శ్రీ రమణీయం గ్రంథం నుంచి శ్రీ రమణమహర్షి జీవిత చరిత్ర* *6-మూడవ భాగం*

*ఓం నమః శివాయ*:

*🧘‍♂️56- శ్రీ రమణ మార్గము🧘‍♀️*

🕉🌞🌏🌙🌟🚩

🔥ఓంశ్రీమాత్రే నమః🔥

అద్వైతచైతన్యజాగృతి

🕉🌞🌏🌙🌟🚩

*శ్రీ రమణీయం గ్రంథం నుంచి శ్రీ రమణమహర్షి జీవిత చరిత్ర*

*6-మూడవ భాగం*

ప్రశ్న:- “చిదాత్మ” అంటే ఏమిటి ?

 భగవాన్;- వర్ష రూపంలో పడిన చినుకు, నదిలో పడి, నదై - మహా సముద్రంలో కలిసి, మహాసాగరమైనట్లు, మూర్తీ భవించిన ఆత్మ, విశ్వాత్మలో కలిసి చిదాత్మ అవుతుంది.

ప్రశ్న :- ధ్యానం ఎట్లా చేయాలి ? అసలు ఎందుకు చేయాలి? 

భగవాన్:- ఒక ఆలోచన మీద మనసును ఏకాగ్రం చేయడమే ధ్యానం అలా ఏకాగ్రం చేయగా తక్కిన ఆలోచనలన్నీ కలిసి, ఒక్క పెట్టున ఏకాగ్రం చేయ బడిన, ఆ ఒక్క ఆలోచన మీద విరుచుకుపడతాయి. తత్ఫలితంగా ఆలోచనల మధ్య తీవ్ర పోరాటం ఏర్పడుతుంది.

నిరంతర సాధన వల్ల, ఏకాగ్రం చేయబడిన ఆలోచన క్రమంగా బలపడి, తక్కిన ఆలోచనల్ని తరిమేస్తుంది. ఈ రకమైన పోరాటం, నిరంతర ధ్యానంతోపాటు సాగుతూ వుంటుంది. లక్ష్యసిద్ధి కోసం ధ్యానంలో మనసు చేత చురుకుగా పనిచేయించాలి. బైట ఏదీ తనపై ప్రభావం చూపకుండా, అనుక్షణం చూసు కోవాలి.

ధ్యానానికి కావలసింది, అనుగ్రహం కాదు, నిరంతర సాధన. ఏకాగ్రత, మేధస్సులో కాదు; హృదయంలో. నీ నిజస్వభావమే, ధ్యానం. ఆలోచనా రహితస్థితే ధ్యానం. ఇంక మిగిలేది నువ్వు. అంటే, “నువ్వు” అనే, "నేను", ఆ "నేనే”, దైవం - సత్యం - ఆత్మ. దాన్ని అందుకోవడానికే నువ్వు ధ్యానం చేయాలి, ధ్యానమంత ఉత్తమమైనది మరొకటి లేదు.

ప్రశ్న:- పరిపూర్ణ నిరహంకార స్థితిని పొందేదెట్లు ?

భగవాన్ :- మనసు దాని మూలంలో అది మునగకపోతే, అహం చావకపోతే, సహజస్థితిని ఎట్లా పొందగలం? ఎక్కడ అహం లేదో, అక్కడ మనం “అదై” వుంటాం. అంటే, అసలు సత్యమై వుంటాం. వేదాల ఉద్దేశ్యం కూడా “అదే మనమై వున్నాం” అని చెప్పడం. పరమోన్నతమైన ఆ శక్తి ఉనికినీ, చైతన్యాన్నీ, నాశనరహితమైన ఆత్మ స్వభావాన్నీ, దాన్ని పొందే విధానాన్ని గ్రంథాలూ, శాస్త్రాలూ తెలియజేస్తున్నాయి. 

అహంకారం నాశనం కావడమే, ఆత్మ. అహంకారం వున్నంతకాలం, బంధం. అజ్ఞానం తప్పవు. “నేను ఎప్పుడు ఎక్కడ ఎట్లా బందీనైనాను?” అని -అనవసరంగా ఆలోచిస్తూ కూర్చోవద్దు. త్వరగా విముక్తి మార్గం తెలుసుకో.

