బొడ్డుచుట్టూరా  

(ప్రభాకర్ పెదపూడి) 

 రమణమూర్తి తెల్లారకుండానే లేచి వీధిన పడతాడు.  చేతిలో బుట్ట, ఎందుకేమిటి! దొంగపూలతో బుట్ట నిమ్పేస్తాడు.  దొంగపూలు అంటే పూలలో అదోరకం అనుకొనేరు. ఇంటి యజమానులు  నిద్ర లేవకుండా గోడల మీదనుంచి పూలు కోసేయ్యడం వాటితో పూజ చేయడం ఆయనకు వెన్నతో పెట్టిన విద్య.  అలా కోసిన పూలనే దొంగపూలు అంటారన్న మాట.  బుట్టతో పాటు రమణమూర్తి చేతిలో దుక్కలాంటి కర్ర కూడా ఉంటుంది.  వీధుల వెంట తెల్లారకుంటా తిరిగేటప్పుడు వీధి కుక్కలు అరుస్తూ మీద పడకుండా వాటిని తరమటానికన్నమాట, పైగా అందని పూలు అందుకోడానికన్నమాట.  ఫ్రీగా వచ్చేవాటికి ఎన్ని ఏర్పాట్లో.

 ఆరోజు శనివారం, దేవుడిని నిలువెత్తు పూలతో ముంచెత్తడం రమణమూర్తికి అలవాటు.  తెల్లారకుండా లేచి బుట్ట, కర్రలతో వీధి గేటు మూసి బయటకు వచ్చాడు.  ఎవరూ నిద్ర లేవలేదు.  ఉన్నట్టుండి మూడిళ్ళావతల ఉండే పరమశివం నిద్రలో లేచాడు కాబోలు ఎదురింటి గోడమీద మూత్ర విసర్జన చేసి తూలుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళిపోయాడు.  అప్పటివరకూ చప్పుడుకాకుండా నిలబడ్డ రమణమూర్తి కరణంగారి పెరట్లోంచి వీధివైపు వంగి విరగపూసిన నందివర్ధనం పూల వైపు నాపంట పండింది అనుకుంటూ అడుగులేసాడు.  రాత్రంతా దిక్కులు పిక్కటిల్లేలా మొరిగి మొరికి కాళ్ళు బారజాపుకుని నిద్రపోతున్న దున్నపోతులాంటి ఊరకుక్క పీకమీద చీకట్లో కనపడక కాలేసాడు రమణమూర్తి.  కుక్క ఒక్కసారిగా పెద్దగా అరిచి రమణమూర్తి పిక్కపట్టుకుని వేలాడిపోయింది, కాళ్ళవెంట రక్తం కాలవకట్టింది.  బుట్టలో పూలు రమణమూర్తి నిండా పడ్డాయి. పదినిమిషాల క్రితం ఎదురింటి గోడమీద మూత్ర విసర్జన చేసి ఇంట్లోకి వెళ్లి  పడుకున్న పరమశివం రమణమూర్తి కేకలకి లేచి రమణమూర్తి పిక్కని పట్టుకుని వేలాడుతున్న కుక్కని కాలితో ఎగిరి తన్నాడు.  కుక్క కోపంతో రమణమూర్తి పిక్క వదిలి పరమశివం పిక్క పట్టుకుంది.  హడావిడికి పరుగెత్తుకొచ్చిన నాలుగిళ్ళావతల నరసమాంబగారు “మీ మొహాలమండా! తెల్లారగట్లే లేచి ఈ కుక్కతో ఆడుకుంటున్నారేమిట్రా! కాస్త నన్ను పిలిస్తే నేనూ వద్దును కదా!  కళ్ళజోడు పెట్టుకోస్తాను కాస్త ఆగండి” అంటూ వెళ్ళిపోయారు.  

 మర్నాడు ఉదయం రమణమూర్తి, పరమశివం బొడ్డుచుట్టూరా ఇంజెక్షనులు పొడిపించుకోడానికి వెళ్లి హాస్పటల్లో కలిసారు.  “రేపటినుంచీ పూలు కోయడం మానేద్దామనుకుంటున్నాను” అన్నాడు రమణమూర్తి.  “దొంగ పూలు దేవుడికి ఇష్టంలేదేమో” బొడ్డుచుట్టూరా ఇంజెక్షను చెఇన్చుకొడానికి చొక్కా పైకెత్తి పట్టుకుంటూ అనుకున్నాడు రమణమూర్తి.