🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

కాఫీ కబుర్లు 

టైటిల్: వనభోజనం: ఒక చుక్క కాఫీ కోసం... ఒక కాలనీ పోరాటం! ☕️🌳

"అయ్యో, ఈ వనభోజనం ఆలోచన ఎవరిదో! ఉదయాన్నే కాఫీ లేకుండా మనిషి బతుకుతాడా?" 😠

ఆధునిక ఫాస్ట్ ఫుడ్ పిక్నిక్‌లకు భిన్నంగా, పాతకాలపు సంప్రదాయాన్ని గుర్తుచేస్తూ, కార్తీక మాసపు వనభోజనాన్ని ఒక కాలనీ వాసులు ఎలా నిర్వహించుకున్నారు? కాఫీ ప్రియుడు నరసింహశాస్త్రి పడిన ఆరాటం, కట్టెల పొయ్యి వాసన, తోటలోని సరదాలు - ఈ కథ చదివితే కచ్చితంగా మీ చిన్ననాటి వనభోజనం గుర్తుకొస్తుంది! 💖

భాగం 1: కాఫీ లేని గంట... శాస్త్రి గారి గోల! 😩

ఆదివారం ఉదయం ఆరు గంటలు. నగరం నిద్ర లేవకముందే, పెద్ద బస్సు కాలనీ పార్కు దగ్గర బయలుదేరింది. బస్సు అంతా కోలాహలంగా ఉంది! మగవాళ్లు వంట సామాన్లు, చాపలు ఎక్కిస్తుంటే, ఆడవాళ్లు గుంపులు గుంపులుగా పెళ్లివారిలా కబుర్లు చెప్పుకుంటూ బస్సు ఎక్కారు. రామశాస్త్రి గారి పర్యవేక్షణలో బస్సు బయలుదేరింది.

కానీ, మంచం మీద లేవగానే కాఫీ కప్పు పట్టుకునే నరసింహశాస్త్రి మాత్రం పిల్లిలా బస్సు అంతా తిరుగుతున్నాడు. కనీసం గంటకు గాని కాఫీ కప్పు చేతిలోకి రాదు! ఎందుకంటే, నిన్నటి మీటింగ్‌లో రామశాస్త్రి గారు ఖరాఖండిగా చెప్పారు: "ఉదయం ఏమీ బయట వస్తువులు తినడానికి వీల్లేదు! అన్నీ మనం స్వయంగా తయారుచేసుకునే తినాలి. లేదంటే వనభోజనం మాటకు అర్థం లేదు!" 🤝

"అయ్యో, ఈ వనభోజనం ఆలోచన ఎవరిదో! కాఫీ లేకుండా మనిషి బతుకుతాడా?" అని శాస్త్రి గారు గద్దిస్తుంటే, పక్కనున్న అమ్మాయిలు నవ్వుకుంటూ ఆటపట్టించారు: "శాస్త్రిగారూ, ఇంకో అరగంటలో చేరతాం. అప్పటి వరకు మీ పని ఇంతే!" 🤣

బస్సులోంచి సూర్యకాంతి గీతలుగా పడుతుంటే, రమణయ్య హార్మోనియం తెచ్చి పల్లెటూరి పాటలు మొదలుపెట్టాడు. బస్సంతా కచేరీగా మారిపోయింది. కొబ్బరి తోటలు, వరి పొలాలు, చెరువులు కనబడుతుంటే అందరి మనసూ మధురంగా మారింది.

భాగం 2: కట్టెల పొయ్యి పొగలో... కాఫీ వాసన! ☕️

బస్సు పెద్ద తోట దగ్గర ఆగింది. పిల్లలు బంతులు తీసుకుని తోటలోకి పరుగులు తీయగా, మగవాళ్లు సామాన్లు దింపుతున్నారు. ఆడవాళ్లు కొంగులు దోపుకుని నాలుగు ఇటుకలు పేర్చి, కట్టెలు వెలిగించి కాఫీ డికాషన్‌ మరగబెడుతుంటే... ఆ పొగ వాసనలో కాఫీ వాసన తగలగానే... నరసింహశాస్త్రికి ప్రాణం లేచి వచ్చినట్లు అయ్యింది!

