మహాభారతంలో కురుక్షేత్రం యుద్ధంలో శ్రీ కృష్ణుడు కేవలం అర్జునుడికి మాత్రమే తన యొక్క నిజ రూపాన్ని మరియు మనిషి జీవిత పరమార్ధాన్ని, ఆత్మకి, పరమాత్మకు తేడాని "గీతోపదేశం" చేశారు ఎందుకు?

అర్జునుడికి మాత్రమే విశ్వరూపం చూపించడానికి కారణాలు

🕉️ అర్జునుడి అర్హత మరియు భక్తి :

అర్జునుడు శ్రీకృష్ణుని పట్ల అచంచలమైన భక్తి, విశ్వాసం కలిగి ఉన్నాడు. అతడు కృష్ణుడిని తన సఖుడిగా, గురువుగా, పరమాత్మగా పూర్ణంగా అంగీకరించాడు. గీతలో కృష్ణుడు స్పష్టంగా చెప్తాడు - పరమ జ్ఞానాన్ని అర్హత కలిగిన శిష్యుడికి మాత్రమే బోధించాలని. అర్జునుడు ఆధ్యాత్మిక జ్ఞానాన్ని స్వీకరించడానికి అవసరమైన మానసిక స్థైర్యం, విశ్వాసం, శరణాగతి కలిగి ఉన్నాడు. అతడు సాధారణ ఉత్సుకతవల్ల కాకుండా, నిజమైన ఆధ్యాత్మిక సంకటంలో ఉన్నప్పుడు కృష్ణుడిని శరణువేడాడు.

సర్వధర్మాన్ పరిత్యజ్య మామేకం శరణం వ్రజ | అహం త్వా సర్వపాపేభ్యో మోక్షయిష్యామి మా శుచః || (భగవద్గీత 18.66)

సమస్త ధర్మాలను విడిచిపెట్టి నన్ను ఒక్కడినే శరణువేడు. నేను నిన్ను సమస్త పాపాల నుండి విముక్తుణ్ణి చేస్తాను, దుఃఖించకు.

అర్జునుడు ఈ స్థాయి శరణాగతికి చేరుకున్నాడు కాబట్టి, కృష్ణుడు తన పరమ రహస్యాన్ని అతనికి వెల్లడించాడు.

🕉️ అర్జునుడి సంశయ స్థితి మరియు ధర్మ సంకటం

కురుక్షేత్ర యుద్ధభూమిలో అర్జునుడు తీవ్రమైన మానసిక సంకటంలో పడ్డాడు. తన బంధువులను, గురువులను, తాతలను చంపాలా వద్దా అనే ప్రశ్నతో అతడు పూర్ణంగా విచలితుడయ్యాడు. ఈ క్షణంలో అతడికి కేవలం ఓదార్పు మాత్రమే కాదు, జీవిత సత్యం గురించి పూర్ణ జ్ఞానం అవసరమైంది. కృష్ణుడు అర్థం చేసుకున్నాడు - ఇది కేవలం యుద్ధం గురించిన సందేహం కాదు, ఇది ధర్మం, కర్తవ్యం, జీవితం, మరణం, ఆత్మ గురించిన సమస్త సందేహాలను పరిష్కరించాల్సిన క్షణం అని.

కార్పణ్యదోషోపహతస్వభావః పృచ్ఛామి త్వాం ధర్మసమ్మూఢచేతాః |యచ్ఛ్రేయః స్యాన్నిశ్చితం బ్రూహి తన్మే శిష్యస్తేఽహం శాధి మాం త్వాం ప్రపన్నమ్ || (భగవద్గీత 2.7)

బలహీనత నా స్వభావాన్ని ఆవరించింది. ధర్మం విషయంలో నా మనస్సు చలించింది. ఏది మంచిదో స్పష్టంగా చెప్పు. నేను నీ శిష్యుడను, నిన్ను శరణువేడుకొంటున్నాను ., నాకు బోధించు.

ఈ శిష్యత్వ భావన చాలా ముఖ్యం. అర్జునుడు తన అహంకారాన్ని విడిచిపెట్టి, నిజమైన శిష్యుడిగా కృష్ణుడిని సమీపించాడు.

🕉️ దివ్య దృష్టి - విశేషమైన చూసే శక్తి

విశ్వరూపాన్ని చూడడానికి సాధారణ కన్నులతో సాధ్యం కాదు. దానికి దివ్య దృష్టి అవసరం. కృష్ణుడు అర్జునుడికి ప్రత్యేకమైన "దివ్య చక్షువు" ఇచ్చాడు. ఇతర యోధులు, పాండవులు, కౌరవులు అందరూ అక్కడే ఉన్నారు కానీ వారికి ఈ దృష్టి లేదు. విశ్వరూపం అంటే కేవలం శారీరక రూపం కాదు - అది సమస్త విశ్వాన్ని, కాలాన్ని, సృష్టిని, లయను చూపించే అత్యంత భయంకరమైన మరియు దివ్యమైన దర్శనం. ఈ దృష్టి లేకుండా దాన్ని చూడటం సాధ్యం కాదు.

