నేటి జీవిత సత్యం. అరిషడ్వర్గాలలో మూడవది లోభం. ప్రలోభపెట్టే ఈ లోభాన్ని మనిషి విడనాడాలి.

నేటి జీవిత సత్యం.

అరిషడ్వర్గాలలో మూడవది లోభం. ప్రలోభపెట్టే ఈ లోభాన్ని మనిషి విడనాడాలి. లోభి ఎంత సంపాదించినా తానూ అనుభవించడు,సుఖపడడు. తనవాళ్ళనూ సుఖపెట్టడు,అనుభవించనీయడు. కష్టపడి తేనెను కూడబెట్టిన తేనెటీగలు దాన్ని మానవులపాలు చేసినట్లూ,తాము పెట్టిన పుట్టను చీమలు పాములకప్పగించినట్లూ లోభి తన సంపాదననూ,కష్టార్జితాన్నీతన తదనంతరం మరెవరికో ధారాదత్తం చేస్తాడు. ఈ లోకంలోంచి తాను వెళ్ళిపోయేటప్పుడు ఏదీ తనతో తీసుకువెళ్లలేనని తెలిసి కూడా నిరంతరం ధనార్జనకే పాటుపడతాడు కాని దేనికోసమైనా వెచ్చించడానికి మాత్రం వెనుకాడతాడు. దానం చేస్తే ఎక్కడ పేదవాడినయిపోతానేమోనని లోభి దానం చెయ్యడట. దానం చెయ్యకపోతే పేదవాడినవుతానని దానం చేస్తాడట దాత. ఈ రోజు తన ఇల్లూ,తన ఆస్తీ,తన సంపదా,తన ఐశ్వర్యమూ అనుకున్నవి రేపు తన కొడుకులవవుతాయి. అలా తన కొడుకులు తమవనుకున్నవి తర్వాత తన మనవళ్ళవవుతాయి. తదనంతరం తన మునిమనవళ్ళవవుతాయి.ఇలా పరంపర కొనసాగుతూనే ఉంటుంది.అంతే కాని ఏదీ ఎవరి స్వంతమూ కాదు.ఎవరికీ శాశ్వతం కాదు. అయినా మనిషి మాత్రం లోభం వీడడు. దానికి ఓ ఉదాహరణ

లోభి అయిన ఒక ఆసామీ చిన్నవాడైన తన కొడుకును వెంటబెట్టుకుని మంచి ఎండలో కాలినడకన ఒకచోటికి బయలుదేరేడు. అలా కొంత దూరం వెళ్ళేక కొడుకు అక్కడున్న కొబ్బరి బొండాలు చూసి “ నాన్నా! నాకు దాహం వేస్తుంది.ఆ కొబ్బరి బొండాం ఒకటి కొను నాన్నా!” అన్నాడు.” బాబూ! బొండాం ఎంత? “ అని అడిగేడు తండ్రి ఆ అమ్మేవాడ్ని. వాడు 20 రు. అని చెప్పేడు. “ ఎందుకురా ఇంకొంచెం ముందుకు వెళ్తే ఇంకా తక్కువకు దొరుకుతాయి.పద “ అని నడవమన్నాడు కొడుకుని.మరి కొంత దూరం వెళ్ళేక మళ్ళీ కొడుకు “ నాన్నా! గొంతెండిపోతుంది.అవిగో! కొబ్బరి బొండాలు.ఒకటి కొను నాన్నా!” అన్నాడు. “ఎంత?” అని అడిగితే “15రు.” అని చెప్పేడు వాడు. “ చూసేవా?నేను చెప్పేను కదా! 5రు. తగ్గలేదూ? మరి కొద్దిగా నడువు.ఇంకా తక్కువకు దొరుకుతాయి.” అని ఒకసారీ, “అదిగో! మన ఇల్లు దగ్గరలోనే ఉంది.” అని ఒకసారీ అలా కొడుకును నడిపించసాగేడు ఆ లోభి. చివరికి ఆ కొడుకు ఇంక నేను నడవలేనని చెప్తూ సొమ్మసిల్లి పడిపోయేడు. 20రు. కోసం లోభత్వం చూపిన ఆ లోభి తర్వాత కొడుక్కి చికిత్సకూ,వైద్యానికీ ఎంత ఖర్చు పెట్టి ఉంటాడంటారు? అదే లోభ ప్రలోభం అంటే.

సేకరణ. మానస సరోవరం 👏

సేకరణ