చచ్చిపోయింది" అనగానే..
"నో నేను నమ్మను. ఇది.జరగ కూడనిది", అంటూ అరిచాడు. "అవును ఇది.జరగరానిదే.... కానీ నీ వల్లే ఇది జరిగింది".
అంది కనకాంగి.. "నేనేం చేసేను" అన్నాడు, వక్రాంత్.
"అవును నువ్వు ఏమీ చెయ్యలేదు. అందుకే అది కూడా నీలాగే తాగి తట్టుకోలేక..చచ్చింది". అంది కనకాంగి.
ఆశ్చర్యంగా చూసాడు వక్రాంత్. "అవును, నిన్న రాత్రి మా ఇంటికి వచ్చేరు. ఎక్కడినుంచి.తెచ్చిందో ఒక బాటిల్.తెచ్చి మొత్తం గడగడా తాగేసింది. దాంతో.ఉక్కిరి బిక్కిరి.అయ్యింది. వాంతి చేసుకుంది. తెల్లారి ఇక్కడికి పరుగెత్తి వచ్చింది.. అంతే... ప్రాణాలు.వదిలేసింది". అలా.చెప్తూ ఒక్కసారిగా కూలబడింది కనకాంగి.
వక్రాంత్ కి కళ్ళముందు ఏమీ కనిపించడం లేదు. చెయ్యి వేలాడుతూ రేణూ... "నో...నో".. భగవంతుడా ఏమిటీ.శిక్ష. "నా వల్ల తనప్రాణాలు పోయాయా". ఎందుకింత పనిచేశావు రేణూ. చేతిలో.ఉన్న బాటిల్ ని విసిరి కొట్టాడు. పిల్లల్ని దగ్గరకి తీసుకున్నాడు. "నన్ను క్షమించు రేణూ"... అంటూ వెక్కి వెక్కి ఏడ్వసాగేడు. అలా ఎంత.సేపున్నాడో తెలీలేదు.
ఏదో కల...ఏం జరుగు తోంది. అదో వింత ప్రపంచం... అందరూ ఆనందంగా ఉన్నారు. కానీ తాను మాత్రం లేడు.
"రేణూ లేనిదే నాకెందుకీ బతుకు. రేణూ, రేణూ" అని అరవసాగేడు. ఎవరో తన తల నిమురుతున్నారు. తన తల.తీసి
ఒళ్ళో పెట్టుకున్నారు. తనపై.టప టపా నీళ్లు.పడుతున్నాయి. అవును తాను.రేణుయే, తన రేణూయే...
ఒక్కసారి లేచి తనని హత్తుకున్నాడు. "నువ్వు బతికే ఉన్నావా....నీకేమీకాలేదు కదా... అంటున్న అతనిని చూసి
రేణూ.. "నన్ను క్షమించండి.. నాకేమీ కాలేదు....మీ మార్పు కోసం ఇదంతా "అన్నది రేణూ....
కనకాంగి.నవ్వుతూ ముందుకి.వచ్చి "అన్నయ్య గారు మిమ్మల్ని.ఇబ్బంది పెట్టాం క్షమించండి. మీరు మారేరు అంతే చాలు" అంది.
కన్నీళ్ళతో.తలదించుకున్న రేణూని.చూసి, "రేణూ నాకు బుద్ది వచ్చేలా.చేసావు. నేను చాలా.సిగ్గు పడుతున్నాను.
ఇకమీదట ఎప్పుడూ అందరం హాయిగా ఉందాం"... అన్నాడు.వక్రాంత్.
మరో.ఛానల్ లో మహానటి.సావిత్రి.సినిమా వస్తోంది. సావిత్రి పాత్రధారీ మందు.బాటిల్ పైకెత్తి గడగడా తాగుతోంది.
ఒరేయ్ ఆ సీను మార్చండిరా బాబు అంటూ మిగిలిన బాటిల్స్ అన్నీ వీధిలోకి పారేయ్యడానికి బయలుదేరాడు వక్రాంత్.
**సమాప్తం**
No comments:
Post a Comment