*భార్యాభర్తలు ఇద్దరు డాక్టర్స్ . ప్రయాణంలో  బాగా అలసి పోయారు అడవిలో రోడ్ పక్కనచిన్న గుడిసె కనిపించింది. టీకొట్టు అనుకోని కారు ఆపారు ఎవరైనా ఉన్నారా అని డాక్టర్ పిలిచాడు! ఒక స్త్రీ బయటకు వచ్చి ఏం కావాలి అన్నా? అనడిగింది......*

*డాక్టర్ వాసు రెండు చిప్స్ ప్యాకెట్లు, ఒక బిస్కెట్ ప్యాకెట్ తీసుకుని, అక్క, రెండు కప్పులు టీ ఇవ్వరా, దయచేసి కొంచెం త్వరగా చేయండి, మేము ఇంకా చాలా దూరం ప్రయాణించాలి. అన్నాడు. ప్యాకెట్లు తీసుకుని కారు దగ్గరకు వెళ్లాడు. ఇద్దరూ చిప్స్, బిస్కెట్లు తిన్న తర్వాత కూడా టీ ఇంకా రాలేదు. కారు దిగి షాపు వద్ద ఉన్న కుర్చీలపై కూర్చున్నారు. వాసు మళ్ళీ పిలిచాడు. కొద్దిసేపటికి ఆ స్త్రీ బయటకు వచ్చి, అన్నా! పెరట్లో తులసి ఆకులు తీసుకు రావడానికి వెళ్ళాను, దానికి కొంచెం సమయం పట్టింది, టీ తయారవుతోంది. అంటూ కొద్దిసేపటి తర్వాత ప్లేట్లో రెండు పాత కప్పుల్లో వేడి వేడి టీ తెచ్చింది. మురికిగా ఉన్న ఆపాత కప్పులను చూసి,  వాసు పూర్తిగా నిరాశ చెంది, ఏదో అనాలను కున్నాడు; కానీ వీణ చేయి నొక్కి, అతనిని ఆపింది. కప్పులు తీసుకోగానే తులసి, అల్లం సువాసన వెదజల్లింది. ఇద్దరూ టీ తాగారు. వారు తమ జీవితంలో ఇంత రుచికరమైన, సువాసనగల టీ మొదటి సారిగా తాగారు, ముందున్న సంకోచం అంతా మాయమై పోయింది*.

*టీ తాగిన తర్వాత, వారు ఎంత ఇవ్వాలని ఆ మహిళను అడిగారు. ముప్పై రూపాయలు అని బదులిచ్చింది. వాసు ఆమెకి వంద రూపాయల నోటు ఇచ్చాడు. ఆ స్త్రీ, అన్నా, నా దగ్గర చిల్లరలేదు, దయచేసి నాకు ₹30 చిల్లర ఇవ్వండి" అని చెప్పింది. డాక్టర్ వాసు ఆమెకు చిల్లర ఇవ్వడంతో, ఆ మహిళ వంద రూపాయల నోటును తిరిగి ఇచ్చేసింది*.

*చిప్స్, బిస్కెట్లు కూడా కొన్నాం కదా అన్నాడు వాసు. ఈడబ్బు దానికోసమే, టీ కోసం కాదు అని ఆ మహిళ చెప్పింది. ఐతే టీకి డబ్బులు ఎందుకు తీసుకోలేదు? అని అడిగాడు*.

*మేము టీ అమ్మం. ఇది హోటల్ కాదు అని ఆమె సమాధానం ఇచ్చింది. మరి టీ ఎందుకు చేసిచ్చావు?" అడిగాడు వాసు*.