న తు మాం శక్యసే ద్రష్టుమనేనైవ స్వచక్షుషా |దివ్యం దదామి తే చక్షుః పశ్య మే యోగమైశ్వరమ్ || (భగవద్గీత 11.8)

కానీ నీవు నన్ను ఈ సాధారణ కన్నులతో చూడలేవు. నేను నీకు దివ్య చక్షువును ఇస్తున్నాను, నా ఐశ్వర్యవంతమైన యోగ శక్తిని చూడు.

ఇది కృష్ణుడు అర్జునుడికి మాత్రమే ఇచ్చిన ప్రత్యేక వరం.

🕉️ సంజయుడి వర్ణన - పరోక్ష జ్ఞానం

ఆసక్తికరమైన విషయం ఏమిటంటే, ధృతరాష్ట్రుడికి సంజయుడు ద్వారా ఈ విశ్వరూప దర్శనం వర్ణించబడింది. సంజయుడికి వ్యాస మహర్షి "దివ్య దృష్టి" ఇచ్చాడు, దాని వల్ల అతడు దూరం నుండి కురుక్షేత్రంలో జరిగే ప్రతిదీ చూడగలిగాడు. కానీ ఇతర యోధులు, పాండవ సోదరులు కూడా విశ్వరూపాన్ని చూడలేదు. దీనివల్ల మనకు అర్థమవుతుంది - ఈ దర్శనం అర్జునుడికి మాత్రమే ఉద్దేశించబడింది. కృష్ణుడు తన సంకల్పంతో అర్జునుడికి మాత్రమే ఆ రూపాన్ని చూపించాడు, ఇతరులకు కాదు. ఇది భౌతిక దృశ్యం కాదు - ఇది ఆధ్యాత్మిక అనుభూతి.

🕉️ గురు-శిష్య పరంపర మరియు రహస్య జ్ఞానం

వేద సంప్రదాయంలో పరమ జ్ఞానం ఎల్లప్పుడూ గురువు నుండి అర్హత కలిగిన శిష్యుడికి మాత్రమే బోధించబడుతుంది. దీన్ని "గుహ్య విద్య" అంటారు. కృష్ణుడు గీత చివరలో స్పష్టంగా చెప్తాడు - ఈ జ్ఞానాన్ని తపస్సు లేని వారికి, భక్తి లేని వారికి, వినను ఇష్టం లేని వారికి ఎప్పుడూ చెప్పకూడదని. అర్జునుడు ఈ మూడు అర్హతలు కలిగి ఉన్నాడు - అతడికి జ్ఞానం కావాలనే తపన ఉంది, కృష్ణుడి పట్ల భక్తి ఉంది, మరియు శ్రద్ధతో వినే మానసిక స్థితి ఉంది.

ఇదం తే నాతపస్కాయ నాభక్తాయ కదాచన | న చాశుశ్రూషవే వాచ్యం న చ మాం యోఽభ్యసూయతి || (భగవద్గీత 18.67)

ఈ జ్ఞానాన్ని తపస్సు లేని వారికి, భక్తి లేని వారికి, వినడానికి ఇష్టపడని వారికి, నన్ను దూషించే వారికి ఎప్పుడూ చెప్పకూడదు.

అర్జునుడు ఈ అన్ని అర్హతలు కలిగి ఉన్నాడు, అందుకే కృష్ణుడు తనకు తెలిసిన అత్యున్నత సత్యాన్ని అతనితో పంచుకున్నాడు.

🕉️🕉️ ఆత్మ తత్త్వం

"న జాయతే మ్రియతే వా కదాచిన్ నాయం భూత్వా భవితా వా న భూయః | అజో నిత్యః శాశ్వతోऽయం పురాణో న హన్యతే హన్యమానే శరీరే ||" (2.20)

"ఆత్మ ఎప్పుడూ జన్మించదు, చావదు. ఇది జనింపక ముందే లేదు, ఇక ఉండదు అనేది కాదు. ఇది అజం, నిత్యం, శాశ్వతం, పురాతనం. శరీరం చంపబడినా ఇది చంపబడదు."

"ఈశ్వరః సర్వభూతానాం హృద్దేశేऽర్జున తిష్ఠతి | భ్రామయన్సర్వభూతాని యన్త్రారూఢాని మాయయా ||" (18.61)

"అర్జునా! ఈశ్వరుడు అన్ని జీవుల హృదయాలలో నివసిస్తున్నాడు, తన మాయతో వాటిని యంత్రంలో ఉన్నట్లు నడిపిస్తున్నాడు."

"మత్తః పరతరం నాన్యత్కించిదస్తి ధనఞ్జయ | మయి సర్వమిదం ప్రోతం సూత్రే మణిగణా ఇవ ||" (7.7)

"నాకంటే పరమైనది ఏదీ లేదు. దారంలో ముత్యాలు ఉన్నట్లు, అన్నీ నాలో కూర్చబడి ఉన్నాయి."

🕉️🕉️ కృష్ణుడు చివరికి స్పష్టం చేస్తారు:

"ఇదం తే నాతపస్కాయ నాభక్తాయ కదాచన | న చాశుశ్రూషవే వాచ్యం న చ మాం యోऽభ్యసూయతి ||" (18.67)

"ఈ జ్ఞానం తపస్సు లేనివారికి, భక్తి లేనివారికి, విధేయత లేనివారికి, నన్ను అసూయపడేవారికి చెప్పరాదు."