🧘‍♂️94 - శ్రీ రమణ మార్గము🧘‍♀️* *'చదువుకున్నవారు'*

 *🧘‍♂️94 - శ్రీ రమణ మార్గము🧘‍♀️*

*'చదువుకున్నవారు'*

మహాత్మునికి ఏమి సందేశమిస్తారని శ్రీ రాజేంద్రప్రసాద్ బాబు (తర్వాత భారత దేశానికి ప్రథమ అధ్యక్షుడు శ్రీ రమణుణ్ణి అడగగా, “మహాత్మా! ఎప్పుడూ అంతరాత్మ ఈ విధంగా చెప్తున్నది” అని కదా అంటారు? అంతరాత్మ అక్కడా ఉన్నది. ఇక్కడా ఉన్నది. ఎక్కడైనా ఉన్నదే ! ఇక చెప్పేందుకేమి ఉన్నది? అని భగవాన్ సెలవిచ్చారట కదా?” అన్నారు అక్కడున్న భక్తులు. అందుకు రమణుడు, “అవునవును. అప్పుడే జమ్నాలాల్ బజాజ్ కూడా వచ్చారు. వారూ అంతే. ఉన్న యెడం (చోటు) తెలియకుండా ప్రశాంతంగా కూర్చునేవారు”.

"1944లో మను సుబేదారు (జ్ఞానేశ్వర భగవద్గీతకు అనువాదకర్త) వచ్చినప్పుడు కూడా ఏమీ ప్రశ్నించినట్లు లేదే?” అన్నారు చుట్టూ చేరిన భక్తులు. “అవును నేరుగా ఏమీ ప్రశ్నించలేదు. వారంతా చదివినవారు. ప్రశ్నించేందుకేం ఉంది? శాంతి నిమిత్తం వస్తారిక్కడికి” అన్నారు భగవాన్.

ఉత్తరాది నాయకులకు రమణుడితో స్వయంగా తమిళ, తెనుగు భాషల్లో మాట్లాడే సావకాశం లేనందువల్ల, ఊరుకున్నారేమోనని మనం సమర్థింపజూస్తే వారంతా ఏదైనా ఇంగ్లీష్ అడిగినా రమణుడికి సులభంగానే అర్థమై ఉండేది. సమాధానం చెప్పడం తమిళ, తెనుగు భాషల్లో చెప్పినా, ఇంగ్లీష్ పదాలను కూడా అవసరమైనంత మేరకు వాడుతూనే ఉండేవారు. కాబట్టి భాష అటంకమనుకునే వీలు లేదు. ప్రపంచం నలు మూలల నుంచి వివిధ దేశాల నుంచి వచ్చిన పాశ్చాత్యులు రమణుడిని ప్రశ్నించి తమ ఆధ్యాత్మిక ఆరాటాన్ని తీర్చుకోగా లేనిది, ఇక్కడి భారతదేశస్థులకు వచ్చిన పెద్ద చిక్కే ముంటుంది? పోనీ ఉత్తరాది నాయకులకు భాష పెద్ద ప్రతిబంధకమైన దనుకుందాం. మరి దక్షిణాది నాయకుల మాటేమిటి?

రమణుడి చుట్టూ ఉన్న భక్త బృందం ఈ రాజకీయ నాయకుల విషయాన్ని మరింత సాగదీస్తూ, రమణుడు ఊరకుండిపోయినా తాము ఊరుకోకుండా, “సత్యమూర్తి, కళ్యాణ సుందర మొదలియార్, జ్ఞానియార్, (ఆనాటి ప్రముఖ తమిళ రాజకీయ నాయకులు) బులుసు సాంబమూర్తి, టంగుటూరి ప్రకాశం, కరపత్ర స్వామి ఇక్కడికి వచ్చినప్పుడు మాట్లాడనే లేదు. వీరంతా బయటకు వెడితే సింహాల మాదిరి గర్జిస్తూ బల్ల గుద్ది ఉపన్యాసాలిస్తూ ఉంటారు భగవాన్” అన్నారు ఆ భక్తులు.

