భక్తిజ్ఞాన సమన్వయం
శివాయగురవే నమః......భక్తి, జ్ఞానం అనే మాటలు ఈ రోజులలో వ్యవహార శబ్దాలుగా వాడుతున్నాం. కాని వాటి వెనుక ఒక శాస్త్రం ఉంది. శాస్త్రపరిభాషలో వాటి అర్థాలు తెలుసుకుంటూ భాగవతం ఆధారంగా అవి ఎలా సమన్వయింపబడ్డాయో పరిశీలించాలి. కొందరు భక్తి కంటే జ్ఞానం గొప్పది అని, కొందరు జ్ఞానం కంటే భక్తి గొప్పది అని చెప్తూ ఉంటారు. నిజానికి అలా చెప్పేవారికి భక్తి, జ్ఞానము రెండు అర్థం కాలేదు అని అర్థం.
భక్తి అంటే ఒక దేవుని పటం పెట్టుకుని పూజలు, పునస్కారాలు చేసేది అని, నామ రూపాలు ఇత్యాదులు లేకుండా పరతత్త్వ చింతన చేసేది జ్ఞానము అని ఒకానొక నిర్వచనం వాళ్ళే ఇచ్చుకుని భక్తి, జ్ఞానాలు గురించి చెప్తారు.
నామరూప రహితమైన పరమాత్మ యందు ప్రీతి కలిగి బుద్ధిని ఆయన యందు నిలిపితే దాన్ని భక్తి అనే అంటారు. ఆ భగవతత్త్వాన్ని తెల్సుకోవడాన్నే జ్ఞానం అంటారు. జ్ఞానమనే శబ్దానికి నాలెడ్జ్(knowledge) అనే అర్ధం(definition) కాదు. భక్తి కలగాలి అంటే ముందు జ్ఞానం ఉండాలి. భగవంతుడు ఏమిటో తెలిస్తే భక్తి కలుగుతుంది. భక్తి కలిగితేగాని భగవంతుడు తెలియబడడు. ఇది పెద్ద సమస్యే.
ఇది ఎలాంటిదంటే విత్తనం లేనిదే చెట్టు రాదు. చెట్టు లేనిదే విత్తనం రాదు. ఏది ముందో ఎలా చెప్పగలం? ఈ చర్చ చేసినా చెయ్యకపోయినా చెట్టు ఉంటుంది. విత్తనం ఉంటుంది. అదే విధంగా వ్యర్థమైన వాదాలు విడిచి పెట్టి ఋషులు చెప్పిన ఏదో ఒక సాధన మనస్సుకు సరిపోయేది అందుకుని చేస్తే ఆ సాధనలోనే సత్యం తెలుస్తూ ఉంటుంది. వాదన కంటే సాధన ముఖ్యం. వేదాంత శాస్త్రప్రకారంగా కర్మ, భక్తి, జ్ఞానం అనే మూడు మాటలు వ్యవహారంలో ఉన్నాయి. వీటినే కర్మయోగం, భక్తి యోగం, జ్ఞానయోగమని వ్యవహారంలో కనపడుతున్నాయి. కాని మనందరికి ప్రమాణం భగవద్గీత.
-పూజ్యగురువులు బ్రహ్మశ్రీ సామవేదం షణ్ముఖశర్మగారు
No comments:
Post a Comment