 అసంగతమైన, అసంబద్ధమైన ప్రశ్నలు  వదులు త్వరపడు ముందున్నది విమోచన మార్గం. దాన్ని అనుసరించు.

ఆనందానికీ, శాంతికి ప్రథాన శత్రువు, “అహం - కారం”. అందుచేత దాన్ని రెచ్చగొట్టకూడదు. సమస్యలు, సందేహాలు, సంశయాలు, ప్రశ్నలు

తెచ్చి పెట్టుకోకూడదు. వాటీ సమాధానాల కోసం, సంతృప్తి కోసం మరిన్ని ప్రశ్నలు వేసుకుని నిన్ను నువ్వు వేధించుకోకు. అదంతా తెలివి, ప్రకటనా, ఆర్భాటం మాత్రమే. ఏ పద్ధతిలోనైనా అహంకారం వుండ నే వుంటుంది. కనుక అసలు ప్రశ్న, ప్రశ్నగానే పరిష్కారం కాకుండా మిగిలి వుంటుంది.

ఉత్పన్నమైన ప్రశ్నను పొడిగించడం కన్నా, దాన్ని అరెస్ట్ చెయ్యి. దాన్ని ఖైదులో విచారణతో ప్రశ్నను బంధించి, " నే నెవరు ? " అనే తోసెయి.

అయినా అహంకారం నీడలా నిన్ను వెన్నంటే వుంటుంది. దాన్ని పూడ్చెయ్యాలని గొయ్యి తీసి, ఆ గోతిలోకి దిగి, ఆ నీడను అందు పూడ్చి, తాను గోతిపైకి రాగానే, ఆ నీడా ఎప్పటి మాదిరిగానే ప్రత్యక్షమౌతుంది. అందుచేత అతని ఆ నీడను అసలు గమనించకపోవడమే సరైనమార్గం. అహంకారం వున్నంతకాలం అజ్ఞానం, బంధం ఆత్మదర్శనమైందా, హృదయగ్రంధి తప్పవు. వీడిందా, సందేహాలు తొలగుతాయి. సర్వ కర్మల కారణం తొలగుతుంది. అదే నిరహంకారస్థితి. ముక్తి. అంటే, ఏమీ తలెత్తకపోవడం. అహంకారం ఎప్పటికీ తలెత్తకుండా చావడం.

నిద్ర, నిరహంకార స్థితికి నిదర్శనం. అదే చైతన్యం. అంటే, అదే శూన్యం, ఆత్మ, పరమాత్మ. దాన్నే “ I AM ” “నేనున్నాను” అని అంటారు. ఆ స్థితిని ””

అందుకున్నవారు కూడా, ఆ స్థితి ఏమిటో మాటల్లో వర్ణించి చెప్పలేరు. అది “సచ్చిదానందస్థితి”, శాంతి, ఆనందం, మోక్షం, అన్నీ అదే!

ప్రశ్న :- శాంతి అంటే ఏమిటి?

భగవాన్ :- మన స్వభావమే, మన స్వరూపమే శాంతి. కాని, మనకు మనమే అశాంతిని ఆపాదించుకుంటాం. మళ్లా శాంతికోసం తంటాలు పడతాం. నిజం చెప్పాలంటే మనమెప్పుడూ శాంతిలోనే వుంటాం. వేదాలు ఆత్మ గురించి ప్రస్తావిస్తూ, దాన్ని సంపూర్ణ శాంతిగా అభివర్ణించాయి.

"శాంతి శాంతి అలమటించడం ఎట్లా వుంటుందంటే పీకలోతు నీళ్ళలో వుండి దాహం తీరలేదన్నట్లు వుంటుంది.

ప్రశ్న :- ఆనందం ఎట్లా లభిస్తుంది ?

భగవాన్ :- సామాన్యంగా అందరూ జీవితంలో శాంతిని, ఆనందాన్ని కోరుకుంటారు. కాని, అవి దుర్ల భమైనవి. ఏదో కష్టం కలిగినప్పుడు శాంతి, ఆనందంకోసం ఎదురుచూస్తారు. తాత్కాలిక ఉపశమనం కలిగితే, వూరుకుంటారు. మళ్ళా బాధ కలిగితే, ఏడుస్తారు. కాని, దాని శాశ్వత నివారణకు, శాశ్వత ఆనందానికి యోచించరు. దానికోసం గురువుల్ని అర్ధిస్తారు, ఆశ్రమాలు చేరుతారు, సాధనలు చేస్తారు. కాని, నిలిచి దుః ఖకారణమేమిటో యోచించరు.