గ్లాస్ పట్టుకుని పరుగు పరుగున వచ్చాడు! శాస్త్రి గారి ఆత్రం చూసి అందరికీ నవ్వొచ్చింది. "పాపం, ఆయనది కాఫీ ప్రాణం! ఎంతసేపు ఓపిక పట్టి ఉంటాడు!" అని నవ్వుకున్నారు. 😂

కాఫీ అయింది సరే! మరి టిఫిన్ సంగతి ఏమిటి? "అసలే నాది ముసలి ప్రాణం. ఎనిమిది అయింది అంటే చాలు, షుగర్ మందు వేసుకోవాలి," అంటూ ముందుకు వచ్చిన మహాలక్ష్మి అమ్మగారికి, దూరంగా పొయ్యి మీద మరుగుతున్న నీటిలో ఉప్మా కలుపుతున్న సుభద్రమ్మ కనిపించింది. "కాస్త నెయ్యి ఎక్కువ పోయమ్మ! కాసిని జీడిపలుకులు వేయి!" అని సలహా ఇచ్చింది మహాలక్ష్మి.

శీతాకాలపు నులి వెచ్చని ఎండలో... అరిటాకు ముక్కలో పెట్టిన వేడివేడి నెయ్యి కారుతున్న ఉప్మాను, అల్లం పచ్చడితో కలిపి, పాతకాలపు పెళ్లిల్లో చేసినట్లుగా గుర్తు చేసుకుంటూ అల్పాహారం లాగించేశారు! 😋

భాగం 3: ఆటలు, ఆప్యాయతలు, అరిటాకు విందు! 🎉

టిఫిన్ అయిన వెంటనే 60 ఏళ్లు దాటిన అచ్యుతరావు గారు క్రికెట్ బ్యాట్ పట్టుకుని పిల్లలతో సహా తోటలోకి పరిగెత్తారు. కుర్రాళ్లు కంప్యూటర్ గేములు వదిలేసి కబడ్డీ, దొంగ-పోలీసు, కోతికొమ్మచ్చి ఆడారు. "ఎంతకాలం అయింది ఇలాంటి ఆటలాడి!" అని పెద్దలు మెచ్చుకున్నారు. పాత కబుర్లు చెప్పుకుంటూ వయసు దాటిన వాళ్లు చెట్ల కింద కూర్చున్నారు.

నరసింహశాస్త్రి మాత్రం మరోసారి కాఫీ కోసం ఆ పొయ్యి వైపు చూడటం మొదలుపెట్టాడు.

మగవాళ్లు వంటవాళ్ల అవతారం ఎత్తారు. ఒక పక్క పొయ్యి మీద కందిపప్పు ఉడుకుతుంటే, మరొక పక్క కంద-బచ్చలి ముక్కల పులుసు, పనసపొట్టు కూర వాసనలు ముక్కును అదరగొడుతున్నాయి. ఇంకో పక్క బూరెలు, పాయసం తీపి వాసనలు, ఆవపెట్టిన పులిహార ఘాటు గాలిలో ఎగిరిపడుతుంటే... హమ్మయ్య, వంట అయిపోయింది! అనుకున్నారు.

ఆటపాటలతో అలసిపోయిన జనం తిరిగి వచ్చేటప్పటికి, ఉసిరిచెట్టు కింద పదార్థాలన్నీ చేర్చి పూజ చేసుకుని, నైవేద్యం పెట్టారు. పచ్చటి అరిటాకుల ముందు కూర్చున్న జనాన్ని చూస్తుంటే, మహాలక్ష్మికి చిన్ననాటి కార్తీక వనభోజనం గుర్తుకొచ్చింది.

పట్టణ సంస్కృతికి అలవాటు పడిన జనం, పాతకాలపు మర్యాదలు, వడ్డనలు మళ్లీ గుర్తుకొచ్చి, చలోక్తులు విసురుకుంటూ, కడుపు నిండా కార్తీక వనభోజనం ఆరగించారు.

బయట హోటల్ ఫాస్ట్ ఫుడ్ తిని, అనుభూతి లేకుండా ఇంటికి చేరుకునే పద్ధతికి భిన్నంగా, అందరూ ఆనందంగా, ఆప్యాయంగా, కలిసి మెలిసి వంటలు చేసుకుని తిన్న ఆ అనుభూతికి, ఇంటికి తిరిగి వెళ్ళిపోతుంటే అందరికీ కన్నీళ్లు వచ్చాయి. ఆ రోజు పాతకాలం నాటి విలువను, ఆనందాన్ని తిరిగి అందించింది. 💖