🔔 *అనగనగా...* 🔔

ఒకప్పుడు, అత్యంత సద్గుణవంతుడైన పెద్దమనిషి తన కుటుంబంతో తీర్థయాత్రకు బయలుదేరాడు. అనేక మైళ్లు ప్రయాణించిన తరువాత, దాహంతో కుటుంబమంతా అలమటించింది. తీవ్రమైన వేసవిలో నీరు ఎక్కడా కనిపించలేదు. పిల్లలు అలసటతో క్షీణిస్తున్నారు. చివరికి ఆ పెద్దమనిషి దైవాన్ని ప్రార్థించాడు — “ఓ ప్రభూ! ఈ పరిస్థితిని పరిష్కరించు” అని.

ఆ సమయానికి సమీపంలో ధ్యానంలో కూర్చుని ఉన్న ఒక ఋషిని చూశాడు. ఆయన వద్దకు వెళ్లి తన కష్టాన్ని వివరించగా, ఋషి — “ఇక్కడి నుండి ఒక మైలు దూరంలో ఉత్తరాన ఒక చిన్న నది ఉంది, అక్కడికి వెళ్ళి నీరు త్రాగండి” అని సూచించాడు.

అతను సంతోషించి, ఋషికి నమస్కరించి, భార్య పిల్లలను అక్కడే ఉండమని చెప్పి నదివైపు బయలుదేరాడు. నీటిని నింపుకొని తిరిగి వస్తుండగా, దారిలో దాహంతో ఉన్న ఐదుగురిని చూశాడు. ధర్మశీలుడైన అతడు వారిని అలానే వదిలి పోవలేక, తన నీటిని వారికీ ఇచ్చి తిరిగి నదికి వెళ్ళాడు. రెండోసారి వస్తున్నప్పుడు మళ్లీ దాహంతో ఉన్న మరికొందరిని చూశాడు — మళ్లీ తన నీటిని వారికీ ఇచ్చేశాడు.

మూడవసారి నీరు తీసుకొని వచ్చేసరికి, తన కుటుంబం తీవ్రమైన దాహంతో అపస్మారక స్థితిలో నేలపై పడి ఉంది. వారిని మేల్కొలిపేందుకు ఎంత ప్రయత్నించినా ఫలితం లేకపోయింది. నిరాశతో ఋషి వద్దకు పరుగెత్తి — “మహర్షీ, నేను ఏ పాపం చేసాను? ఇతరులకు సహాయం చేసినందుకు నా కుటుంబం ఇలా ఎందుకు?” అని ఏడ్చాడు.

ఋషి ప్రశాంతంగా అన్నాడు — “ఓ సజ్జనుడా! నీవు దాహంతో ఉన్నవారికి నీ నీటిని ఇచ్చావు. కానీ నీ కుటుంబం దాహంతో ఉన్నప్పుడు నీ చేతిలో నీరు లేకపోవడం ధర్మమా?” అని ప్రశ్నించాడు.

అతను వినయంగా జవాబిచ్చాడు — “మహర్షీ, నేను స్వార్థం లేకుండా చేసిన ధర్మమే అనుకున్నాను.”

అప్పుడు ఋషి గంభీరంగా అన్నాడు —

“ధర్మం అంటే ఇతరులకు సహాయం చేయడం మాత్రమే కాదు; నీ బాధ్యతలను ముందు నిర్వర్తించడం కూడా ధర్మమే. నీకు నేను నీరు ఇవ్వలేదు, దారి చూపించాను. అలాగే నీవు కూడా వారికి నది దారి చూపి ఉండవచ్చు కదా? అప్పుడు నీ కుటుంబం, ఇతరులూ ఇద్దరూ క్షేమంగా ఉండేవారు.”

ఆ మాటలు విన్న పెద్దమనిషి సత్యాన్ని గ్రహించాడు. ఇతరుల మేలుకోసం స్వంత బాధ్యతలను విస్మరించడం ధర్మం కాదని అర్థం చేసుకున్నాడు.

🌼 బోధ:

మన విధిని నిర్వర్తించడమే నిజమైన ధర్మం.

ఇతరులను రక్షించాలంటే ముందుగా మన కుటుంబాన్ని, మన బాధ్యతలను రక్షించాలి.

మంచి చేయడం అంటే మార్గం చూపడం — భగవంతుని సత్యమార్గం వైపు నడిపించడం.👏