అనంతమైన ఆనందాన్ని అందరూ ఆకాంక్షిస్తారు. కాని, దాన్ని తమకు విడిగా బైట వుందని వెదుకుతారు. అక్కడే పొరబడుతున్నారు. తాము కోరే ఆనందం ఎప్పుడూ తమలోనే సహజంగావుంది. ఆ దారిని నెమ్మదిగా, జాగ్రత్తగా వెనక్కి వెళ్ళి, చేరుకోవాలి.. అక్కడ తనని మూలం చూసుకోవచ్చు. నిత్యానందాన్ని కనుక్కోవచ్చు. ఉన్నది ఆనందం ఒక్కటే. అది నిత్యసత్యం. అది పరిపూర్ణం. నిత్యనూతనం. నిత్యనూతనం. అది ఎప్పుడూ మన చుట్టూ వుంది. కాని, ప్రపంచం దాన్ని అనేకంగా, నిరంతరం కదిలి మారేదిగా చూపుతుంది. అదే సుఖం, సంతోషం.

బాహ్య సంగతులవల్ల మనలో కలిగే మార్పే సంతోషం. అవీ ఒక్కోసారి సంతోషాన్ని ఇవ్వవు కనుక అది శాశ్వతానందం కాదు. కలత, కలలూ లేని గాఢ నిద్రే సుఖావస్థ. అది ఆనందమైన స్థితి. దాని కోసం కొందరు మత్తు మందులు తీసుకుంటారు. వాటివల్ల ప్రయోజనం లేదు. అందుకే ఆనందమనేది మనిషి ఆంతరంగిక స్వభావమంటున్నారు కొందరు : పెద్దలు.

కుక్క బొమికను కొరుకుతుంది. అది దాని అంగట్లో గుచ్చుకుని రక్తం కారితే, అది ఆ రక్తాన్ని ఇష్టంతో తాగి, ఆ రక్తం బొమికలోంచే వస్తోందనుకుని ఆనందించినట్లు, సుఖ సంతోషాలు బైట నుంచే 7. వస్తాయనుకుంటారు. కాని, అవి నిజంగా మనలోంచే మన ఆనందంలోంచే కలుగుతాయి.

మనం నీరంతరం ఏదో ఒకటి కోరుకుంటూ వుంటాం, ఆ కోర్కెతో భయం పుడుతుంది. భయం, కోర్కె రెండూ ఆనందానికి పరమ శత్రువులు. కోర్కె తీరకపోతే, అశాంతి కోర్కె అనేది, అంతులేని అగాధం వంటిది. దాన్ని దేనితోనూ నింపలేము. దానికి అంతూ లేదు. అదొక జ్వాల. భయమూ అంతే! ఆ రెండూ వున్నంతకాలం, ఆనందం శూన్యం. వాటిని జయిస్తేనే, నిజమైన శాంతి. వాటిని జయించిన వాడే, తాను వాటిని ఎట్లా జయించాడో చెపుతాడు. 

ప్రశ్న :- స్వామీ, తమ సన్నిధిలో వున్న పదిరోజులూ శాంతి పొంది, ఆ స్థితిని కొన్నాళ్లు ఇంటిదగ్గర కూడా అనుభవించాను. క్రమంగా శాంతి పోయింది. తిరిగి నాకు నా పాత బుద్ధిమాంద్యం, అవివేకం 

వచ్చేశాయి.

భగవాన్ :- మనసును దృఢపరిస్తే, శాంతి శాశ్వతంగా నిలుస్తుంది. నిరంతర సాధనవల్ల మనసుకు శక్తి లభిస్తుంది.

ప్రశ్న :- అన్ని యోగాల ఆంతర్యం, వత్తినిరోధం. దానికి EFFORT - ప్రయత్నం ముఖ్యం. EFFORT అంటే యోగమే కదా ? కాని జిడ్డు కృష్ణమూర్తిగారు EFFORTLESS CHOICELESS AWARENESS - - అంటారు ఏమిటి ?

