#ఇలాగ_ఎందరో
ఆనంద్ ఇందిర దంపతులకు ఇద్దరు కుమార్తెలు. దివ్య, దీప్తి. గోదావరి జిల్లాలో ఓ పల్లెటూరు వారిది. ఆనంద్ తండ్రి అమాయకుడు. తల్లి వంటలు చేసి సంపాదించిన
డబ్బుతో వారి కుటుంబం గడిచేది. అందువలన ఆనంద్ పెద్దగా చదువుకోలేదు. తల్లితోపాటు తనుకూడ వెళ్లి వంటలో సాయం చేసేవాడు. ఇందిరతో వివాహమయి
ఇద్దరు ఆడపిల్లలు పుట్టడం, తల్లితండ్రులు గతించడం కాలక్రమాన జరిగిపోయాయి.
భార్యాభర్తలిద్దరు ఇంట్లోనే టిఫిన్స్, వంటలు చేసి
క్యారేజ్ సర్ది నెలవారీ ఆర్డరిచ్చిన వారికి పంపుతూ
పిల్లలకు ఏ కష్టం తెలియకుండా పెంచారు. ఉండేది పల్లెటూరు. ఆదాయం అంతంత మాత్రమే. ఉన్న ఊళ్లో హైస్కూల్ చదువయాక ఇంట్లో తల్లిదండ్రులకు పనిలో సాయం చేయడం, కుట్లు అల్లికలు ఇదే కాలక్షేపం దివ్య, దీప్తులకు.
ఓరోజ పక్కింటి అనసూయ దివ్యకు సంబంధం చెప్పింది. "ఇందిరా! అబ్బాయి తండ్రి మంచి ఆస్తిపరుడమ్మా!జగన్నాధరావు ఆయన పేరు. వారి అమ్మాయి పెళ్ళయి అమెరికాలో ఉంటోంది. ఆయన, భార్య శారద, కొడుకు సుధీర్ ముగ్గురే ఇంట్లో ఉండేది" అంది అనసూయ.
"అమ్మొ! బాగా డబ్బున్నవాళ్ళంటున్నావు. మే మెక్కడ తూగగలం" అంది ఇందిర.
"నాకు తెలీదా ఇందిరా! వాళ్ళకు కట్నం అక్కరలేదట.
మంచి సాంప్రదాయ కుటుంబంలో పిల్ల కావాలంటున్నారు. మీ ఆయనకు చెప్పు. మీకిష్టమయితె వాళ్ళ ఎడ్రస్ ఇస్తా" అనిచెప్పి వెళ్ళింది ఆవిడ.
భార్య ఈ విషయాన్ని చెప్పాక ఆనంద్.. జగన్నాథం కుటుంబం గురించి ఆరా తీశాడు. అనంతరం దివ్యను
ఆ ఇంటి కోడలుగా పంపారు. "ఇకనుంచి దివ్య
మీఅమ్మాయి కాదు మా అమ్మాయి" అని వియ్యాలవారు అంటే మురిసిపోయారు. పెళ్ళయిన మూడు నెలలకు ఆషాఢమాసంలో పుట్టింటికి వచ్చిన దివ్య పరాకుగా ఉండడం, ఏదో కోల్పోయిన దానిలా విచారంగా ఉండడం చూసి ఇందిర "ఏమయిందమ్మా. ఏం జరిగింది" అని
అడిగితే పేలవంగా నవ్వింది తప్ప సమాధానం చెప్పలేదు.
"శ్రావణమాసం వరలక్ష్మీ పూజ మా ఇంట్లో చేయడం ఆనవాయితీ. అమ్మాయిని తీసుకుని మీరూ, అన్నయ్యగారు, దీప్తి కలిసి రండి వదిన గారూ" అని వియ్యపురాలు కాల్ చేసి చెప్పింది.
కానీ దివ్య నిరాకరించింది. "ప్రస్తుతం ఇక్కడే ఉంటాను వెళ్ళనని" మొండికేసింది.