*మీరు మా అతిధులుగా వచ్చి. టీ అడిగారు మా వద్దపాలు కూడా లేవు. పిల్లాడికోసం ఉంచిన కాసిని పాలు మాత్రమే ఉన్నాయి, నేను మిమ్మల్ని కాదనలేక, ఆ పాలతో టీ చేసి ఇచ్చాను. ఇప్పుడు నువ్వు పిల్లవాడికి ఏమి ఇస్తావు అడిగాడు ఒక్కరోజు పాలు తాగక పోతే ఏమీ అవదు. బాబు తండ్రికి అనారోగ్యంగా ఉంది, లేకుంటే ఊళ్లోకి వెళ్లి పాలు తెచ్చేవాడు. కానీ అతనికి నిన్నటి నుంచి జ్వరం. ఈ రోజు తగ్గితే రేపు పొద్దున్నే వెళ్లి పాలు తెస్తాడు అంది. ఆమె మాటలు విని వాసు, వీణ ఇద్దరూ నిశ్చేష్టులయ్యారు. నోరు మెదపలేక పోయారు*!

 *డాక్టర్ వాసు ఇలా అనుకున్నాడు, వాళ్ళు టీ అమ్మక పోయినా, ఈ అమ్మాయి తన బిడ్డకోసం ఉంచిన పాలతో మనకు టీ చేసి ఇచ్చింది, అది కూడా నేను అడిగానని ఒక అతిధిగా అనుకుని? సంస్కారంలో, నాగరికత చూపడంలో ఈ మహిళ నాకంటే చాలా ఎత్తులో ఉంది*."

*మేమిద్దరం డాక్టర్లం, మీ భర్త ఎక్కడ ఉన్నాడు అనడిగాడు వాసు. స్త్రీ వారిని లోపలికి తీసుకు వెళ్లింది ఆ ఇంట్లో ప్రతీది పేదరికంతో అరుస్తోంది. ఒక పెద్దమనిషి మంచం మీద పడుకుని ఉన్నాడు అతను చాలా సన్నగా ఉన్నాడు. డాక్టర్ వాసు వెళ్ళి అతని నుదుటి మీద చెయ్యి వేసాడు. అతని నుదురు, చేతులు చాలా వేడిగా ఉంది, వణుకు తున్నాడు కూడా.డాక్టర్ వాసు కారు దగ్గరకు వెళ్లి మందుల బ్యాగ్ తీసుకొచ్చాడు. రెండు మూడు మాత్రలు ఇచ్చి, ఈ మాత్రలు వల్ల అతనికి పూర్తిగా నయం అవదు, నేను నగరానికి తిరిగి వెళ్లి ఇంజెక్షన్లు, మందు బాటిల్ తీసుకొస్తాను అని చెప్పాడు. వీణను పేషెంట్ దగ్గరే ఉండమన్నాడు*.

*అతను తన కారును తీసుకొని అరగంటలో, సిటీ నుండి మందు సీసాలు, ఇంజెక్షన్లు, కొన్ని పాల ప్యాకెట్లతో పాటు తిరిగి వచ్చాడు. పేషెంట్ కి ఇంజెక్షన్ ఇచ్చాడు, డ్రిప్ బాటిల్ పెట్టాడు. సెలైన్ బాటిల్ ఖాళీ అయ్యే వరకు ఇద్దరూ అక్కడే కూర్చున్నారు. ఆ స్త్రీ తులసి అల్లం టీ మరోసారి తయారు చేసింది. ఇద్దరూ టీ తాగి, దానిని మెచ్చుకున్నారు. రెండు  గంటల్లో పేషెంట్ కాస్త బాగుపడడంతో అక్కడి నుంచి ఇద్దరూ వెళ్లిపోయారు*.

*కొన్ని  రోజుల తర్వాత, వారు ఆ పిల్లాడి కోసం కొన్ని బొమ్మలు, పాల ప్యాకెట్లు తీసుకువచ్చారు. వారు ఆ దుకాణం ముందు ఆగి ఆ మహిళను పిలిచారు. భార్యాభర్తలిద్దరూ బయటకు వచ్చి వారిని చూసి చాలా సంతోషించారు. మీ మందులతో ఆ మరుసటి రోజే అతను  పూర్తిగా కోలుకున్నాడు అని ఆ మహిళ చెప్పింది. డాక్టర్ వాసు చిన్నారికి బొమ్మలు, పాల ప్యాకెట్లు ఇచ్చారు. మళ్ళీ టీ తయారుచేయబడింది, సంభాషణలు జరిగాయి, స్నేహం ఏర్పడింది. వాసు తన అడ్రస్ ఇచ్చి, నువ్వు మా ఊరు వచ్చినప్పుడల్లా నన్ను కలువు అన్నాడు*....