భగవాన్ :- అవును. అదే సహజ స్థితి. అహంకారం వున్నంత వరకు, ఎంతటివారూ ప్రయత్నించకుండా వుండలేరు. పైగా ఆ ప్రయత్నాన్ని ధర్మంగా, బాధ్యతగా, విధిగా, సాంప్రదాయంగా భావిస్తారు.

మనిషి ఏదో ఒకటి చేయకుండా వూరికే వుండలేడు. ఆ ఏదో ఒకటి చేసేటప్పుడు తనని తాను లోపలా బైటా శారీరకంగా, మానసికంగా, శుభ్రం చేసు కోవడం మంచిది. అంటే, ఏళ్ళతరబడి పోగుజేసి, నిలవ వుంచుకున్న వ్యక్తిత్వాన్ని క్రమంగా వదులు కోవడమూ, ఏ బంధమూ లేకుండా స్వేచ్ఛగా వుండటమూ. అంటే, ఆలోచించకుండా వుండటం. ఎప్పుడూ తాను తానుగా వుండటం. అంటే, తనని తాను తప్ప మరి దేన్నీ తీసుకోకపోవడం. అన్నింటినీ తో సెయ్యడం.

ఈ పద్ధతి చాలా ఆశ్చర్యకరంగా, అద్భుతంగా విస్మయకరంగా, సంభ్రమంగా వుంటుంది. కాని, ఆచరణకు అసాధ్యం.

ఇదంతా తనని తాను తెలుసుకోవడానికి మార్గం. ఎందుకంటే, ఎవరికైనా, ఎప్పటికైనా “నేనెవరిని?” అనే ప్రశ్న కలగక మానదు. అందుచేత అనుక్షణం ఏం చేస్తున్నా "నే నెవరిని? చేసేదెవరు ? " అని ప్రశ్నించుకోవాలి. అంటే, ఆ “నేను” ను తప్ప మరి దేన్నీ లక్ష్య పెట్టక, అన్నింటినీ తోనెయ్యాలి. తెలుసుకోవడానికీ, తోసెయ్యడానికి అసలు ఏమీ లేదు. కాని, వుందనుకుంటున్న మనకు ఈ ప్రపంచం, ఈ దేహం, ధనం, ఉనికి, వ్యక్తిత్వం స్వార్ధం, సాధన, ధ్యానం, ఆత్మసాక్షాత్కారం అన్నీ, అంతా అబద్ధపు ఆలోచన మాత్రమే! చివరికి మనమూ ఒక ఛాయ మాత్రమే.

దేవుడు - దెయ్యం; స్వర్గ నరకాలు, అన్నీ అంతా అసలు నువ్వు వుంటేనే వుంటాయి. నువ్వు లేకపోతే, ఏదీ లేదు. కాని, నువ్వూ, నీ ఆలోచనలూ, ఆశలూ, ఆశయాలూ, ప్రయత్నాలూ అన్నీ నీ రూపాలన్నీ అసత్యం. ఒక్కటే. అదే “అసలు అది ఇచ్ఛా, భావనా కాదు. అది ఏదీ కాదు. అట్లా అన్నింటినీ వివేకంతో “ కాదు కాదు” అంటూ నిరాకరిస్తో, నెమ్మదిగా " మనోకల్పన. ఈ నామ అసలు వున్నది, ఆత్మ నేను”. అది భౌతికం కాదు. - జాగ్రత్తగా, శ్రద్ధగా, నిజంగా విచారణ చేస్తే క్రమంగా తాను చివరికి ఏదీ కాకుండా అఖండ ఆత్మగా అనుభవేద్యమౌతుంది. అదే అసలు అందుకే జీసస్ " అని. అలా పరమాత్మలో ఐక్యం కావడం. అంటారు " నేనూ, నా తండ్రీ ఒక టే అనడంలో ఆయనిది ఆత్మభావం.

“అయితే మనం ఏం చెయ్యాలి ? " అనే ప్రశ్న కలగక చేయవలసిందీ, మానదు. మనమా? మనం చూడవలసిందీ వూరికే వుండటం. ఈ భూలోక రంగస్థలంపై మనకు ఇవ్వబడిన పాత్రను సక్రమంగా అభినయించడం.

🕉️🌞🌍🌙🌟🚩