"ఏమిటితల్లీ ఈ మొండితనం. మీ అత్తగారికి
ఏం సమాధానం చెప్పాలి? బాగోదమ్మా" అని బుజ్జగించి తీసుకెళ్లి దేపెట్టి వచ్చారు.
దసరా పండుగకు అల్లుడుతో కలిసి వస్తుందనుకున్న అమ్మాయి ఒంటరిగానే వచ్చింది. పిల్ల బాగా చిక్కి, నల్లబడిందని "ఏమ్మా! ఏదైనా విశేషమా?" తల్లి అడిగితే వినబడనట్లుగా లోపలకు వెళ్ళిపోయింది.
ఆనంద్, ఇందిర ఒకరిమొహాలొకరు చూసుకున్నారు.
వారికి కూతురు ప్రవర్తన అర్థం కావడం లేదు. ఏదైనా నోరువిప్పి చెప్తేకదా అర్థమయ్యేది. మళ్లీ కూతురుని బ్రతిమిలాడి పంపించారు. సంక్రాంతి పండుగకు అల్లుడు, కూతురు తో పాటు వియ్యంకుడు, వియ్యపురాలినీ కూడా ఆహ్వానించారు.
వచ్చారందరూ. శ్రీమంతులైన వియ్యపురాలు శారద, వియ్యంకుడు తమ ఇంటికి రావడమే కాక
ఎంతో కలివిడిగా పనుల్లో సాయపడడం వారికి ఆశ్చర్యం, ఆనందం కలిగించింది. పండుగ మూడు రోజులు అయివెళ్ళారు. ఇంత మంచి కుటుంబం లోకి
అడుగు పెట్టిన కూతురు దిగాలుగా ఎందుకు ఉంటోందో
అర్థం కాని' ఫజిల్' అయింది ఆనంద్, ఇందిరలకు.
రెండోఅమ్మాయి దీప్తికి సంబంధాలు చూస్తున్నారు.
ఈ లోగా హఠాత్తుగా శివరాత్రి ముందురోజున దివ్య వచ్చింది. చెప్పాపెట్టకుండా వచ్చిన కూతుర్ని చూచి దిగ్భ్రాంతి చెందారు.
ఇంతలో శారద కాల్ చేసి "దివ్య క్షేమంగా చేరిందా"
అని అడిగింది.
ఆవిడకు సమాధానం చెప్పి కూతురుని మామూలుగా పలుకరించింది ఇందిర. దివ్యలో ఏ మార్పు లేదు. చెల్లెలుతో కూడా
అంటీముట్టనట్లే ఉంటోంది.
నాలుగు రోజుల తర్వాత మళ్లీ శారద ఫోన్ చేసి "వదినగారూ! దివ్య లేక ఇల్లు బోసిపోయింది.
ఆడపిల్లలంటే నాకు చాలా ఇష్టం. మా అమ్మాయి అమెరికాలో సెటిల్ అయిన తర్వాత బెంగగా ఉండేది నాకు. దివ్య మా ఇంట అడుగు పెట్టాక మళ్లీ మా అమ్మాయే వచ్చినంత ఆనందం కలిగింది. ఎప్పుడు తీసుకుని వస్తున్నారు దివ్యని" అంది.
"మంచిరాజు చూసిన తర్వాత తీసుకు వస్తారు
మీ అన్నమయ్య గారు "ఇందిర చెప్పింది. తర్వాత కూతురుతో మాట్లాడింది.
"మీ అత్తగారు నిన్ను తీసుకుని రమ్మన్నారు" అని.
"నేను ఇక ఆఇంటికి వెళ్ళనమ్మా" అంది దివ్య.
నిర్ఘాంతపోయింది ఇందిర.
మతిఉండే మాట్లాడుతున్నావా?" కోపంతో గట్టిగా అంది.
ఈ గడబిడ విని వరండాలో కూర్చున్న ఆనంద్, పెరట్లో పనిచేస్తున్న దీప్తి వచ్చారు. ఆవేశంతో వణుకుతున్న ఇందిరను చూసి "ఏమైంది. ఏంజరిగింది "అన్నాడు.
