*ఉత్తరాల_గుత్తి* 

రచన - *శ్రీ రమణగారు* 

చూస్తుండగా రాత అక్షరం అపురూపమైపోయింది. గొలుసుకట్టు రాతలు, ముత్యాల కోవల్లాంటి అక్షరాలు, గుండ్రటి దస్తూరి - యిలాంటివి యిప్పుడు లేవు. ఫోను కొట్టడం, మెయిల్ ఇవ్వడం, డిటిపి చెయ్యడం నేటి పరిభాష.

మునుపు ప్రతి యింట్లోనూ నడిమింట్లో ఒక ఉత్తరాల తీగె కనిపించేది. మూరెడు పొడుగు తీగెకు ఓ చివర చిన్న చెక్క కుదురు, రెండో కొసన వంపు తిరిగిన కొక్కెం వుండేవి. వచ్చిన ఉత్తరాలను ఒకటికి రెండుసార్లు చదువుకుని, యింటిల్లిపాదికీ చదివి వినిపించి తరువాత ఉత్తరాల గుత్తికి గుచ్చేసేవారు. చావు కబుర్లయితే వెంటనే చింపేసేవారు. పురిటి వార్తలు, పెళ్లి శుభలేఖలు, మామూలు యోగక్షేమం జాబులు యిలా ఎన్నో రకాలు. బంధువుల నుంచి, మిత్రులు రాసినవి, పిల్లలు రాసినవి- రకరకాల సంబోధనలతో, వేర్వేరు చేరాతలతో వుంటాయి.

ఏదైనా రిఫరెన్స్ కావల్సి వస్తే, యింటి యజమాని ఆ ఉత్తరాల తీగెను ముందేసుకు కూచునేవాడు. పదేళ్లనుంచి పదిహేనేళ్ల నాటి సమాచారం, తేదీలతో సహా ఆ దస్త్రంలో పట్టుకోగలిగేవాడు. వేరే వాళ్లబ్బాయి పెళ్లి ఫలానా వూళ్లో, ఫలానా తేదీన జరిగినట్లు పాత శుభలేఖ చెబుతుంది. కాసేపు వెనక్కి వెళ్లిపోయి, ఆ వెళ్లడం... విడిదిలో పేకాడడం, భోజనాలు, అలకలు అన్నీ కళ్లముందు తిరుగుతాయి. ఇప్పుడు ఆ పెళ్లికొడుకు ఎక్కడ ఏమి చేస్తున్నదీ, తలచుకోవడం తర్వాతి ఘట్టం. బాల్యమిత్రుడు రామకృష్ణకి మనవడు పుట్టి అప్పుడే పన్నెండేళ్లు దాటిపోయిందని ఆశ్చర్యపోతాడు. సుఖప్రసవాలు, మాతాశిశువుల క్షేమాలు, వివాహ నిశ్చయాలు, ఊరివాడ కబుర్లు- చదువుతూ వుంటే తేగల పాతరలా వూరుతూనే వుంటాయి. చదివిన కొద్దీ వూరిస్తూనే వుంటాయి.

ఏమిటో అవొక రోజులు, ఆ పాతరోజుల్ని, పాత సంగతుల్ని యిప్పుడు అక్షరాలా చదువుతుంటే చిత్రంగా వుంటుంది. "ఎల్లావు యీనింది. కోడెదూడ ఎంత చలాకీగా ముద్దుగా వుందో...” అని తెల్పుతూ పుట్టింటి నుంచి వచ్చిన ఉత్తరం ఆడపడుచుకు ఎన్నిసార్లు చదువుకున్నా ఆనందంగానే వుంటుంది. "అమ్మాయి పెట్టిన కాకరపాదు అనూపంగా అల్లుకుంది. పూతా పిందెతో నిండుగా వుంది. మా చిట్టెమ్మ చేతి మహత్యమే అంత- అది ఎడమ చేత్తో గింజ పడేస్తే, ఎగబాకుతుంది" అని ఒక ఆడపిల్ల తండ్రి గర్వంగా రాసే సంగతులు ఎంత బావుండేవి! పక్షులు, జంతువులు, పెరటి దొడ్లు, యిరుగు పొరుగు యివన్నీ కాలం నాడు పోస్టు కార్డులమీద సంగతులై నిలిచేవి. పేరుపేరునా వాటిలో పలకరింపులు, శుభాశీస్సులు, నమస్కారాలు వుండేవి. ఉత్తరం వస్తే వార్తాహరుడు ఆ వూరునుంచి స్వయంగా వచ్చి మన గడపలో కూచుని అన్ని కబుర్లు వివరంగా చెప్పినట్లు వుండేది. జున్నుపాలు, ఊరగాయలు, కూరగాయలు పాత వుత్తరాలు తిరగేస్తే యిప్పటికీ ఘుమఘుమలాడుతూ నోరూరిస్తాయి.

ఉత్తరాల తీగె కొన్ని జీవితాలను రేఖామాత్రంగా మనకు చూపిస్తుంది. ఉత్తరాలు తేనెటీగల్లా కదిలించినప్పుడల్లా ఝమ్మంటూ మనసుని ముసురుకుంటాయి. ఒక్కొక్కరిది ఒక్కొక్క శైలి. జాబులు రాయడంలో తెచ్చిపెట్టుకున్న పెద్దరికం, ఒక మర్యాద వుంటుంది. ఎటొచ్చీ ప్రేమలేఖలు మాత్రం యీ తీగెకు గుచ్చబడవు. అవి చేతులు మారే విధానమూ వేరు. వాటిని పదిలపరచే తీరూ వేరు. కొడుకు ప్రస్తుతం విదేశంలో వున్నాడు. వాడు విశాఖపట్నంలో చదివే రోజుల్లో నెలనెలా యీ తండ్రి మనియార్డర్ చెయ్యడం, అతను సంతకం చేసి అందుకోవడం ఆ రశీదుల్ని చూసి అబ్బాయి ప్రయోజకుడవుతున్నాడని అమ్మానాన్న మురిసిపోవడం యివన్నీ చాలా యిళ్ల సాధారణ సంఘటనలు. డబ్బులు అందడం ఒక్కరోజు ఆలస్యమైనా యిబ్బంది పడతాడని విలవిల లాడిపోయేవారు.

ఆ పిల్లలు యిప్పుడు ఎక్కడున్నా నెలనెలా డబ్బు పంపుతూనే వున్నారు. ఎటొచ్చీ అకౌంట్ ట్రాన్స్ఫర్ ద్వారా. సంగతులు తెలుసుకుంటూనే వుంటారు. వారం వారం గంటసేపు ఫోనులో మాట్లాడతారు. అయినా, ఉత్తరాల తీగెలో గుచ్చడానికి ఏమీ వుండవు.

"పురాణమిత్యేవ న సాధుసర్వమ్" - పాతదంతా గొప్పదేం కాదు. కాని, రాత అక్షరపు పలకరింపులో తేమ, పొగడ వాసన వున్నాయనిపిస్తుంది. అది మాత్రం నిజం.