అనుచరుల మాటలు రెచ్చగొట్టేవిగా ఉంటాయి కానీ, రమణుడి మాట నెమ్మదిగా ఉంటుంది అనే విషయాన్ని పాఠకులు గమనించాలి. మనుషులందరిలోనూ ఒకే అంశాన్ని దర్శిస్తున్న రమణుడికి, అజ్ఞానం కనిపించినప్పుడు ఒకింత విచారం కలగవచ్చునే కానీ, భేదభావం జనించి అనవసరమైన మాటలకు దారితీయదనే సంగతి గుర్తుంచుకోవాలి.

“అవునండీ. వారు అంతా చదివిన వారు. కొందరు రాస్తారు. కొందరు ఉపన్యాసాలిస్తారు. నాయన (కావ్యకంఠ గణపతిముని) కూడా అంతే” అన్నారు భగవాన్.

“అయితే బాగా చదివినవారు భగవానునేమీ ప్రశ్నించరన్న మాట. మావంటి మధ్యరకమేనా వేధించేది? అడక్కపోతే మాకే విధంగా తెలుస్తుంది భగవాన్?” అన్నారా భక్తులు. “అది సరి, దానికేమి?" అంటూ మందహాసంతో మౌనం వహించారు భగవాన్.

సంఘంలో నాయకులుగా చలామణి అయ్యే ప్రముఖులనందరినీ రమణుడు ‘చదివిన వారు' అని వర్ణిస్తూ, “వారికేమి సందేహాలుంటాయ్?” అని ఆ విషయాన్ని తోసిపుచ్చడంలో ఓ చమత్కారమున్నది.

శ్రీ రమణుల అనుచురుడైన ఆర్డర్ ఆస్బోర్న్, రమణుణ్ని గురించి తన ఆంగ్ల గ్రంథాల ద్వారా ప్రపంచానికి తెలియజేసిన వారిలో ముఖ్యుడు. పాండిత్యం ఉన్నవారిని గురించి, అతడేమంటాడో చూడండి. "వినయ శూన్యమైన పాండిత్యం కలిగి ఉండడం ఒక దురదృష్టం. అటువంటిది లేనివారు ఆ దురదృష్టం నుండి తప్పించు కున్నట్లే అనుకోవచ్చు. గర్వాతిశయం అనే భూతం నుండి కాపాడబడినట్లే భావించ వచ్చు. చెల్లాచెదురుగా తిరుగాడే ఆలోచనలు, వ్యర్థమైన మాటలు అనే వ్యాధి బారిన పడనట్లే ఎంచవచ్చు. ధనాశతోనూ, కీర్తి కాంక్షతోనూ అటూ ఇటూ పరిగెట్టే స్థితి నుండి విముక్తి చెందినట్లే. ఆ విధంగా అనేక రకాల పాపాల నుండి రక్షింపబడినట్లే”.

ఇదీ పాండిత్యంలోని ప్రమాదం. పండితుడనేవాడు నిజానికి సమదర్శి అయి ఉండాలి. అంటే ఈ కనిపించే సృష్టి యావత్తూ అతడికి ఒకటిగానూ, పిపీలికాది బ్రహ్మ పర్యంతం సమానంగానూ కనిపించాలి. ఇది పుస్తకాలు చదవడం వల్ల, అందు లోని విజ్ఞానం సేకరించడం వల్ల, పరిమితమైన స్వానుభవం ద్వారా కూడా సిద్ధించేది కాదు. ఆలోచనా పూర్వకంగా లోకంలోని అన్నిటినీ సమంగా దర్శించాలని ఎంతగా ప్రయత్నించినా, అది సాధ్యమయ్యే విషయం కాదు.