"మీ కూతుర్నే అడగండి" భార్య మాటవిని
"ఏమయిందమ్మా" ప్రశ్నించాడు కూతుర్ని. దివ్య తలదించుకుంది తండ్రి అడిగినప్రశ్నకు సమాధానంగా.
"చెప్పమ్మా" తలనిమురుతూ అన్నాడు. అంతే తండ్రిని వాటేసుకొని వెక్కివెక్కి ఏడ్చింది. కూతురు దుఃఖం చూసిన ఆయన గాబరా పడ్డారు. భార్యాభర్తలిద్దరూ చాలాసేపు బ్రతిమాలి, బుజ్జగించిన తర్వాత తల్లితో చెప్పుకుంది దివ్య. విన్నవెంటనే ఇందిరకు మతిపోయినంత పనయింది.
"మరి ఈ విషయం ఇన్నాళ్ళు చెప్పలేదేం తల్లీ" అంది. అడిగిందే కాని ఆమెకు దుఃఖం తన్నుకు వస్తోంది.
ఆనంద్ కు చెప్పి బావురుమంది. విన్న ఆనంద్ పరిస్థితి అలాగే ఉంది. ఎలాగో దుఃఖాన్ని దిగమింగుకుని భార్యను ఓదార్చాడు. ఈ సమస్యను పరిష్కరించడం ఎలాగో అర్థం కావడం లేదు వారికి. ఓ ప్రక్క వియ్యపురాలు ఫోన్ చేసి పంపలేదేమని కంగారు పెడుతోంది.
ఎవరికీ చెప్పుకోలేని బాధ.
వీరి వైఖరి చుట్టుపక్కల వారు గమనించి అడగనే
అడిగారు. "ఏంటి ఇందిరా! ఈ మధ్య పరాకుగా అదోమాదిరిగా ఉంటున్నావు!" అని.
పేలవంగా నవ్వింది తప్ప జవాబివ్వలేదు.
విషయమేమిటంటే...తల్లి గుచ్చిగుచ్చి అడగ్గా
దివ్య చెప్పిన సమాధానం "భర్త తనతో కాపరం చేయడం లేదని, పైగా సూటిపోటి మాటలతో మనసు గాయపరుస్తున్నాడని" విన్న ఇందిర కూతురుని
"మరి ఇన్ని రోజులు నుంచి ఎందుకు చెప్పలేదని" అడిగితే "చెప్తే ఊరుకునేది లేదని హెచ్చరించి నీగురించి చెడుగా చెప్పి మీ కుటుంబాన్ని బజారుకీడుస్తాము, నీ చెల్లెలికి పెళ్లి కాకుండా చేస్తాము అని బెదిరించారు" అంది.
"అమ్మా! ఇప్పుడు కూడ ఇక్కడకు వచ్చి మిమ్మల్ని బాధ పెట్టాలని అనుకోలేదు. కానీ భరించలేక పోతున్నానమ్మా. నించుంటె తప్పు కూచుంటె తప్పు పట్టే మనుషుల మధ్య బ్రతకడం కష్టంగా ఉంది. శుభ్రంగా తెమిలితే ఎవరికోసం
ఈ షోకులు అనడం ఇంకా...చాలా మాటలతో మనసు గాయపరుస్తున్నారమ్మా. పైకి మంచితనం నటించే
అత్తగారు చూసే చూపులు చాలమ్మా మాటలవసరంలేదు.
ఆమ్మా! తను నాతో మంచిగా ఉంటె చాలు స్నేహితులుగా కలిసి జీవించవచ్చును. కానీ నిత్యం అనుమానిస్తూ అవమానించే ఆ మనిషితో కలిసి బ్రతుకడం నరకమనిపిస్తోంది" అని అంది.
"ఈ సారి ఫోన్ చేసి పంపించలేదేమని అడిగితే ఏం చెప్పమంటావే" అన్న తల్లితో
"నన్ను వెళ్ళమని మీరు బలవంతపెడ్తే నాకు
చావు తప్ప గత్యంతరం లేదు" అంది.