*సిటీకి చేరుకోగానే డాక్టర్ వాసు ఆ మహిళ మాటలు మరిచి పోకుండా ఓ నిర్ణయం తీసుకున్నాడు. అతను తన ఆసుపత్రిలోని రిసెప్షనిస్ట్‌ తో ఇలా చెప్పాడు, "ఇక నుండి ఎవరైనా పేషెంట్లు వచ్చి నప్పుడు, వారి పేర్లు రాయండి, ఎటువంటి రుసుము వసూలు చేయవద్దు, ఇక నుండి ఫీజులు నేనే వసూలు చేసుకుంటాను*."

*అప్పటి నుండి పేద పేషెంట్ల వద్ద నుంచి ఫీజులు వసూలు చేయడం మానేశాడు. పేషెంట్లు సంపన్నులు అని తెలిస్తే మాత్రం ఫీజు వసూలు చేసేవాడు. క్రమంగా, అతను నగరం అంతటా ప్రసిద్ధి చెందాడు. ఇతర వైద్యులు తెలుసుకుని, ఇది మా ప్రాక్టీస్ ను తగ్గిస్తుందని, ప్రజలు తమని విమర్శిస్తారని వారు భావించారు. వైద్య సంఘం ప్రెసిడెంట్ ని కలిసి వారు ఆందోళనకు దిగారు*.

*అసోసియేషన్  ప్రెసిడెంట్ డాక్టర్ వాసుని కలవడానికి వచ్చి ఎందుకు ఇలా చేస్తున్నావు? అనడిగాడు. డాక్టర్ వాసు చెప్పిన సమాధానం విని అతను ఆశ్చర్యపోయాడు*.....

*డాక్టర్ వాసు మాట్లాడుతూ.. జీవితంలో ప్రతి పరీక్షలోనూ మెరిట్‌ లో ఫస్ట్‌ ర్యాంక్‌ సాధిస్తూ వచ్చాను ఎంబీబీఎస్‌, ఎండీ చదివే సమయంలోనూ గోల్డ్‌ మెడలిస్ట్‌ నే.. సభ్యత, సంస్కారం, ఆతిథ్యంలో మాత్రం ఆ గ్రామానికి చెందిన ఆ పేద మహిళ నాకంటే ముందున్నది, ఇప్పుడింక నేను ఎలా వెనుకబడి ఉండగలను?అందుకే నేను ఆతిథ్యం, మానవ సేవలో కూడా గోల్డ్‌ మెడలిస్ట్‌ ని అవుదామను కుంటున్నాను. అందుకే నేను ఈ సేవను ప్రారంభించాను. నిజానికి, మన వృత్తి మానవాళికి సేవ చేయడానికి కానీ, డబ్బు సంపాదించడానికి కాదు. మానవాళికి సేవ చేసే అవకాశాన్ని భగవంతుడు మనకు ఇచ్చాడు అన్నాడు*.

*ఇకపై నేనూ అదే స్ఫూర్తితో వైద్యసేవ చేస్తాను’’ అంటూ సంఘం అధ్యక్షుడు డాక్టర్ వాసుకు నమస్కరించి కృతజ్ఞతలు తెలిపారు*.

*మనం చేసే సేవలో ఉత్సాహం ఉండాలి; మనం ఏమి చేసినా, ప్రతిఫలంగా ఏమీ పొందాలనే ఉద్దేశ్యం లేకుండా హృదయపూర్వకంగా చేయాలి. పట్టణంలో ఉన్నొడి కంటే  అడవిలో ఉన్నొడికి ఇంత సంస్కారమా . సంస్కారం అనేది బట్టల్లోనో అందంలోనో లేదు మానవ జీవితానికి ఆత్మీయ స్పందన  మన సంస్కారానికి గీటురాయి*