ఏ రకమైన పూర్వజ్ఞానంతో నిమిత్తం లేని శూన్యమైన, పరిశుద్ధమైన మనస్సుతో, అనగా ఏ అభిప్రాయమూ, ఏ వాసనాబలమూ, ఏ లోక ప్రభావమూ లేని ఖాళీ మనస్సుతో చూచి, విని, నేర్చుకునేవాడే సమదర్శి కాగలడు. ఆ విధంగా సమదర్శి అవడం వేరు. సమదర్శిత్వం గురించి చదివి, ఆలోచించి, ఊహ చేసి ఆ ఆదర్శాన్ని కళ్ళ ముందుంచుకొని, అందుకోసం ప్రయత్నం చేయడం వేరు. 

అంటే ఇప్పటి తన పూర్వజ్ఞానానికి ఈ 'సమదర్శిత్వం' అనే ఆభరణాన్ని కూడా జోడించగలనని అనుకోవడం భ్రమ. పూర్వజ్ఞానం, అంటే ఇప్పటికే తెలిసిన దాని నుండి విముక్తి చెందినప్పుడే, చూడడం, వినడం, నేర్చుకోవడం ప్రారంభమవుతుంది. 'సమదర్శిత్వం' ఆ ప్రక్రియ నుండి పుట్టుకు వస్తుంది.

ఆలోచనాపూర్వకంగా, అంటే అనుకరణ ద్వారా 'సమదర్శిత్వాన్ని' సాధించవచ్చు; కానీ అలాంటిది గట్టి పరీక్షా సమయంలో కుప్పకూలిపోతుంది. అందుకు కారణం అది మన మెదడుతో నేర్చినదే కావడం, మన సత్తతో నేర్చుకున్నది కాకపోవడమే అనవచ్చు. ఆ కారణం చేతనే రమణుడు, దేశ స్వాతంత్ర్యానికై పోరాడే ఆనాటి నాయకులపట్ల గౌరవ భావం ప్రకటించినప్పటికీ, ఆత్మజ్ఞానం వైపు వారు మళ్ళలేక పోయారు అనే విషయం మృదువుగా తెలియజేస్తున్నాడు.

ఆంగ్లేయులు వాడే ఓ నానుడి లాగా ఆత్మవిద్య అందరి 'కప్ ఆఫ్ టీ’ కాదు. అది కొందరికే రుచిస్తుంది. అందుచేతనే రామనామం శిరోధార్యమనుకున్న మహాత్మా గాంధీ కానీ, రామాయణ, మహాభారతాలను మక్కువతో తిరగ రాసిన రాజాజీ కానీ రమణాశ్రమ దాపుల్లోకి వచ్చినా, రమణుణ్ణి దర్శించాలని అనుకోలేదు. వారికున్న కార్యభారం, అటువైపు వెళ్ళనిచ్చింది కాదు. దూరాన్నుండే ఒక నమస్కారం పెట్టి వెళ్ళారనుకుంటాను.

మరెందరో కూడా అరుణాచలంలో ఆత్మజ్ఞానాన్ని మేల్కొలిపే రమణుడున్నా, కోర్కెలు తీర్చే తిరుపతి వేంకట రమణుణ్ణి కొలవడానికి వెళ్ళేవారు. అరుణాచల రమణుడి తత్త్వంలో, యోగవాశిష్టం ప్రతిఫలిస్తున్నప్పటికీ, సజీవమైన ఈ తత్త్వాన్ని కనుగొనే బదులు, యోగవాశిష్ఠ గ్రంథాన్నే భట్టీయం వేస్తుండేవారు. అందుకే శ్రీ రామచంద్రుడు ఈనాడు మన మధ్య ప్రత్యక్షమయినా, వాల్మీకి రామాయణం పారాయణ చేయడంలోనే మనకానందముంటుంది.

*సత్యశ్రవణం*

సత్య వస్తువును గురించి శ్రవణం రెండు రకాలు : మొదటిది గురువు వివరించి చెప్పగా వినడం. రెండవది తనకు తానే ప్రశ్నించుకొని అఖండమైన ‘నేను’గా తన యందే అన్వేషించి, సమాధానం కనుగొనడం. నిక్కమైన శ్రవణం రెండవదే.