ఏదో విధంగా కొద్ది రోజులు దివ్యను పంపకుండా ఆపి తర్వాత ఆలోచించ వచ్చని నిర్ణయించుకున్నారు ఆనంద్, ఇందిర. హఠాత్తుగా దివ్య అత్తగారు వచ్చేసరికి కాళ్లు చేతులు ఆడలేదు ఇందిరకు. వస్తూనే దివ్యను తొందర చేసింది వెళ్ళిపోదాం అంటూ. బయటకు వెళ్లిన ఆనంద్ ను రమ్మని ఫోన్ చేసింది ఇందిర.
"అక్కయ్యగారూ ఉగాది పండుగకు మీరు, బావగారు, అబ్బాయి వచ్చి నాలుగు రోజులు ఉండి అప్పుడు మీ కోడలిని తీసుకు వెళ్ళండి. దివ్య బాగా చిక్కిపోయి
నీరసంగా కనిపిస్తోంది." అన్నాడు ఆనంద్. ఆవిడ ఒప్పుకోలేదు.
దివ్య ఖచ్చితంగా చెప్పేసింది "నేనురాను" అని.
దాంతో ఆమె ఇరుగుపొరుగు వారందరికీ వినబడేలా కేకలు వేసి "ఎలారావో చూస్తాను" అంటూ వెళ్ళింది. ఉన్నంతలో పరువుగా గడుపుతున్న వారికి ఆవిడ చేసిన రబస కు తలకొట్టినట్లయింది. వీధి ముఖం చూడాలంటే సిగ్గని పించినా తప్పదుగా! ఆనంద్ దంపతు లెలాంటివారో చుట్టుప్రక్కల వారికి తెలుసు కనుక విన్నా ఎవరూ పట్టించుకోలేదు. ఏమయిందని గాని అడగనూ లేదు.
ఇందిర మేనమామ శంకరయ్య బాగా పలుకుబడి ఉన్నవాడు. ఆయనతో చెప్పుకుని కన్నీళ్ళు పెట్టుకుంది ఇందిర. "నువ్వేమి భయపడకమ్మాయి. నేను చూసుకుంటాను." ఆయన ఇచ్చిన భరోసా తో కాస్త తెప్పరిల్లిందా కుటుంబం.
ఎలాగైతేనేమి ఆనంద్ కుటుంబాన్ని ఒడ్డున పడేశాడాయన. పేదింటిపిల్ల నోరెత్తకుండ పడి వుంటుందని భావించి సంసారజీవితానికి పనికిరాని కొడుకని తెలిసి దివ్యతో పెళ్లి జరిపించారు. కానీ మంచి వ్యవహారకర్త అయిన శంకరయ్య జోక్యం చేసుకోవడంతో ఆస్తి తప్ప పరపతి లేని జగన్నాథం కుటుంబం చేసేదేమి లేక కొడుకు, కోడలు ఇష్టం మీద విడాకులు తీసుకోను సమ్మతించారు.
ఊళ్లోవాళ్ళకే కాక బంధువు లందరికి దివ్య విడాకులు తీసుకున్న సంగతి తెలిసింది. ఇందిర మునపట్లా ఉండలేక దిగులుగా ఉండడం చూసి ఇరుగుపొరుగు వారు ధైర్యం చెప్పారు. "ఇందిరా బాధపడకు. మంచిరోజులు రాకపోవు. పిల్ల క్షేమంగా ఇంటికి వచ్చింది. రోజూ ఇలాంటి వార్తలు
ఎన్ని వింటంలేదు. అన్నీ అవే సర్దుకుంటాయ్" ఇలా
ఎవరికి తోచినట్టు వారు చెప్పారు.
ఇంట్లో ఇంకా పెళ్లి కావలసిన పిల్ల ఉంది.
పెళ్ళయిన పెద్దపిల్ల బ్రతుకిలా అయిందే అని బాధపడే
ఆ తల్లిదండ్రులకు ఎవరి ఓదార్పు మాత్రం
ఊరటనిస్తుంది. కాలమే సమాధానం చెప్పాలి.
🙏🙏🙏🙏🙏
Yenumula
🙏🙏🙏🙏🙏
No comments:
Post a Comment